Opinie: hoofddoekenverbod in Antwerpse scholen

Het is hier op gemeenschappelijk vlak in ons land snel aan het polariseren. Getuige daarvan de hele polemiek rond het hoofddoekenverbod in alle scholen van het Gemeenschapsonderwijs (GO) en in alle scholen tout court in Antwerpen. Deze regel werd in hoofdzaak ingegeven vanuit een bezorgdheid dat Belgische vrouwelijke burgers omwille van religieuze overtuigingen (in casu: islamitische) niet meer of minder dan verplicht worden om de hoofddoek te dragen als uiting van hun religie. Dat veel verwesterde jongelui hier helemaal geen boodschap aan hebben, maar om de lieve vrede thuis en in de buurt te bewaren er toch maar aan toegeven, hiermee gebaat zouden zijn, komt ondertussen helemaal niet meer aan bod. Het is nu De Moslim tegen De Belgische Staat geworden, met een imam aan het hoofd van Tot Oproer Oproepende Menigten. Een gevaarlijke mix van kolkende belangen, waarbij dus voorbijgegaan wordt aan een vermoedelijk bijzonder grote groep jonge mensen die het hoofddoekenverbod alleen maar stilzwijgend durft toejuichen, omdat het de belofte in zich draagt om vrij-zinnig om te springen met de eigen overtuiging(en), gekleurd door de cultuur waarin die toch al enkele decennia aan het opgroeien is en welker benefieten ze mag genieten in een sfeer van verdraagzaamheid en rustig gedogen.

Niemand heeft een boodschap aan opruiende taal, aan bedekte bedreigingen, aan stemmingmakerijen. Het siert bepaalde mensen niet, die in wezen niets met het hele onderwijsdebat te maken hebben, dat ze nu zo heftig te keer gaan. We leven in een multiculturele samenleving, zo goed en zo kwaad als dat gaat, maar hier en daar moet iedereen daarvoor een stukje inleveren van zijn eigen vrijheid, juist om dat geheel van losse culturen min of meer in harmonie te doen samen-leven. We spreken ondertussen over Joden, Marokkanen, Turken, Italianen, Polen en andere Oostblokkers, Chinezen, Afrikanen en ga maar verder door. Iedere groep verdient én krijgt doorgaans van de doorsnee autochtone Belg, of ie nu Vlaming, Waal dan wel Oostkantonner of Brusselaar is, het nodige respect en dan heb ik het nog niet eens over de kans(en) om hier een eigen, goed en rijkelijk gevuld leven uit te bouwen mét alle familie om dat mogelijk te maken.

Vlinderman vindt het dan ook bijzonder spijtig dat enkele individuen erin slagen om een hele kudde achter hun niet-Westerse ideologieën (en bij uitbreiding religieuze streefdoelen) te scharen, zonder dat die kudde voldoende beseft waar het in wezen om draait. Samen-leven, zo divers mogelijk, en genieten van elkanders eigen-aardigheid. Misschien dat de overheid hier in het verleden teveel gefocust is geweest om het 'de ander' voldoende naar de zin te maken? Wie zal het zeggen, die geschiedenis is al zo oud, hoewel nog steeds zo actueel. Zo heb ik het bijvoorbeeld best moeilijk om berichten te lezen van Brusselse agenten, die in bepaalde wijken/deelgemeenten uit respect voor de Ramadanvolgende medeburger zelf niet meer zouden mogen eten overdag. Meer nog, verontrustend vind ik dat. In het kader van een uitwisseling zou ik dit nog kunnen kaderen (bijvoorbeeld: in ruil doen moslims mee aan de katholieke vastenperiode), maar om de gemoederen niet op te hitsen dan zoiets een autochtone agent van bovenuit opleggen? Vlinderman zegt dan: 'Waar hálen ze het?' Ergens begrijp ik dat wel, maar het is een verkeerd signaal. R-E-S-P-E-C-T, meer moet er niet zijn, maar dan wel in beide richtingen. En daar ontbreekt het momenteel schijnbaar aan in het hele hoofddoekendossier, zowel vanuit de Moslimgemeenschap als vanuit de Belgische overheid. En de jonge Westerse (verwesterde?) moslima, die horen we niet. Volgens de Belgische wetgeving bestaat er vrijheid van meningsuiting, maar dat spoort nu eenmaal niet helemaal met de Sharia. Iets om op te sabbelen, vooraleer het debat aan te gaan, denk ik dan. Laat ik maar terug in de Koran duiken. Denk ik dan ook. En hopen dat het uiteindelijk toch wel zal lukken.

De Dolle Mol + gedichten

Een klein fotoverslagsken over het Gastvrij Podium in Wijnegem gisteren is onderweg, maar helaas kan ik momenteel niets uploaden, vermits Blogger moeilijk blijft doen (en niet bij mij alleen!) Mocht het blijven duren, dan ga ik wel via een andere site en plaats ik hier ergens een linkske.

DE DOLLE MOL HEROPEND.


Onder grote belangstelling heropende het legendarische café-met-galerie De Dolle Mol (1968!) te Brussel zijn deuren op 1 juni onder impuls van cineast, auteur en libertair activist Jan Bucquoy en met de steun van de Vlaamse Gemeenschap. Na enkele jaren sluiting en na 55 dagen bezetting in mei en juni 2006 is de Dolle Mol nu weer bovengronds gekomen. Vitalski, de Antwerpse nachtburgemeester, kwam voor de gelegenheid speciaal afgezakt om met enkele gezellen een act te brengen met muzikale begeleiding, en (ooit stichter) Herman J. Claeys droeg zijn gelegenheidsgedicht “Dolle Mol” voor.

De huidige ploeg van vzw. De Dolle Mol bestaat uit Jan, Maarten, Arne, Clotilde, Véro, Eddy, en Hilde …

Het adres is zoals vanouds: Spoormakersstraat 52, 1000 Brussel (zijstraat Sint-Jansplein, niet ver van de Grote Markt).

Meer info over de programmatie tijdens het jaar volgt per mail als je je adres opgeeft aan dedollemol@gmail.com .

Dolle Mol

Deelgenoten aan het billijke drinkgelag:
de klinkers met de heildronk
en de mede-klinkers met het geheven glas

de zienden met geloken ogen,
de niet aflatende aanstokers van de revolte,
de breinreizigers naar het nooit bereikte groene dal,

de woordkarige dichters van het laatste uur,
de vertwijfelde kunstenaars van het nieuwste babylon,
de muzikanten die nostalgisch de toekomst besnaren,
de herauten van het spirituele anarchisme,
ze zijn present.

In de urbane grootzee
van dwangvisie, holpraten en kopieergedrag
wenkt een beschuttende vrijhaven
van het tomeloze denken,
de tartende verbeelding,
het veerkrachtige woord
en de bevrijdende lach.

Een vrijplaats.
Een uitvalspoort.

© Herman J. Claeys

zij moslima

als een echte jonkvrouw
getooid met ruisend kleed
beent ze door de straten
van haar veel te grote buurt
op haar rug het puntig blauw
van een lang vergeten erwt

plant ze haar modieuze hak
elegant achter iedere tak
die haar omgewaaid de weg verspert
en slechts vergetelheid vindt
waar zij de toekomst
en nog veel meer

zal zij nooit werken
aan een open loket
ze staat fier en koket
haar hoofddoek uit te dragen
zonder thuis de slagen
dan wel beslagen haar geloof

© Frans V.