Kleine adoptie

Na grondig nadenken dit weekend besloten Nip en Vlinderman dat we niet zonder levend geweld in ons appartementje verder konden. We zochten en we vonden twee nieuwe kittens, die een adoptiegezin zochten. Het zijn twee pikzwarte zusterpoesjes, die eerder al hun twee andere, al even zwarte zusjes, hadden moeten zien vertrekken naar een ander adoptiefgezin nadat ze eerder al in een afgeplakte doos met amper genoeg luchtgaten in door hun voormalige baasje gedropt waren wegens waarschijnlijk niet welkom daar. We vonden dat ze een nieuwe kans verdienden en gingen er dan ook 100% voor.

Mogelijk gaan er nu stemmen op die het gaan hebben over het vervangen van Miss Jackie T, maar laat ons wél wezen: geen enkele andere kat zal ooit MJT kunnen vervangen. Wat een ander ook moge beweren, elke kat komt met zijn of haar eigen karakter aandraven en dat zal dus ook met deze twee priegeltjes het geval zijn. Het heeft ook niet te maken met de spreekwoordelijke van zijn paard gevallen ruiter die er best onmiddellijk terug op klimt, maar meer met genoeg ruimte bij ons om een helpende hand te reiken. In ieder geval, hoe deze twee tegen ons zullen aankijken, is nog afwachten, er is er eentje nog heel bedeesd, maar dat gaat zo met nieuwe beestjes. Bibi ervaart het als een welkom thuis voor twee ongelukkigen die nu in Jackieland mogen bekomen van de opgedane slechte ervaringen - al denk ik niet dat Nip het zo wil noemen, trekt een beetje op Graceland, zo sprak ze me vandaag gestreng toe, en vermoedelijk heeft ze, zoals zo vaak, best wel weer overschot van gelijk...

Vanaf morgen weten we al iets meer over hun aanpassing aan de nieuwe omgeving en zo af en toe zal er hier ook wel een foto'ke afkunnen, zodat iedereen kan volgen wat het te alhier zal worden. En sommige ramen, die houden we voortaan verdomd stevig gesloten...

Er zijn er weer gaan vliegen...

Het blijft een onwezenlijk weekend, al moet het gezegd dat de wil om de draad terug op te pikken best aanwezig is. Alleen, Bibi blijft over zijn schouder kijken, om MJT op deugnieterij te betrappen of gewoon, om zeker te zijn dat ze nog volgt. Beetje gek, maar dat gaat zo met zaken waar liefde aan verbonden is. Je geeft niet zomaar op in je verlangen om toch nog een laatste aaitje, een laatste aanraking gewoon te geven en te voelen. Dat zal nog een tijdje zo zijn, vermoed ik, en daarmee weet ik dat het beestje hier welkom is geweest en graag gezien werd.

Ondertussen gaan de realiteit en actualiteit helemaal aan ons voorbij. Blijkt daar weer een stel gangsters ontsnapt te zijn met een helicopter. Wat is daar nu in feite helemaal de nieuwswaarde van? Als ze het gedaan hadden met een Boeing 747, dat zou pas iets zijn. De hele discussie die daarnaast woedt over het gevangenisbeleid (wist zelfs niet dat dat nog een bestaand beleid inhield) bijvoorbeeld. Wat moet een mens daar nou weer mee. Ofwel ben je van het rechte pad af en dan gelden voor jou de rechte rechten niet meer, ofwel ben je er nog op en dan hoeft er niet over gezeverd te worden. Geen inkomen en dan maar het roofpad op? Als dat niet in België gebeurt, dan zou ik er nog iets voor kunnen voelen. Maar in dit land, waar je onwaarschijnlijk hard je best moet doen om tussen de vetpotten in te vallen? Zonder loon, ziekteuitkering, invaliditeitssteun, leefloon of ander vervangingsinkomen komen te zitten? Hoe doe je dat? Niets rechtvaardigt in ieder geval het misdadig alternatief, waarbij je anderen schade berokkent om zelf je beurs te vullen. En als het dan nog enkel om eten op tafel ging, dan zou ik het nog ietwat begrijpen.

Het gaat ondertussen over de menswaardige behandeling van misdadigers in de cel. Die mensen hebben het doorgaans moeilijk met hun vrijheidsberoving - hadden ze natuurlijk eerder aan kunnen denken voor ze hun scheve schaatsen aanbonden - maar verder hebben ze weinig tot geen reden om te klagen. Bibi betaalt mee voor hun onderdak, eten op tafel, TV, ontspanningsruimte en noem maar op. Allemaal zaken waar ik zelf voor moet dokken en doorgaans nog geen klein beetje ook. Om dat allemaal te kunnen bekostigen, sta ik iedere werkdag op en kijk ik uit inzake mijn uitgaven. Niet moeilijk, maar het vergt uiteraard wat discipline, van de soort die mij niet via een cel moest aangeleerd worden.

Klinkt Vlinderman nu nogal rechts? Dat is mogelijk, maar ik zit niet in de cel. Als alles een beetje meezit, belandt Bibi daar ook niet, omdat ik me aan de zeden en gewoonten van dit land houd, waar het best prettig toeven is. En ook voor de minderbedeelden onder ons zijn er mogelijkheden zat om deel te nemen aan ons levensfestijn. Mits je een beetje je handen thuis kan houden, natuurlijk. En wie een tik op de vingers krijgt, moet stil zwijgen en beamen dat er iets niet pluis was met de eigen houding. En boete doen, dat natuurlijk ook, in de wetenschap dat er altijd nog een kans zal volgen om het beter te doen.

Miss Jackie T uitgezwaaid

Op deze blog lijkt het bijna altijd een feestje te zijn. Doorgaans is dat ook zo, maar vandaag even niet. Gisteren heeft Miss Jackie T, voor de trouwe blogvolgers onder u zeker gekend als de kat des huizes, het in haar hoofd gehaald om de strijd aan te gaan met een klapraam. MJT heeft die strijd - uiteraard - verloren. Al toen ik gisterenochtend opstond, vond ik het verdacht dat er geen MJT mij kwam begroeten, wat ze anders altijd deed. Bibi dacht dat ze op ochtendlijke wandeling vertrokken was en besteedde er verder niet al te veel aandacht aan. Het was pas toen de noen al enkele uren achter ons lag, dat ik iets had van 'hey, waar blijft dat beestje?'. Nog steeds geen groot alarm trouwens. Vlinderman typte verder op zijn pc en dacht dat alles wel in orde zou komen.

Toen Nip thuisgekomen was en door had dat er nog steeds geen spoor van MJT was, zijn we met zijn tweeën nog eens door heel het appartement gegaan en toen heeft Nip haar gevonden. Hangend in de slaapkamer, achter het gordijn, geen schijn van kans om daar ooit uit te geraken. MJT dood. Onze lieve kat, die anders nog geen spoor van interesse vertoonde nu genekt door een raam waarvan de techniek haar niet duidelijk was. Ons poesje, dat sedert Nip en Bibi zijn gaan samenwonen er ook deel van uitmaakte. Weg.

We zijn een beetje van de kaart, weten niet goed wat te doen of vooral niet te doen. Het was maar een kat, jawel, maar dan wel een eigengereid beestje dat zich goed voelde bij ons, zonder aan eigenheid in te boeten. Een kat die als lievelingsspeeltje een vlindertje had. Die kon likken en krabben, naargelang haar luimen. Een beestje met een eigen willetje en toch aanhankelijk. Miss Jackie T, het derde lid van ons gezinnetje. Neem maar eens afscheid van uw rechterhand, meer begrip zal u dan niet kunnen opbrengen voor wat wij hier nu ervaren...

De Gentse Muzevalfeesten - verslagje

Gentse Muzevalfeesten, een impressie. Goed voorbereid om op tijd te arriveren na een bezoekje aan de site van De Lijn stapten Bart Van Peer, Willem Plugge, Frank Vranckx, Kaatje Wharton, Nip en Bibi op de trein op perron drie van het Centraal Station Antwerpen, die ons om 17u51 zou voeren naar de stad waar ze ieder jaar tien dagen op rij uit de bol gaan. De ongelooflijk norse medewerker die ons de treintickets verkocht niet te na gelaten, verkeerden we allemaal in opperbeste stemming. Voor Nip was er dan nog een meevallertje weggelegd op de trein, want daar liep ze Lilith tegen het lijf. Gezelligheid troef dus, en zo stond Vlinderman heel de weg naar Gent te genieten van de wereld - en uiteraard van zichzelf. Ondertussen was Frank erin geslaagd contact te maken met onze handlangers ter plaatse - lang leve de gsm - en besloten we na enige overreding af te wijken van ons aanvankelijk plan om af te stappen in Gent-Sint-Pieters en dan tram 21 te nemen. Het werd Gent-Dampoort en dan maar mikken richting Sint-Jacobsmarkt, alwaar we Pierre Magis, Raymonda Bertels, Sabine (en uiteraard Nog Wat, die naam ontglipt me momenteel), Luk Paard en de Antistresspoweet vervoegden.

Om niet te veel uit te weiden, het kwam erop neer dat we een stevig stuk van Gents binnenstad gezien hebben, vooraleer we - te laat uiteraard - arriveerden in de Maagdestraat, waar Philip Meersman uiterlijk onbewogen, toch innerlijk een zucht van opluchting moest geslaakt hebben dat die van Antwerpen (en bij uitbreiding Vilvoorde) er toch geraakt waren met niet al te veel vertraging. Nieuwe stelregel voor Vlinderman: wijk niet teveel af van wat strak gepland is... Nog een geluk dat we ook vriend Gil daar nog eens tegen het lijf mochten lopen, samen met Liesbeth.

Anyway, we startten de avond met een muzikale inleiding van Dirk Elst en zijn muzikale trawant Michael Bennetsen, die ons vergastten op een mengeling van spirituele en ritmische poëzie met slagwerk en gitaargeweld. Beide heren zullen we in september trouwens mogen verwelkomen op De Muzeval. Aansluitend kregen we dan ons eigen podium ter beschikking voor onze Muzevalse Feesten in Gent. Ik laat de beelden hieronder voor zichzelf spreken...

Luk Paard, als een duiveltje uit een doosje ;-)

Sabine, Frank & Bart, stukje publiek

Frans & Nip Vlinderman, gelukkig stelletje...

Willem Plugge aan het Woord

Raymonda Bertels, even bedaard voordragend als steeds

Kaatje leest voor uit 'De Voorlezer'

Bart Van Peer met zijn braillemasjien in volle gang

Pierre Magis, even onverstoorbaar als altijd

Kaatje Wharton, te lui om recht te staan ;-)

Frans Vlinderman, minder somber dan je zou zeggen

Dirk Elst & Michael Bennetsen, ons poëtisch-muzikaal voorprogramma

De Antistresspoweet, zoals u hem nog niet eerder zag

Gents en ja, ook feestelijk

Hoe genoeg kan een mens krijgen van zichzelf? Van een ander? Van de wereld? Wie zal en durft dat te beantwoorden? Bibi waagt zich daar niet aan. Bibi doet de ruimere marge van de Gentse Feesten en prijst zich gelukkig dat er podia voorzien zijn voor wat hij met De Muzeval te brengen heeft.

En omdat Bibi vertrekken moet, is hij ook op deze blog alweer weg. Omdat de lectorische plicht roept en hij anders te laat op het appél verschijnt. Geniet dus van uw eigen programma en misschien tot daar ;-)

Captain Trip off to Gent

Spannend spannend spannend, er is griep gesignaleerd op de werkvloer van Bibi. Zou het de beruchte Mexicaanse variant kunnen zijn? Zou het? Volgens de dokter van betrokken collega - en ik hoop dat ze snel herstelt - zou die in ieder geval rondwaren in de Koekenstad. Komt daar gelijk een volgende vraag bij me op: "Zou ik er ook een veeg van uit de aangebrande pan krijgen?" De tijd zal raad brengen, misschien samen met de nodige misselijke buien en spierpijnen en gesnotter om u tegen te zeggen, zodat mijn halve trouwzool zich liefdevol over mij zal moeten ontfermen - iedereen weet hoe zieke mannen zijn, nietwaar?

Voorlopig voelt Vlinderman zich echter nog zo gezond als een pasgeboren visje in het properste water dat u zich maar voor de geest kan halen. En we hopen dat het zo blijft, want Bibi mag morgen powetisch serveren op de Gentse Feesten, zoals ik hier gisteren onder andere al aangekondigd heb. En dan wil ik mijn stem bij me hebben, naast mijn teksten, want zonder wordt het maar een mager beestje, ik ken immers maar één haiku uit het blote hoofd... We zullen in ieder genieten van elk moment van besef daar in Gent en weten dat het een eer is dat De Muzeval ook daar mag dichtklappen voor wie er zich ook maar in wil gooien.

De verwachtingen zijn hier ietwat groter dan normaal, maar ik wil er gelijk aan toevoegen dat Bibi ook naar die andere actes de présence altijd toeleeft met de nodige gezonde dosis verlangen om het goed te doen, om beluisterd te worden. En verder ga ik jullie met rust laten, we hebben er nu genoeg reclame rond gemaakt, de rest ligt nu in de handen van het al dan niet even talrijk als enthousiast op te dagen publiek. Mijn selectie is in ieder geval al gemaakt, ik hoop dat het mag smaken, morgen.

De Muzeval in Gent, kleine aanvulling

Het is in mijn vorige post niet helemaal gelukt qua opmaak (niet mijn sterkste kant op onlinegebied), maar het staat er wel degelijk: Vlinderman en De Muzeval treden aan op de Gentse Feesten 2009. Iedereen welkom, zou ik zo zeggen, al kost het eenmalig € 3,00 om binnen te geraken - organisatorische redenen, waar wij helaas niet aan kunnen verhelpen. Nu, we zullen ons beste poëtisch beentje voorzetten om het dan toch de moeite zeker waard te vinden ;-)

We slapen dus nog twee maal en dan zakken we met de Muzevalbende af naar Gent, waar we de gemiddelde Stroppendrager zullen proberen te overtuigen van hun goede smaak in het uitnodigen van die Antwerpse bende... Skone is soms et powetisch leve, niewaer?

De Muzeval op de Gentse Feesten nu donderdag 23 juli 2009

Ghent in Cap & De Kunstvogel

organiseren tijdens de Genste Feesten 11 dagen poëzie!

Poëzie@ghentincap,

maagdestraat 14, 9000 Gent

inkom telkens 3 euro

Doorlopend Boek en CD versmarkt!

en elke avond om

23u:

Villa Drashhoek, afterpodium te Jeugddienst Kammerstaat.

Jong talent kan verder de jonge uurtjes verblinden met hun explosie van muziek, poëzie en proza in de ruimtes van de Jeuggdienst. http://walk.to/villadrashhoek

Programma:

vrijdag 17 juli:

20u

Peter Holvoet-Hanssen bijt de spits eraf van dit poëziepodium.

Peter Holvoet-Hanssen (Antwerpen, 1960) probeert oude tegenpolen te overstijgen, zoals klassieke voordracht versus performen, wil hoogstens 'een troubadour in leerschool' genoemd worden. Hij publiceerde meerdere dichtbundels waaronder de spraakmakende trilogie Dwangbuis van Houdini (Vlaamse Debuutprijs 1999).www.kapersnest.be

Ons huisorkest leidt de avond uit.

Vandaag wordt dit aangevuld met een griot-muzikant uit Mali, doundoun-speler.

Zaterdag 18 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman.

Ritmiek, kleur en klank als basis voor het maken van gedichten: collaborative poetry, free spontaneous writing, klank- en improvisatiepoëzie, vrij vers, poésie pure, soundscript e.a.

Naar het succes van de eerste reeks die uitmondde in een performance op zondag 7 december 2008 te Ghent in Cap. Drie blinde schrijvers nodigden niet-blinde schrijvers uit om met hen mee te werken. De deelnemers aan de workshop poëzie schreven, gebruikmakend van zintuiglijke ervaringen, gedichten gebaseerd op de huid van taal, zijnde klanken. Via impressies van licht en donker, ritme en stilte werd er gewerkt aan een etmaal poëzie. Door middel van het samenlezen in een koorvormige groepsconstructie brachten de workshopdeelnemers hun audio-sonore impressies van hoe een dag klinkt, aanvoelt, ruikt en eruitziet.

www.myspace.com/spooninmybrain

14u inkom

Creatief Schrijven vzw, Antwerpen

Schuunschgreivers en Propere Tuupe op het open podium van Ghent in Cap

De Schuunschgreivers is de schrijfclub van Bij’ De Vieze Gasten, het sociaalartistiek project in de Gentse volksbuurt de Brugse Poort. Zij komen op 18 juli met hun gedichten en verhalen naar de Gentse Feesten. Ze zakken af in gezelschap van de Propere Tuupe, het muziekgezelschap van Goeste Majeur (het muziekhuis van Bij’ De Vieze Gasten) dat onder meer accordeons, bandoneons en blaasinstrumenten beroert.

Ze stellen zich de vraag: ‘Wat zie je wanneer je niet meer ziet?’

www.creatiefschrijven.be www.goestemajeur.be / www.deviezegasten.be

Schuunschgreivers i.s.m. Creatief Schrijven

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag met Ingrid Spilliaert, ze schrijft en spreekt in het Vlaams, in het West-Vlaams, in het Frans, in het Engels, in het Duits en als het even kan ook in het Lingala.

Creatief Schrijven vzw, Antwerpen

‘Is liefde blind?’ Geertje De Ceuleneer en de blinde muzikant Geert Maeckelbergh lezen voor uit hun liefdevolle conversatie. Ook liefdesbrieven van liefhebberschrijvers worden liefdevol voorgelezen. Ze worden muzikaal ondersteund door Sacha Van Loo.

www.creatiefschrijven.be

zondag 19 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Het literaire tijdschrift Kluger Hans

verduistert de zaal van Ghent in Cap voor een bijzondere poëzie-ervaring.

Bekende poëzieperformers brengen hun gedichten uit het blote hoofd en het publiek luistert zonder hen te zien: Marie Meeusen, Olaf Risee, David Troch, Yavier Roelens en Bart De Block.
www.klugerhans.net

maandag 20 juli

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens. www.jeugdenpoezie.be

Didi de Paris, Antoine Boutte, Dirk Vekemans, Philip Meersman, Joris Vercammen en Laura Verlinden brengen Oogopenende Goddelijke Gedichten, de Olympusblik van DESDA. DESDA is de afkorting van dan-en-slechts-dan-als. Waarom die naam? Omdat literatuur op een podium slechts werkt dan-en-slechts-dan-als er daadwerkelijk IETS verteld wordt op het podium.
Omdat literatuur misschien pas écht werkt dan-en-slechts-dan-als ze publiekelijk wordt voorgedragen. Akkoord, dit laatste is een overdrijving. Maar het toont de richting aan die we uit willen: weg van de muffe schouwburgzetels of universiteitsaula's, van literatuur in al zijn vormen opnieuw een sociaal en publiek gebeuren maken. Naast literatuur neemt ook muziek steeds een centrale plaats in op de DESDA-avonden.

www.myspace.com/desdaleuven

dinsdag 21 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

14u

Toonmoment deelnemers workshop Ritme, kleur en podium

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in. Vandaag hebben we een Roemeense dichter in ons midden: Peter Scrager. BruSlam,

een meertalig Free Podium voor Slam Poetry, ontstaan in de mengelkroes van Brussel.

Dichters, slammers en performers van Bruxsel, Liège, Namur, Mons e.a. zullen het podium delen met Nederlandstalige dichters. Hosts voor deze avond zijn Claude Io en Philip Meersman.

www.myspace.com/bruslam

Doorlopend:

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens.www.jeugdenpoezie.be

woensdag 22 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Het schrijverscollectief Balein kijkt verder dan de eigen navel. Naast proza en poëzie van eigen hand selecteren de leden ook het beste uit een stapel inzendingen.

Inzenders mogen vrij exploreren binnen het thema ‘Op De Tast’. Waar jullie met je gedicht, verhaal of lied ook willen terechtkomen: In de prak? Onder je schaduw? Uit het oog? In het hart? Doorgestoten naar een donkere kamer? Ergens op een kruispunt van het menselijk geslachtsverkeer? In een samenloop van omstandigheden? Als nachtvlinder door kreten betast? Echografisch? In de buik gevonden?
Alles kan, alles mag. Niemand die het ziet.Stuur voor 17 juli een drietal teksten of gedichten door naar collectiefbalein@gmail.com. We laten je zo snel mogelijk weten of je geselecteerd bent.

Wat is balein?
1. Een zeefachtige structuur waarmee een walvis zijn voedsel (voornamelijk plankton) uit het water zeeft.
2. Een schrijverscollectief uit Gent dat poëzie uit taal zeeft. Organiseert geregeld poëzieavonden. Jan Aelberts (1985), spuigat, Ivo Allewaert (1980), nieren, Dirk Elst (1975), lever, Marie Meeusen (1981), speklaag, Wouter Rogiest (1980), darm, An Vandesompele (1985), zeevacht
http://collectiefbalein.wordpress.com

donderdag 23 juli: 19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Donderdag 23 juli 2009: De Muzeval

De Antwerpse Muzeval klapt uitzonderlijk ook dicht op de Gentse Feesten 2009! De maandelijkse poëzieavond op verplaatsing.

Lokken u in de val met hun verleidende woorden:
Herman J. Claeys, Erwin Van Massenhove (de Antristresspoweet), Bart Van Peer,

Pierre Magis, Frans & Nip Vlinderman, ...

www.muzeval.tk

vrijdag 24 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Spinyopaat, een vrij podium extra luxe en extra large voor performers, muzikanten, cabaretiers…
Talentvolle artiesten die hun eerste stappen zetten, anderen on the edge of a nervous breakdown. Eéndags-vliegen van nu, goden van een toekomstige onderwereld:
Steven Crauwels (neoromantische poëzie), Yerna Van Den Driescche (NL internationale poëte),

Sven De Swerts (gothic performance),Inne Verhagen (Schone Liefdespoëzie),Eva Van Leuven (de zin van schone onzin), Peter Antheunis (Gents Poëtisch Talent), Marieke Lightband (Acoustic Emo Rock),Rita De Pita
(Godt met DT), Yannick Riviere (singer rock writer/alternative tenor)

http://spinyopaat.blogspot.com

zaterdag 25 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag met dichters van diverse pluimage die elkaar ontmoet hebben in de Masterclass poëzie in Macedonië, georganiseerd door Creatief Schrijven vzw en begeleid door Daniel Billiet. Gelinkt aan het internationale poëziefestival Struga Poetry Evenings. Sindsdien toeren ze rond als de dichters van de clan van Zoran of de Strugisten.

Ghent in Cap presenteert: In de Ban van de Ring.

Om de 2 maanden krijgen artiesten van allerlei pluimage, 10 minuten tijd om op een podium van 4 vierkante meter hun ding te doen. Vanavond The Best Of! met Wiwok, Nederlandstalige pop, Just Friends, jazzesemble.

doorlopend:

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens.

www.jeugdenpoezie.be

zondag 26 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Parlando - meer sprekend dan zingend is het poëzielandschap! Met o.a. het poëtische woelwater van Christophe Vekeman. Rage against the dying of light! Raas, raas tegen het sterven van het licht! Dylan Thomas schreef het al in 1951: allemaal gaan we ooit in die goede nacht. We kunnen die naderende duisternis – blindheid – maar beter niet te licht in gaan.
	http://poezieinvlaanderen.blogspot.com

maandag 27 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Kraai nodigt Het Nieuwe Zwart uit.

Samen lezen zij voor uit eigen werk en het werk van de blind geworden dichter Marcel Van Maele. Met Dennis Gaens (NL), Hanneke Hendrix (NL), Willem Claassen (NL), Maarten Inghels (NL) en Eva Mouton (BE)

www.kraai.be

met steun van de stad Gent

Gedicht Thierry Deleu: eeuwig

Vandaag hou ik het sober, omwille van het overlijden vorige week van een gekende. Vermits het mij nog steeds te moeilijk is één en ander onder woorden te brengen, leen ik onderstaand gedicht van Thierry Deleu, omdat het enkele van mijn - al dan niet prangende vragen - in de juiste woorden weergeeft. Er is immers sprake van liefde en leven, naast de immer wachtende dood, die voor ieder van ons zal komen.

Eeuwig

De dood is het einde niet, alleen
over het nieuwe begin heb ik
mijn twijfels: kan ik afwerken
waar ik aan begonnen ben?

En indien ik dit zou kunnen,
wie zal mij daarin helpen:
de vrouw van mijn leven of zij
die mij is toegewezen?

Ik kan het niet vatten, mijn geest
zet de krijtlijnen uit voor een
eindigend leven dat bij herhaling
nieuw leven baart en een toekomst.

© Thierry Deleu

(Bron gedicht: KLIK)

Gedicht: slachtvee

Zondag rustdag, hoe vaak heb ik het al niet gezegd. We houden het dan ook rustig met een streepje gedicht, kwestie van de Vlindermotor ook wat rust te gunnen...

slachtvee

hij zit gelaten onder 't besef
dat buiten de tijd strijdt
tegen het onverschil door hen
sinds jaren ontplooid
na de voorspelling dat hij
zou opdraaien voor de zonden
die een ander had begaan

hij ontbeert de naam
Messias zonder Vader
bloedt uit duizend wonden
ter vergeving van de zonden
waartoe hij zich geroepen
boete voor wenst te voelen
opdat de wereld een stukje beter

blijft hij eenzaam roepen
op de grote markt te kijk
dat hij toch zowaar gelooft
in een leven na het leven
waar geen bezit noch drang
harmonie verstoren zal

wordt hij gedoogd
met vaag geschud van
het wijfelend hoofd
van mensenvee onderweg
naar de slachtbank waarop
het slechts wachten is
vanaf dag nummer één

Frans V.

Iets over teelballen

Naast trouwe blogger is Bibi ook een fervent Facebooker en krantlezer. Of ik hiermee veel van mijn privacy prijsgeef, dat weet ik nog zo net niet, Geëerde Moeders, maar het houdt dit halfzachte schorem toch maar mooi van 't straat, niet? In ieder geval, op Facebook heb ik een soort sociaal experiment gedaan, nadat Nip me daarover had ingelicht. Dat gaat van het plaatsen van een tekst - "Sociaal experiment: als je dit leest, ook al spreken we elkaar niet al te vaak, plaats dan een commentaar hieronder met een herinnering aan jou en mij. Dat kan gaan over al wat je maar wil, goed of slecht. Wanneer je daar klaar mee bent, post dan deze paragraaf op je eigen prikbord. Je zal verbaasd zijn over wat mensen zich herinneren over jou" - en dan maar wachten of er daadwerkelijk mensen de tijd willen nemen om daar even een antwoord op te formuleren.

Het is feitelijk een spiegel die je wordt voorgehouden, zodra dat inderdaad gebeurt. Je kleine, je middelmatige en je grote kantjes krijgen ineens vorm in die ene al dan niet anecdotische herinnering van je vriend(in). De glimlach bij het leuke, de grimas bij het minder prettige, beide samen smaken naar het leven dat je tot dan toe geleid hebt en omdat het er zomaar staat, kan je niet anders dan jezelf eens lekker omhelzen en af en toe een tikje uit te delen. Mensen onder mensen, dat is toch onze zaligheid op deze aardkloot, nietwaar?

Het hele grappige aan het verhaal is dat ik dit hier nu wel zit te bloggen, maar dat het ook aan Facebooklezers en derhalve sociaal-onderzoekerige medevrienden wordt gepresenteerd... Bij deze: het was niet mijn linkerteelbal, Sacha, maar mijn rechter (opdat alle verwarring rond het incident eindelijk van de baan zou zijn)!

Een andere teelbal (bron: KLIK)