Miss Jackie T uitgezwaaid

Op deze blog lijkt het bijna altijd een feestje te zijn. Doorgaans is dat ook zo, maar vandaag even niet. Gisteren heeft Miss Jackie T, voor de trouwe blogvolgers onder u zeker gekend als de kat des huizes, het in haar hoofd gehaald om de strijd aan te gaan met een klapraam. MJT heeft die strijd - uiteraard - verloren. Al toen ik gisterenochtend opstond, vond ik het verdacht dat er geen MJT mij kwam begroeten, wat ze anders altijd deed. Bibi dacht dat ze op ochtendlijke wandeling vertrokken was en besteedde er verder niet al te veel aandacht aan. Het was pas toen de noen al enkele uren achter ons lag, dat ik iets had van 'hey, waar blijft dat beestje?'. Nog steeds geen groot alarm trouwens. Vlinderman typte verder op zijn pc en dacht dat alles wel in orde zou komen.

Toen Nip thuisgekomen was en door had dat er nog steeds geen spoor van MJT was, zijn we met zijn tweeën nog eens door heel het appartement gegaan en toen heeft Nip haar gevonden. Hangend in de slaapkamer, achter het gordijn, geen schijn van kans om daar ooit uit te geraken. MJT dood. Onze lieve kat, die anders nog geen spoor van interesse vertoonde nu genekt door een raam waarvan de techniek haar niet duidelijk was. Ons poesje, dat sedert Nip en Bibi zijn gaan samenwonen er ook deel van uitmaakte. Weg.

We zijn een beetje van de kaart, weten niet goed wat te doen of vooral niet te doen. Het was maar een kat, jawel, maar dan wel een eigengereid beestje dat zich goed voelde bij ons, zonder aan eigenheid in te boeten. Een kat die als lievelingsspeeltje een vlindertje had. Die kon likken en krabben, naargelang haar luimen. Een beestje met een eigen willetje en toch aanhankelijk. Miss Jackie T, het derde lid van ons gezinnetje. Neem maar eens afscheid van uw rechterhand, meer begrip zal u dan niet kunnen opbrengen voor wat wij hier nu ervaren...

Gedicht: afscheid

Naar aanleiding van nogal wat dood deze week, schreef ik een gedicht. Ik bied het hier aan.

afscheid

afscheid nemen, dat gaat niet altijd
over een blik, een hand, een zwaai
en weten dat er nog een later
in dit tijdsbestek zou bestaan

afscheid nemen, dat is levende letter
al dan niet zwierig of gekruld
om te melden wat je voelt
diep vanbinnen, waar geen mens
bezoekrecht ooit mag claimen

afscheid nemen, dat verwondt
een ziel nog niet gereed
alleen verder op het pad te gaan
naar diens sporen al tot stof
bewezen dat het te betreden is

afscheid nemen van iemand
al dan niet gekend bij ogen
die in elkander blikken
dat is ook wel
afscheid geven

Frans V.

Filmforum: Bringing Up Baby

Vandaag was het de afsluitdag van een periode Filmforum in Wijnegem. Nog een laatste film, Bringing Up Baby, waarmee we niet alleen het seizoen afsloten, maar ook die vaste avond in de maand, elke vierde woensdag, waarin we themagewijs een reeks films selecteerden voor de cinefiele bevrediging van the happy few. Beetje raar, om te beseffen dat het hier en nu gedaan is met een reeks activiteiten, na iets meer dan zes jaar, waarvan Bibi er drie en een half van heeft meegedaan. We vonden het echter met ons drietjes toch raadzamer ermee te stoppen in schoonheid. En we kregen uiteindelijk nog goed nieuws ook: er zijn anderen bereid gevonden om er, op een iets gewijzigde manier, mee door te gaan vanaf volgend seizoen. Dus helemaal voor niets kunnen we het bezwaarlijk noemen (spraken zij troostzaam tot elkander).

Toen ze elkaar nog graag zagen...

Morgen gaat Vlinderman nog een dagje zwaar zwoegen, om het alliteratief uit te drukken, om het zout op de patatten en het brood op de plank te verdienen en dan ruikt het alweer zo goed als naar weekend. Waarschijnlijk met minder weer dan we het de laatste twee dagen kenden, maar geen weer is altijd ook nog wel weer, dus we laten het niet aan ons hart komen. Alleen spijtig voor de lustige trouwers zaterdag, die hun foto's liever met dezelfde zonnestralen hadden laten overgoten zien als op onze eigen trouwdag. Veel plezier zal het in ieder geval volgens ons niet kunnen vergallen. Er bestaat immers zoiets als een onderscheid tussen bijzaken en hoofdzaken. En hoofdzaak zaterdag, dat wordt ondubbelzinnig 'Ja, ik wil'. Oh zoete herinnering aan oh zo snel verscheiden dagen, ik koester en beglimlach jullie...

Tijdens ons huwelijksreisje, omgeven door een bende.