Deze blog - op eigen risico reageren
Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.
Voor ik naar Wijnegem vertrek, nog een gedicht dat ik daar misschien wel uitprobeer. En nee, het is niet van toepassing op Nip en mezelf ;)
Wijlie eind vorig jaar (Foto © FV)
Ter herinnering voor al wie geen agenda bijhoudt ;)
In mijn planning van gisteren was ik toch wel even iets vergeten, namelijk aanstaande zaterdag naar Pink gaan kijken! Yup, uw Vlinderman gaat naar Werchter om de Classic Pink te bewonderen! Veel en lang naar uitgekeken, het was alweer geleden van in Vorst Nationaal enkele jaren geleden dat ik nog eens kon uitpinken...Vandaag werd broer Vlinderman voor de tweede maal geopereerd. De vorige huidtransplantatie was niet volledig geslaagd en dus moest er een tweede ritje aan geloven. Alles is goed verlopen, ben al even langs geweest, broer komt er wel door...Tot slot van deze avondlijke sessie nog een Doelgedicht:het doelhet doel blijft duidelijkdorp in de kijkereen gemeenschap stijfhet burgerlijke beenin ongehoorzaamheid niet te wijkenvan de stenen die hen bindende overheid staat erbovenstaart erover, ziet nietwat ieder ander ziethet dorp dat leeftzelfs na het vonnis noghaast elke dag weer feesthier is men al jarenen blijft men ook nu nogvragen naar wat meermildheid, die havenheeft al genoeg doen dokkendat ook zij nietnee, ze redden het nietdit nieuwe Belgenverdrietmaar ze blijven wellachen, tot de laatste snik© Frans Vlinderman
Een nieuwe week is aangebroken. Wat staat er me zoal te wachten? Ik doe het even dag per dag, koffiedik gekeken, glazen bol vertaald:maandag
werken van 8u30 tot 20u30, dan huiswaarts en mails checken + eventueel beantwoorden, blogje invullen, wat gedichtensites afschuimen, slapen.
dinsdag
werken van 8u30 tot 17u, dan richting ziekenhuis Stuyvenberg om broer te gaan bezoeken die daar ligt te bekomen van zijn tweede huidtransplantatie, vervolgens huiswaarts, beetje mailcheck, beetje bloggen, beetje surfen, slapen.
woensdag
werken van 8u30 tot 17u, huiswaarts, beetje poëzie printen, naar Wijnegem voor 't Gastvrij Podium om wat voor te dragen, huiswaarts, vuilzakken buiten zetten, foto'kes op pc zetten, snelle mailcheck, snelle blog, slapen.
donderdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, mailen, bloggen, surfen, dichten, slapen.
vrijdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, Nipje doodknuffelen, mailcheck, blogcheck, forumonderhoud, filmpje meepikken, lanterfanten, slapen.
zaterdag & zondag
nog te bezien met Nipje.
=> elke dag: opstaan, slapen, krantje lezen, eten en drinken, naar wc gaan, kat af en toe eens strelen, terugdenken aan gisteren en vooruit naar morgen (niet te veel verder), genieten van het leven, vloeken als een ketter op het leven, poëzie ontdekken waar het niet te ontdekken zou mogen vallen en er dan over schrijven, Mama Mia en Schone Moeder in ere houden, mezelf blijven, stukje vreemde poëzie beluisteren, ...
Ziet er zeker saai uit, is het niet? En wat dan nog. Ik weet alvast dat er elke avond opnieuw een afwijking van mijn planning zal optreden. Dat gebeurt hier constant zo. Daarom dat ik nooit al te stevig plan. De enige toegift die hier ten huize Vlinderman ooit gebeurd is richting planning, dat is de agenda, waarin alle belanghebbenden (= Nip en ik) kunnen intekenen om een stukje dag te bezetten...een afleiderzijn wil heiligt altijdhet doel, het eeuwig doeldat geen mens bereiktzonder slaaf te zijnvan zijn eigen driftenperverse driften die kiftenin het hoofd, de voorrangaan de minst beteugeldeaan welke altijd opnieuwde minst gekleurde eerde prijs slechts te verdragendoor telkens weer opnieuween hoger doelhij grijnst bijelke onvermoede inslagvan een verloren bliksem© Frans Vlinderman
Gezellig bij schone moeder gaan eten vandaag. Ik plaats er de mooiste foto's van vandaag bij, al moet ik eerlijk bekennen dat er schonere bestaan. Nipje is daar nu, want moet morgen weer werken (ik ook, maar bij mij staat het woord vakantie er niet voor). Om maar te zeggen dat het hier weer aan de stille kant is. Miss Jackie T huppelt hier af en toe voorbij, maar veel hebben we er vandaag niet aan. Dan maar wat surfen...
Schone Moeder (foto © Nip)
Nip en haar Frans (foto © FV)
Een weekje wordt afgesloten, morgen weer maandag, maar niet zonder een streepje poëzie.
ongezien
op de korrel, snel
zo wil hij er van af
ook zijn geweten belust
op een moment van rust
ze weet haar lot
is wat het moet zijn
niet gekozen toch daar
altijd te vroeg
zoveel nog te doen
het einde te gewaagd
bedenkt een dodelijk man zich
in haar ogen moeders wil
voor het vagevuur te pril
niet langer door het leven
gevreesd geeft hij
dan toch de geest
op voor haar zo gekwetst
ze lijkt, zo onschuldig
dat hij niet kan doen
wat voor zijn hand ligt
© Frans Vlinderman
We vertrekken zodadelijk naar schone moeder, maar ik wil niemand met niets om handen achter laten. Daarom dit linkje, kan je eens kijken naar wat er allemaal zoal leeft en bruist in Antwerpen (en niet alleen in 't stad zelf).
Straks nog wat meer, nu moeten we een bus gaan halen...
Het is zomer, dus hier zullen nog veel affichekes volgen. Deze wilde ik alvast niemand onthouden, vanwege Innerface (Go, Paolo!) & Sammy Deburggraeve (Go2, Sammy!) in de programmatie. Als je dus later op deze zondag niet goed weet wat te doen: naar Kapellen!
De rest volgt later nog wel, eerst nog bekomen van een prachtige meetingnamiddag en een heel leuke verjaardagsavond voor schone zus die van de week 30 geworden is. Foto's uiteraard op komst, al denk ik via een andere manier te werk te zullen gaan dan zomaar alles hierin laden...
Vlinderman is soms de actualiteit voor. Onlangs schreef ik een stukje over pro-ana en de anorexiabeweging erachter. Deze week stond het thema in het lang en in het breed in de lezersrubriek van een bepaalde krant. Blijkbaar valt er dus toch een contra-ana reflex te bespeuren. Niets te vroeg, als je het mij vraagt.Gisteren Yoeri en Britt nog eens gezien, en Jurgen en Joke, samen met Liesbeth en Ben. Gezellige boel daar in de Muze. Ik heb nog getracht wat deftige foto's bijeen te sprokkelen, maar in het geval van Jurgen lukt dat dus niet van geen kanten. Die kerel kan dus niet stilzitten. Maar het is hem vergeven, vermits hij op 3 juli opnieuw gehuidtransplanteerd zal worden. Dan móet hij wel stil blijven liggen de eerstvolgende dagen.
Britt & Nip (Foto © FV)
Zo, dat weten we dan ook alweer!
Hehe, nog even en de week zit er weer op. Wat gaan we dan allemaal gedaan hebben? Heel hard gewerkt, heel veel geblogd en ook een streepje poëzie gedebiteerd. Wat gaan we ook nog hebben ondervonden? Dat een Vlindermanhuis zonder Nip best een leeg kot is, dat Miss Jackie T soms eens op míjn schoot komt liggen voor de verandering, dat de tijd voorbijvliegt tegen zo'n rotvaart dat ik binnenkort misschien al 100 kaarsjes moet uitblazen. Er valt ook vast te stellen dat er binnenkort een hele hoop leden van mijn kleine forumpje zullen verwijderd worden, vermits ze niet thuis gaven na mijn laatste oproep, nu alweer enkele dagen geleden, om een teken van leven te geven. Voor zij die er misschien niet terug op geraken omwille van inlogproblemen: dat komt omdat ik na het openen van het ondertussen gesloten noodforum iedereen een nieuwe account gegeven had mét nieuwe paswoorden. Bij het overschakelen op het smf-forum werden de oude accounts echter terug geactiveerd. Dus gelden die oude paswoorden opnieuw... Lukt het dan nog niet, dan geef je me maar een mailtje, waarop ik uitleg hoe je één en ander kan heropenen...Nog snel een meegevertje: de titeltjes van mijn blogbijdragen zijn vaak meer dan gewoon enkele kernwoorden. Doorgaans zit er ook een linkje achter verborgen (vaak Nip of het forum, maar ook soms wat anders). Hetzelfde geldt voor sommige foto's ;) Over wie zoekt die vindt gesproken :pOnderstaand gedicht spreekt dan weer voor zichzelf.vastgesteldhet hoofd afgewend verteltover het onbewoonbaar planvan een mens op zichzelfin afwezigheid vastgesteldontkenning van 't bestaanniet zomaar de overgaveaan 't zinloos mensengeweldtussen koffie en koek kijkennaar 't vergaan van alweer levenin een smalle Gazastrookmet kinderen achter vurige lopenhuilt hij met elke letterzo hartstochtelijk neergezetom de vele vaders reedsop het kerkhof bijgezetnaast de verloren moedershun tranen omgezetin kil granieten getuigenis© Frans Vlinderman
Nip en ik zijn nog snel even naar de parking van onze lokale Kringwinkel geweest, waar we een stuk cake, een glas muntthee en een foto van ons beiden kregen aangeboden. Het was er namelijk een actie van Buurt aan de Beurt... Zodadelijk vertrek ik naar de Woorddadige Woensdagvoorstelling in café De Kleine Wereld (Vlasmarkt, vlakbij Schelde en in T-combinatie met de Grote Pieter Potstraat). Eerst nog even de frietjes wegspoelen, net zoals Nip. Die gaat dan weer naar Wijnegem vandaag, waar Grizzly Man op het menu staat (soms echt wel leuk, die taal van ons).Of er over dat Wijnegem nog iets te melden valt (behalve dat het daar vanavond dus filmforumavond is)? Yep, volgende woensdag is er opnieuw een Gastvrij Podium...
Het gedicht hieronder werd geïnspireerd door iets dat Pom had geschreven onlangs.het vloeit niet meerna de jaren dat het dunoveral van en tussen liepopnieuw wat klontersvaste materie omzomaar beet te nemenna het vloeien eindelijkde de droogte, en stofom nog wat te bedekkenwat zo gepolijst bleefzorgen voor schuiversik neem m'n vlindernetjeen ga op zoek naarwat de mazen vingen© Frans VlindermanVerder is er even niets te melden, maar dat kan nog omslaan, de avond is nog niet om en het fototoestel gaat mee met mij op stap ;)
Gisteren heb ik er al iets over verteld, maar vandaag kan ik het niet langer achterhouden. Morgen, om 20u stipt, steken een tiental dichters, schrijvers en anderssoortige podiumbestijgers van wal tijdens de Woorddadige Woensdag in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt (wat namen: Lut Van Nooten, Philippe Van Beek, Vincent Daelemans, Sacha De Backer, Sue Ellen, Manfred Unplugged, Els Dams, The Chocolate Lovers) Eén daartussen is uw blogvuller, mét poëzietjes die nog niet eerder ten gehore werden gebracht. En dus ook nog niet eerder hier te lezen waren. Tenzij na gedicht nummer twee iedereen de tomaten heeft bovengehaald... Meer info hier. Met dank aan Frank Van den Steen, organisator van dienst, en Bart Van Peer, presentator, ook van dienst.Verder heb ik nog een bijzonder (klein) vraagje: wie is dat daar in het Brusselse die zo trouw, welhaast koppig dit onbetekenend blogje blijkt te volgen? Ik brand van nieuwsgierigheid, maar sta volledig in het duister te tasten (en natuurlijk mij aan alles te stoten dat daar in de weg ligt). Geef eens een tip of zo, dat ik terug kan slapen 's nachts :pEn dan nog een algemene in de kijkerplaatsing: na veel sukkelen en offlinetime heb ik mijn forum een beetje opgekuist en wie weet, zelfs op de juiste sporen gekregen. Wie zin heeft kan er altijd nog eens een kijkje gaan nemen. Het zou een interactief hoekje kunnen worden, waar iedereen zoals thuis met de voeten op de sofa kan rondhangen.
Frans Vlinderman aan zijn werkbank (Foto © FV)
Na een artikel op Pomgedichten dacht ik ja, daar hebben ze me weer. Een volgende uitdaging (remember chalkpoetry). Er bestaat een blog, waar je je stapelgedicht kan inzenden. Een stapelgedicht, dat bestaat dan uit een deel van de inhoud van je boekenkast, waarbij je een aantal boeken zo op elkaar stapelt, dat er met de titels een 'nieuw' gedicht ontstaat. Ritme en metrum doen er niet zoveel toe, zolang je maar niet te vrij gaat associëren. Ik zou Frans niet zijn, mocht ik het niet geprobeerd hebben. En daar hang ik alvast met mijn eerste stapelgedicht, samengesteld uit titels van Stephen King en dichtbundels. Wie zei daar dat het niet gemakkelijk zou zijn twee hobby's te combineren? Kruisbestuiving, het bestaat echt! Ga hier maar eens kijken ;)Ben deze avond nog bij mijn mama geweest. Ze ziet er al wat minder kleurrijk uit, enkel nog een stukje buil op het voorhoofd, een ander bultje, maar dan op haar hand die ondertussen al uit het gips is en nog wat onder de indruk. Om maar te zeggen: het gaat redelijk de goede kant uit. Via deze weg: Mama, ge zijt goed bezig, volhouden zo! En 'k zie je graag (zo weet de hele wereld het ineens) Nip had vandaag haar laatste examen. En het was GOED! Nu kan ze met een gerust hart aan haar vakantiewerk beginnen zie. En ook Nip weet één en ander te combineren: werken en boeken. En meer verklap ik toch niet :p Ook via deze weg: proficiat, lieverd! En 'k hou van je! (alsof de hele wereld dát nog niet wist)Nog goed nieuws: Johanne, een andere vriend van me, is ook geslaagd! Johanne, feest ze, vent, maar niet vergeten me uit te nodigen (ik feest ook al eens graag).Genoeg feestgedruis. Ik ga er de haak even op gooien. Nog even meegeven dat iedereen woensdagavond zou kunnen vrijhouden mocht er ïnteresse zijn in een streepje vlinderpoëzie ergens in het Antwerpse. Later meer hierover (uiteraard uiterlijk morgen, dat spreekt voor zich).Ik eindig met een gedicht met een vette knipoog naar Nipje ;)sorrysorry als het woorddat olie op de golven gooitwanneer het stormen dreigteen misstap teruggezetin liefdevolle ootmoedde bekering aanvaardgeen ruiker maar een bosin de mooiste vaasop tafel neer geplantzal het voortaan bloeienin meer kleuren dan een regenboogt’ hoeft niet eens een betoogze drinken, ze klinkenop hun gewaagde wedervarenin het leven onder een dakmet plek voor meer danhij of zij© Frans Vlinderman
BorgerRio, het is er helaas niet meer van gekomen. Eerst was er nog een meeting voor de leden van één van de sites waar ik zo af en toe een gedicht op plaats. Writehistory zou anders dan op 1 april, waarbij we afgesproken waren in het EHA, bijeenkomen in Mortsel, in CC 't Parkske. Dat er achter den hoek zo'n 4000 man zat te ontbijten en er meer den genoeg regen in de lucht hing, het kon ons allemaal niet deren. Op naar Mortsel dus, vrij vertaald voor mij iets na de middag.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat het zo'n paar uurtjes zou duren, maar het liep een beetje uit en voor ik het wist, was het alweer avond. Babbelen met zusjes, praten met oude vrienden, kletsen met voorbijgangers, bestellen van dichtbundeltjes, zelfs declameren, het zat er allemaal in. Het was al een poosje geleden dat ik zo een gezellige namiddag zo snel heb weten ontsnappen aan mijn aandacht.
Toen ik bijna thuis was en afstapte in de metro van Plantin en Moretuslei werd ik gelijk weer geconfronteerd met wat ik even vergeten was. Die andere zijde van het leven. Onderstaande foto zegt wel genoeg... en was het nu een voorteken dat ik al zo iemand had zien liggen op een bushokbankje aan Harmonie, toen ik onderweg was naar 'mijn' feestje? Het moet in ieder geval een raar soort voorzienigheid geweest zijn.
dakloos of niet? (foto © FV)
dakloos in het wassalon
witte tegels op de vloer
met waspoederen sporen
onder een flets neonlicht
verhullen niet zijn kilte
zoals hij daar ineengedoken
de nacht tracht door te brengen
van een lang februarimoment
het zakje aan zijn voeten
met gaten en al lang versleten
bevat geen wasgoed meer
maar de resten van zijn beschaving
ooit gekocht op afbetaling
Ze noemen hem de doler
de kraker van wat warmte
bezetter van wat ruimte
en af en toe de dakloze
© Frans Vlinderman
Misschien een ideetje voor op zondag?
(klik gerust op de banner)
Wat doe je als er ineens een gerechtsdeurwaarder voor de deur staat die je niet echt verwachtte? Niet veel: beleefd open doen en hopen dat het al bij al nog zal meevallen. Na de nodige telefoontjes over en weer, het de kop indrukken van wat paniekaanvallen en het geloop van links naar rechts komt het dan 'Het grote moment', waar iedereen al zolang naar het aftellen was (zij het langs de niet gerechtelijke dag een dagje later).
Met knikkende knieën en bevende vingers bekijk je die in de aanslag gehouden bic. Zodadelijk zal er inkt vloeien, en zweet ook, want wat is het opeens toch warm! Je schenkt jezelf een kopje koffie in, het pintje, dat is voor de deurwaarder, en je drinkt het inwendig bevend in. Een draai aan het rad, dat rammelend tot stilstand komt, vier handen in de trommel, vier cijfers eruit: de tombolatrekking kan van start!
Voor wie het niet begrepen heeft: het was weer de jaarlijkse tombolatrekking op mijn werk afgelopen week. Nu maar hopen dat er veel lotjes verkocht waren en dat er (hoe lelijk ook van mij om dat te durven hopen) niet teveel hoofdprijzen de deur uitgevlogen zijn ;) In ieder geval zullen onze jongeren en ook een deel ouderen weer een stukje verzekerd blijven van de goede zorgen die elk jaar opnieuw verleend worden door onder andere mijn werkgever.
Hieronder nog enkele foto's van mijn passage met Herman J. Claeys enkele avonden geleden in de gezellige Galerie Ludwig Trossaert, waar zoals eerder al aangekondigd Gierik aan kruisbestuiving deed met een schilder.
(Affiche © Kjell Wollaert)
Ik had het beloofd, hier komt het.We leven hier in een bijzondere wereld. Er bestaat namelijk vrijheid van meningsuiting in nogal wat landen. Iedereen mag het woord voeren dat hij wil (behalve die van het VB in Vlaanderen, die moeten monddood gemaakt…) Dus komt een mens nogal wat tegen in diezelfde wereld. Gewoon, op straat, of in de krant, de boekskes, als graffiti tegen de gevels, op de bus, in je bus, allemaal meningen. Je hoeft ze gelukkig niet allemaal te delen, maar gewoon te weten dat er zoveel meningen annex overtuigingen schijnen te bestaan als er mensen en groepen op deze aardkloot rondhossen, en dat is iets bijzonder... hoe je het ook maar noemen wil, ik noem het kostbaar.Neem nu de dames die het niet begrepen hebben op de portretten die Rubens zo graag neerzette. Of van iemand met een BMI zo tussen 18 en 25 of nog minder. Ja, die al beginnen kotsen van het idee dat er een ergens op hun lijf een kwabje te bespeuren zou zijn. Zij hebben ook recht op hun mening. Ze doen me trouwens terugdenken aan een vriendin van me. Pracht van een meisje, met een guitige lach, humor waarvan je tenen spontaan omhoog gaan krullen, met de hele wereld aan haar voeten. Mooi figuur ook trouwens, niet te veel, niet te weinig, kortom, een knap kind. Tot ze het in haar hoofd haalde, aangezien alles rondom haar niet de weg uitging die zij voor ogen had, dat zij de oorzaak daarvan was. Een beetje verwrongen verder gedacht en daar ging ze. Te dik, ze was te dik, en daarom gingen haar ouders uit elkaar, daarom was haar zus een wandelend skelet, daarom werden de Bushes president, daarom stijgt de temperatuur van alle milieus. Afijn, daar kwam de magerzucht, hand in hand met de automutilatie. Behandeling volgde gelukkig vrij snel, en het ziet er tot op heden nog vrij goed uit. Ze heeft geleerd dat zelfcontrole ook op andere manieren mogelijk is. En dat het niet haar lijf was, dat diende afgestraft, gecontroleerd tot op het pijnlijke af. Dat heeft ze in therapie geleerd, omdat de liefde van haar familie en de vriendschap van haar vrienden niet meer volstonden. Een klassiek voorbeeld van een anorexia-patiënte, quoi.Als ik dan de (huidige) proana-sites als paddestoelen uit de webgrond zie rijzen, dan vraag ik me af of ik nu ook nog diezelfde vriendin in leven zou kennen, mocht dit te lezen zijn geweest in de periode dat ze het zo zwaar te pakken had... Ik denk het niet. En dan ga ik twijfelen aan de vrije meningsuiting. Wie immers iets als dit verkiest boven het leven an sich, dan twijfel ik aan die volgorde. Het internet als vrij en supergemakkelijk toegankelijk forum misbruiken om iets te promoten dat al decennia bekend staat als een psychische stoornis, het gaat er bij mij niet echt in. Doet me trouwens wat denken aan het misbruik dat Hitler indertijd heeft gemaakt van dat heiligste der heiligsten, die vrijheid van meningsuiting. Daar zijn er ook een paar miljoen aan kapot gegaan, is het niet?Het ergste van al vind ik eigenlijk dat die proana's zich absoluut niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn. Het is alsof alle psychopaten (vergeef me de uitdrukking, gij Spinnen aller landen) een online forum kregen aangeboden dat ze zelf mochten invullen en waar ze dan met elkaar het meest psychotische uit hun koker zouden mogen schudden en er een top drie van de grootste psychoot mee inrichten... Of laat ik nog een gevoeliger voorbeeldje nemen: neem een stel pedofielen en laat hen hun gangen gaan op het internet (alsof ze dat momenteel niet zouden doen)...Het plaatje is vrij duidelijk: vermoedelijk zou de overheid ingrijpen en één en ander verbieden, en anders zouden de buren dat wel doen en nog van die situaties. Maar proana's, die mogen dus gewoon hun gang gaan. Niks mee toch, magerzucht? Niks mis mee toch, beschadigde nieren, darmen, levers, harten? De blauwe plekken van gewoon even te gaan zitten? Het omvergelopen worden omdat de mensen ze niet zagen aankomen? Het zal je dochter maar wezen die daar graag op de site gaat rondhangen en er gelijkgestemde ‘zielen’ vindt…Ik wou dat er toch wat minder vrijheid was. Of niet?
contra ana
hier sta ik dan
dit prachtig lijf gekneed
naar het beeld dat ik
en ik alleen voor ogen heb
het beeld waarin ik geloof
dat ik soms wankel
ondersteuning behoef
en haren dons soms
slechts weer een beproeving
die ik rauw wel lust
deze overwinning is er
opgedragen aan het hoekje
dat ik diep in mij weet
ongeschonden nog
en bovenal vrij
ik haat de wereld
die mij een ander mij dicteert
en heb maar één vraag
waar was iedereen
toen ik in het duister zat?
© Frans V.
Er heerste vandaag bij mijn terugkeer ten huize Vlinderman nogal wat agitatie omtrent anorexia-on-the web, en dan heb ik het niet over light-verse. Ik plan dus na slaap en werk een bijdrage over het fenomeen. Is dik out? (sorry Rubens dan) Of is thin in? (Ask pro ana, find out yourself). Even rusten eerst. Daarna trek ik wel van leer tegen de mensen die de dochter die ik vooralsnog niet heb en had zouden kunnen verdunnen tot hun eigen zelfbeeld.
Veel valt er niet te vertellen vandaag. Het was studiedag op het werk, iedereen was de deur uit behalve een paar op post geblevenen. Als je dan aan de telefooncentrale zit, zoals ondergetekende, dan heb je het dubbel zo druk: elke telefoon die je dan niet kan doorschakelen naar één van de afwezige collega's, wordt dan maar kort genoteerd. Hoe kort ook, dat maakt van het telefoon-beantwoorden een meer dan dubbele taak. Blijft gelijk ook het andere werk liggen...Sebiet vertrek ik naar één van mijn vorige aankondigingen, misschien loop ik ook nog eens langs Den Hopsack, ik weet het allemaal nog niet goed, zal wel weer afhangen van de tijd.Mijn gedicht hieronder is een beetje in aansluiting op mijn laatste bijdrage gisteren...onbeDOELdde kerk in het middenvan af te breken huizenstaat er doelloos bijwees in een drooggevallen zeewaar geen mensen zullen blijvendan wel opnieuw het wateronder haar spiegel laterhet onderwater onderzoekschatteneiland op de bodemvan wat politieke beslissingentelkens weer rechtvaardigende wandeling door het verledendoet vandaag de hoop niet levenover enkele jarenwordt hier over huizen gevarenmisschien ook over de gravendie nu reeds werden besteldniet iedereen kanzomaar alles overleven© Frans V.
Luc Cappaert en Eva Van Tulden nodigen u vriendelijk uit op het eerste kunstdoel evenement, met name de inhuldiging van een monumentale bloemenschildering op de noordelijke kadewand van de jachthaven te Doel. Het kunstwerk hangt tot op de bodem van het getijdok en is dus slechts volledig zichtbaar bij laagtij. Bij hoogtij wordt het volledig overspoeld door de Schelde. Hieronder vindt u een link naar de getijtafels met de laagwaterstanden tijdens de tentoonstellingsmaanden juli, augustus en september 2007.Zij hopen u de 29ste te mogen verwelkomen in Doel.
Gisteren via Nip Zilverfeetjes site ontdekt. We hangen alledrie al een poosje rond op de Verhalensite, maar het was Nip die me er attent op maakte dat er daar dus meer dan één Stephen King liefhebber rondhing. Ik dus in volle vaart daarheen gesurft en ja hoor, via een mooie banner op een hele hoop info gestuit over SK. Tot en met een Nederlandstalig forum voor SK-fans toe. Uiteraard ben ik diezelfde avond nog lid geworden, wat wil een mens meer als hij in zijn eigen taal bediend kan worden over alles waar het zijn idool betreft.Ik kreeg ook al van iemand ginds de uitnodiging om eens wat poëzie in SK-stijl te schrijven. Ik denk er alvast over om er inderdaad wat meer te schrijven, eerst nog een paar daagjes genieten van de site...Rolands kastem vanuit een andere wereldsprak mij van weleer vanmooie dingen geweest tot te komennoemde mij bij mijn oude naamberoep op vergane krachtenaansporing tot nieuwe prestatiesbelofte van glorierijke toekomstenzalvend en strelend trachtte hijberoering, kabbeling intot stilstand gekomen dieptenwaaide mij een vonk toewelke ik gedoofd hadopnieuw doofdehet karkas zielloos gewordenvlees verteerd door het nietsalles veranderd in en door mijhet gezicht van z'n vader vergetenzo sprak ooit Roland van Gileadde Laatste der Scherpschuttersmijn realiteit hier hoewelmisschien altijd zo geweestdroomde ik alleen maarvan lang voorheende wereld verder gegaande tijd onbetrouwbaarkazonder khef© Frans V.(vrij naar ‘De Donkere Toren’-cyclus © Stephen King)
Frans V & Maarten Van Camp (Foto © FV) 
Thomas, presentator van dienst (Foto © FV) 
Spinyopaat in actie (Foto © FV)
Maarten Van Camp (Foto © FV)
Frans Vlinderman (Foto © FV)
Frans V & Maarten Van Camp (Foto © FV) 
Thomas, presentator van dienst (Foto © FV) 
Spinyopaat in actie (Foto © FV)
Maarten Van Camp (Foto © FV)
Frans Vlinderman (Foto © FV)
