weekplanning + gedicht
Een nieuwe week is aangebroken. Wat staat er me zoal te wachten? Ik doe het even dag per dag, koffiedik gekeken, glazen bol vertaald:
maandag
werken van 8u30 tot 20u30, dan huiswaarts en mails checken + eventueel beantwoorden, blogje invullen, wat gedichtensites afschuimen, slapen.
dinsdag
werken van 8u30 tot 17u, dan richting ziekenhuis Stuyvenberg om broer te gaan bezoeken die daar ligt te bekomen van zijn tweede huidtransplantatie, vervolgens huiswaarts, beetje mailcheck, beetje bloggen, beetje surfen, slapen.
woensdag
werken van 8u30 tot 17u, huiswaarts, beetje poëzie printen, naar Wijnegem voor 't Gastvrij Podium om wat voor te dragen, huiswaarts, vuilzakken buiten zetten, foto'kes op pc zetten, snelle mailcheck, snelle blog, slapen.
donderdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, mailen, bloggen, surfen, dichten, slapen.
vrijdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, Nipje doodknuffelen, mailcheck, blogcheck, forumonderhoud, filmpje meepikken, lanterfanten, slapen.
zaterdag & zondag
nog te bezien met Nipje.
=> elke dag: opstaan, slapen, krantje lezen, eten en drinken, naar wc gaan, kat af en toe eens strelen, terugdenken aan gisteren en vooruit naar morgen (niet te veel verder), genieten van het leven, vloeken als een ketter op het leven, poëzie ontdekken waar het niet te ontdekken zou mogen vallen en er dan over schrijven, Mama Mia en Schone Moeder in ere houden, mezelf blijven, stukje vreemde poëzie beluisteren, ...
Ziet er zeker saai uit, is het niet? En wat dan nog. Ik weet alvast dat er elke avond opnieuw een afwijking van mijn planning zal optreden. Dat gebeurt hier constant zo. Daarom dat ik nooit al te stevig plan. De enige toegift die hier ten huize Vlinderman ooit gebeurd is richting planning, dat is de agenda, waarin alle belanghebbenden (= Nip en ik) kunnen intekenen om een stukje dag te bezetten...
een afleider
zijn wil heiligt altijd
het doel, het eeuwig doel
dat geen mens bereikt
zonder slaaf te zijn
van zijn eigen driften
perverse driften die kiften
in het hoofd, de voorrang
aan de minst beteugelde
aan welke altijd opnieuw
de minst gekleurde eer
de prijs slechts te verdragen
door telkens weer opnieuw
een hoger doel
hij grijnst bij
elke onvermoede inslag
van een verloren bliksem
© Frans Vlinderman
maandag
werken van 8u30 tot 20u30, dan huiswaarts en mails checken + eventueel beantwoorden, blogje invullen, wat gedichtensites afschuimen, slapen.
dinsdag
werken van 8u30 tot 17u, dan richting ziekenhuis Stuyvenberg om broer te gaan bezoeken die daar ligt te bekomen van zijn tweede huidtransplantatie, vervolgens huiswaarts, beetje mailcheck, beetje bloggen, beetje surfen, slapen.
woensdag
werken van 8u30 tot 17u, huiswaarts, beetje poëzie printen, naar Wijnegem voor 't Gastvrij Podium om wat voor te dragen, huiswaarts, vuilzakken buiten zetten, foto'kes op pc zetten, snelle mailcheck, snelle blog, slapen.
donderdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, mailen, bloggen, surfen, dichten, slapen.
vrijdag
werken van 8u30 tot 17u, ziekenhuis, huiswaarts, Nipje doodknuffelen, mailcheck, blogcheck, forumonderhoud, filmpje meepikken, lanterfanten, slapen.
zaterdag & zondag
nog te bezien met Nipje.
=> elke dag: opstaan, slapen, krantje lezen, eten en drinken, naar wc gaan, kat af en toe eens strelen, terugdenken aan gisteren en vooruit naar morgen (niet te veel verder), genieten van het leven, vloeken als een ketter op het leven, poëzie ontdekken waar het niet te ontdekken zou mogen vallen en er dan over schrijven, Mama Mia en Schone Moeder in ere houden, mezelf blijven, stukje vreemde poëzie beluisteren, ...
Ziet er zeker saai uit, is het niet? En wat dan nog. Ik weet alvast dat er elke avond opnieuw een afwijking van mijn planning zal optreden. Dat gebeurt hier constant zo. Daarom dat ik nooit al te stevig plan. De enige toegift die hier ten huize Vlinderman ooit gebeurd is richting planning, dat is de agenda, waarin alle belanghebbenden (= Nip en ik) kunnen intekenen om een stukje dag te bezetten...
een afleider
zijn wil heiligt altijd
het doel, het eeuwig doel
dat geen mens bereikt
zonder slaaf te zijn
van zijn eigen driften
perverse driften die kiften
in het hoofd, de voorrang
aan de minst beteugelde
aan welke altijd opnieuw
de minst gekleurde eer
de prijs slechts te verdragen
door telkens weer opnieuw
een hoger doel
hij grijnst bij
elke onvermoede inslag
van een verloren bliksem
© Frans Vlinderman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten