Gedichtendagverslag + gedicht

Gedichtendag hebben we alweer gehad. Er was een beetje volk, er was een beetje woord, er waren dichters. Indian Caps go, al was het bij tijden een beetje te licht. Dichters houden namelijk van smoezelig. Deze dichter toch. Vanaf iets voor zeven begonnen er al mensen binnen te sijpelen, stuk voor stuk opgevangen door Kaatje Wharton, gastvrouw van de avond. Ondertussen stoomden Nanny en Frans de deelnemerslijst klaar qua volgorde, via het beproefde recept van de Muzeval. Enige caps (of waren het nu inca's) later begonnen de voordrachten. Ieder zijn stijl, ieder zijn meug, maar er werd gedicht, gemusiceerd en gedanst. Enkele foto's van die avond, zodat u mee kan proeven, zijn er nu ook, eens ik vastgesteld had dat ze allemaal een stuk of 15 MB groot waren (en Blogspot gaat maar tot 8 MB...)

Fjorton en Philip Meersman

Jo Peeters

De Antistresspoweet

Chris Van de Rijck

Een Kleine Keizerin en een AnnaStesia

Eli Stater

De Minister Van Agitatie

Kaatje Wharton

Wat u zeker niet mag missen volgende Muzeval, dat is het free podium, waar ik samen met Chris Van De Rijck een kort samenspel ga debiteren. Oedipus zelf komt mee toehoren ;)

Verder goed nieuws voor alle blogstrijders ter wereld: de inzendingen lopen lekker! Toch bij Bibi. Ik zal veel werk hebben zondag om er eentje uit te selecteren. En dan verwacht ik nog wat van Kleine Keizerin (beloofd is beloofd) en van Annastesia, die trouwens zondag zal deelnemen aan de vierde voorronde van de Antwerpse slam, dat tussen ons gezegd en gezwegen, een coproductie is tussen Stichting Zondag én Stichting Pipelines! Kwestie van de juiste pluimen in het juiste gat te krijgen.

droomland

azuren kussen vinden

haar opgezette lippen

daar op het eindeloze strand

van hun kleine tropisch eiland

voor een week of drie dan toch

met het hoofd in elkanders handen

het hart verwarmd tot 30 graden

- en meer tijdens de korte nachten -

hun plekje om eens los te laten

wat een ander soms begeert

maar niet vinden kan noch wil

samen gedachten lezen

in het hart weten dat

het toch wel juist moet zijn

zij twee daar aan de einder

van een verreweg thuisland

eens in dromen daar gekomen

Frans V.

Gedichtendag + gedicht

Zo, deze dag is het eindelijk zover, de blogs zullen ervan uitpuilen, en ik wil niet achterblijven. Gedichtendag is gearriveerd en als je het fijn bekijkt, loopt die dag over verschillende dagen (vraag me niet waarom ze er geen Gedichtenweek van maken). Afspraak deze avond voor mij is Kunstkamers Indian Caps aan de Engelse Beurs 4 in hartje Antwerpen.

Vanaf 19u wordt daar het startschot gegeven voor de jaarlijkse Poëzie-estafette van de Muzeval. Lekker gratis en zo. Er zullen dichters zijn, er zal dans zijn, en een stevig streepje muziek zal ook niet ontbreken.








Voor het echter zover is, ga ik nog eens op bezoek bij mijn neuropsychiater. Gelieve de nadruk te leggen op neuro. We gaan de stand van zaken in verband met mijn hoofdpijnen en prismaglazen een keertje onder de loep leggen. En wie weet eindelijk terug aan de slag gaan. Ik kan wel wat hoofdpijn hebben, maar het mag niet overdreven zijn. We zien wel.









Terug naar Gedichtendag in Antwerpen: wie mag je zeker verwachten op onze avond:

Bart van Peer
Chris Van de Ryck
Dirk Elst
Eli Stater
Erwin van Massenhove
Fjorton (na 22 u)
Frans Vlinderman
Herman J. Claeys
Jo Peeters
Johan Praats
Kaatje Wharton
Kristof Van Hooymissen
Lin
Lode Van Oxenbergen
Maarten
Marc Tiefenthal
De Minister van Agitatie
Philippe van Beek
Philip Meersman
Werner Vols

Intermezzo’s:
2 x Dansgroep Mirium (dans op poëzie).
Rudi de Smet ofte Man Rudes (zang, gitaar)
Suzy’s Back in Town (jazzgedichten met accordeon)

Je ziet het, je hoort het, je proeft het, maar alleen als je erbij kan zijn. Dus: gooi weg die das, trek je gemakkelijke broek/rok en dito schoenen aan, wikkel een sjaal rond dat verkleumde nekje en kom gerust af.

gedichtendag 2007

witte wolken bevolken
in nacht gehulde stegen
terwijl de horden drommen
voor talloze open deuren
waar de dichter vandaag
zijn feestdag viert

lokaaltjes vol rook
bruine vingers die knippen
bij een gesmaakte declamatie
of een spontaan applaus
op het einde van een reeks
die veel te vroeg moest eindigen

handen schudden, kussen wisselen
een omhelzing links en rechts
blikken vol verwachting, wat
er moet gebracht, het zal
wel ergens in 't Stad gebeuren
waar ook deze dichter
zijn publiek zal zijn

Frans V.

The Motorcycle Diaries + gedicht

Wat doet een Vlinderman als hij niet dicht? Nou, af en toe een filmpje meepikken (ik ken iemand die groen zou uitslaan bij dat af en toe, maar kom). Sinds half juli ben ik ook lid geworden van een filmforum, dat opereert onder de vleugels van cultureel centrum 't Gasthuis in Wijnegem. Even toelichten wat we daarmee willen bereiken: iedereen gaat wel eens naar de cinema en kijkt dan lui achterover gezakt naar wat er op dat scherm vooraan geprojecteerd wordt. Het filmforum gaat iets verder dan dat. Elke vierde woensdag van de maanden september tot en met juni wordt er voor amper € 3,00 (senioren krijgen extra korting) om 20u een film vertoond in het CC. Deze film past binnen een jaarlijks nieuw thema en wordt ingeleid door één van de leden van het filmforum. Na de film is het dan de bedoeling dat er nog wat nagepraat wordt over de film (vandaar het woord forum), bij een glaasje nat. We proberen ook de bibliotheek van Wijnegem erbij te betrekken, door boeken aangaande de film ter beschikking te leggen voor wie wat meer wil weten. Het thema van de films 2006-2007: opmerkelijke figuren. Deze avond gaat het over de jeugdjaren van Ernesto 'Che' Guevara, waarin we bij deze wereldberoemde verzetsman zijn idealen zien ontstaan. Juist, The Motorcycle Diaries dus. Wil je meer weten, kom dan gerust eens af...

Che?

op een stalen ros gezeten
met achterlating van alles
wat niet vast gehangen
slechts ballast kan zijn
door de jaren van jeugd
blik op oneindig in het hart
de wetenschap van morgen

dorpen rondom armoede
met stof op het bord
eenzame gitaren snaren
over melancholie en rust
die berust in de ondergang
van stukjes vlees en bot
de onaanraakbaren aangeraakt

een hoofd vol verwondering
verzet in hogere versnelling
raast de woede door het lijf
met achterlating van de vrede
die geen rede blijkt te zijn
maar een juk van zonder geld
ben je maar een arme mens
of hoe bezieling wordt geboren

Frans V.

Bijna midweek + gedicht

Dinsdag alweer, het weekend is definitief vertrokken, maar het volgende lonkt reeds. Eerst echter zal de Gedichtenestafette nog plaatsvinden in Galerie Indian Caps (zie posting onder) aanstaande donderdag. Weet je niet wat doen die avond, zeg dan niet dat ik geen suggestie heb gegeven...



stadshaas

de Meir overstroomd
er loopt teveel volk
met de tanden op de grond
onder zaken beladen die
niemand ooit wil dragen

ergens en nergens flitst
een stadshaas tussendoor
met een gepeperde haast
op weg naar een stadshuis
de luis van het stedelijk schoon
om de deur toe te knallen

de kilte om hem heen
was hem te veel, waar
zijn al zijn buren gebleven
waar hij vorig jaar nog
opgewekt tegen spreken durfde?

Opgewekte en quasi hoofdpijnvrije groet,


Frans V.

Blogstrijd + gedicht

Het staat hierboven al aangegeven, maar ik wil jullie aandacht er eens extra op vestigen, want mijn lief Nipje en ik beginnen aan een blogstrijd! Helemaal beneden staat alle uitleg, maar toch nog even kort:

1) Stuur een gedicht naar mij OF Nip (dus niet EN).
2) Word gedicht van de week en sta een hele week in de spotlights op mijn (of Nips) blog!
3) Geef de gekozen gedichten dan punten op het forum.
4) Zie wie de beste smaak heeft, Nip of ik!
5) Niet gelukt? De aanhouder wint, stuur de volgende week gewoon weer in.

Een gedicht insturen of nog vragen? Mail naar frans_vlinderman@vlinderman.be (zet als onderwerp 'blogstrijd')

Succes ermee!


Hongergeleiding


een beker water op tafel
op een rond stukje vilt
met een bord vol dampen
recht naar de hemel van
de verfijnde veelvraat

het vriest glimmende keien
onder twee versleten voeten
tussen de ramen bloemen
een ongepoetste walm
en aanvriezend kwijl
houdt hem op zijn plaats

binnen wordt getafeld
naar verheven tradities
met het beste van het beste
nog niet tot aan de bodem
van een overvolle buidel
oogkleppen houden hen
aan hun stoel genageld


Frans V.

Eindhoven de wereld

De wereld van dichters is een kleine wereld. Pom Wolff, dat is een naam die al jaren klinkt in mijn eigen kleine wereldje. Na virtueel wat over en weer geschrijf op diverse websites waar dichters hun ding komen doen, kwamen we elkaar ook af en toe tegen. Meetings in Deurne, meetings in Over- of Neerpelt, ..., en dan praatten we af en toe. Over koetjes en kalfjes, maar ook over poëzie. Al lang geleden ontstond bij mij het idee dat we ooit eens samen wat moesten schrijven. Pom zijn stijl, ik de mijne, wat zou dat kunnen opleveren als kruisbestuiving? Vandaag is het zover. Met een mengeling van verbazing en fierheid over en op het werkje, ons duogedicht. Meer info ook op de site van Pom zelf. Gewoon effie klikken.

eindhoven de wereld

pinautomaat opgeblazen

geld op straat, babylijkje

in het japanse kamp heerst vreugde nu

de troostmeisjes voorbij

goud heeft ze goud deze japanse

eindhoven

de wereld is zo gewoon

hoe ver nog door een nacht heen

als de dag je toch niet wil
de scherpte uit je blik verdwenen

in de bodem van het laatste glas

slechts oog nog voor de goedkoopste steak

waarom wil deze vrouw van vodden zijn

waarom die halve armen, dat halve been
en ook nog goud

dat haar beschadigd lichaam mooier

je weet het nu

©fransvlinderman/pomwolff

Goedenacht en tot morgen.

Frans V.

Het Vlinderiaans forum staat online + gedicht

Eindelijk, ik ben erin geslaagd een forum aan te maken, met toch wel behoorlijk wat mogelijkheden. Met dank aan phpBB © 2001, 2002 phpBB Group, en ook aan de mensen van Superfora. Wie zin heeft, kan eens langslopen door hier op te klikken en de boel wat gaan verkennen. De eerste gastdichteres, Nathalie, zal er alvast haar gedicht terugvinden (bedankt, Nathalie!), anderen zijn altijd welkom om ons van hun werk te laten genieten.

Een volgend nieuw initiatief wordt momenteel nog door Nip en mezelf verder uitgewerkt, maar daarover later meer. Een tipje van de sluier evenwel: het wordt een wekelijks ritueel voor de poëzieliefhebber. En nu tijd voor een nieuw gedichtje (nou ja, nieuw).

zeerust

de zee glanst glad
geen golven vandaag
ligt de wind plat voorover
tot aan het strand daar
waar het water stukjes knabbelt
uit het land dat niet wil wijken

in de lucht valt rust te proeven
en eerbied wordt geplukt
met een open ziel die ziet
hoe de winterzon waakt
over haar ontelbare planeten

er wordt storm voorspeld
met huizenhoge golven
zal de natuur opnieuw herstellen
wat haar allemaal werd aangedaan

maar vandaag is er nog stilte
ik wandel een eindje weg
met mezelf en de zee

Nog een prettig gestoorde zaterdagavond aan iedereen!

Voor de mensen met verkoudheden onder ons...

loopvocht

de woonkamer ligt er
onverlicht bij, de gordijnen
gesloten, de woorden stil
uitgesproken, heb je het gehoord
van de zeven, de zeven

de mensen op straat
haasten zich blauw verijsd
in wel zeven sloten tegelijk
al is het eerder er op
met kermende handen en knieën

ergens duister verscholen
haalt een man zijn gram
op, net zoals zijn neus
die loopt en loopt, hij
was gisteren nog wezen wandelen

Frans V.

Op 25 januari is het opnieuw Vlaams-Nederlands gedichtendag. Laat ik het mijn tweede feestdag van het jaar noemen. Dan wordt immers over de grenzen heen de spot gericht op de poëzie. Letterlijk honderden initiatieven worden dan ontplooid om het gedicht in de kijker te plaatsen, en daarmee ook rechtstreeks in het oor. (Foto: Nip en ik op Gedichtendag 2006)

In Antwerpen zijn er ook heel wat trepleisters te bezoeken. In mijn hoedanigheid (wat een lekker woord is dat, zeg!) van kernlid van de Muzeval (elke tweede donderdag van de maand in actie te zien in 'Restaurant en drinkatrium Bazilikum, Verschansingstraat 61B, 2000 Antwerpen), wil ik hierbij de aandacht vestigen op ons eigen initiatief: de gedichtenestafette. Afwisselend draagt een aantal dichters gedurende een zevental minuten voor uit al dan niet eigen werk. Er is drank voorzien, er is muziek voorzien, ja, zelfs dans. Alles gaat door in Kunstkamers Indian Caps, Oude Beurs 4 te 2000 Antwerpen. Aftrap om 19u00, einde 23u00.

Er is echter meer: wie dat wil, kan zich ook nog opgeven om mee voor te dragen in deze estafette. Je moet dan wel snel zijn en een mail sturen naar Marc Tiefenthal op marc_tiefenthal@hotmail.com . Uiterste inschrijvingsdatum is 20 januari (jaja, overmorgen al). Wil je je poëzie dus ook eens delen met een live publiek, geef dan enkele gecontroleerde en gecoördineerde lellen op dat toetsenbord van jou...

Ah ja, het herexamen is goed verlopen. Al weet ik nog altijd niet of moeders met de taaislijmziekte onder de leden deze ziekte nu kunnen doorgeven aan hun kinderen en of dezen dan die ziekte ook zullen ontwikkelen. Hoe dat zit met split-brainiacs en hun links en rechts en wat wel en niet, nou, vergeet het maar. Ik had ze ook niet nodig om er glorieus door te zijn.

(foto: Pom en Vlinderman interactief)

de dichter van binnen

in zijn moedertaal
schrijft hij alles neer
elke waarneming
gedachten en fragmenten
die zijn geest bevolken

hij is een chronisch lijder
leider van alle letteren
die hem ter beschikking staan
ook al werd alles reeds gezegd
geschreven en soms verzwegen
wil hij nieuwe woorden geven
aan wie niet kan kijken
in zijn overgelopen hoofd

terwijl de buren gaten boren
in de andere zijde van zijn muren
blijft hij ernstig bij zichzelf
hij blijft en schrijft en blijft
bij zichzelf, hij moet nog jaren schuren
voor hij zichtbaar wordt
voor iedereen en ook
zichzelf

Groet,


Frans V.

Slamgedicht + examen

Hiep hoi, vandaag nog laatste examen en dan zijn we er weer vanaf voor enkele maanden. Nip moet helaas nog een poosje doordoen, tot begin volgende maand. Maar die doet dan ook unief en dat is wat anders. Nee, ik doe nog mee aan biopsychologie. Bio-watte? Nou, noem het maar een ontdekkingsreis naar de inzichtelijke en wondere wereld van hersenen en genen en gedrag en wat je maar kan fantaseren. En zo kom je ook te weten hoe dat met 20 maart 2006 en mijn vlinderkoppeke zat.

Ik ga nog wat leren, maar eerst een voorproefje van mijn act op de finale van de Antwerpse slamvoorronden. Niet meer dan dat, gewoon een teaserken.


stoelendans


een stoel en een stoel
nog meer stoelen, mensen
die door elkaar krioelen
roezemoezen, waar is de meester
gebleven, er moet gedanst
in de rondte, de wijdte

de stoelen worden kringgezet
alle mensen in de rij gesloten
stilte in de zaal, vol ogen
blikken gericht, de meester
knikt en klikt, de muziek
weerklinkt en vóórt, het gaat

rond en rond en om
de zweep erop, erover
sneller, almaar feller
gaan de voeten, ritmisch
c'mon baby, let's rock
tot een werveling van benen
poten en stotende lijven die
geven, sleuren, nemen, duwen tot

stilte

er is een stoel te weinig
voor de laatste mens
die de muziek nog hoort

En nu nog wat herhalen, ik zie jullie later wel weer

Gedicht & studie & forum

Een heerlijke zondag achter de rug. Na met veel moeite mijn lijf uit bed gesleurd te hebben, enkele dampende mokken koffie naar binnen gegoten en me aan mijn hoofdactiviteit vandaag gezet: het vak de psycho-sociale hulpverlening in mijn dichterlijk brein stompen. Ruim negen uur en zeventien pagina's samenvatting van 170 en nog wat cursuspagina's verder ben ik er maar mee gekapt. Als het me nou nog niet lukt, dan hoeft het niet, je kent dat wel.

Een gevolg daarvan is dat ik geen tijd had voor gedichten vandaag, noch de fut daartoe. Ik plaats daarom maar een oudje dat ik ergens in maart heb geschreven, maar dan wel eentje met een knipoog...

En dan nog een kleine mededeling: dat forumke dat ik hier aan gelinkt had, ga ik subiet de deur uitkegelen. Daar kan je maar een bericht op laten zetten van maximaal 20 woorden. Of 20 regels, whatever. Wie biedt nu zoeits aan? Laat ik maar op zoek gaan naar iets deftigers, later, als ik wat minder met de studiecijfers bezig moet zijn...

studente in het oudste beroep

ze knoopt haar hemdje dicht
een versje of twee hardop
en zet zich alvast schrap
tegen het gekijf dat ongetwijfeld
haar weer opwachten zal

ze weet van uren respecteren
wordt een mens niet wijzer
noch komt ze ooit vooruit
met haar onbekend bezoek
's avonds laat in het park

toch jaagt ze haar zinnen
schijnbaar onbezonnen door
de stiekem gevallen nacht
vandaag slaapt ze in een bed
en morgen komt misschien

heel misschien dan eindelijk
de ware in haar armen, hij
die niet zal moeten betalen
tenzij met een leven lang
en gelukkig dan maar ook

So long and thanks for all the fish! (uit: Hitchhiker's guide to the galaxy)

Frans V.

de simpele mens

Ik had nog eens zin een foto te plaatsen hier. Het werd er eentje van mezelf en mijn nichtje, Silke. Het is er eentje van oktober geworden, maar dat maakt niet echt veel uit, toch? We zijn er beiden nog steeds, al is mijn baard weer een stuk bijgevezen en loopt dat kind ondertussen reeds bijna de marathon in de living van haar grootmoeder (zeer uitputtend voor grootmoeders trouwens).

Verder is er alweer een zaterdag bijna voorbij, heb ik opnieuw kennis gemaakt met een aantal virtuele vrienden, lekker op z'n Belgisch gegeten met biefsteak friet en peperroomsaus, een eenvoudig filmpje meegepikt, Nip de hele dag naast mijn zijde gehad, ja, het leven kan zalig zijn. En dan ga ik er toch nog even bij zitten, met die soms wat sombere gedachten van mij, en moet ik alweer een gedicht kwijt. Het bloed kruipt waar het niet vloeien kan, of zoiets. Dit is het dus bij mij: ik moet kunnen schrijven, gedichten maken, verzen doen verrijzen.

de simpele mens

enig in een wereld van reuzen
zijn rol nog niet helemaal klaar
staat de man op wacht, de weg
van de boodschap onbegaan
zolang als nodig is

hij waakt op het ogenblik
van zijn openbaring
de profetie is heilig
iedereen heeft het recht
ongewoon zichzelf te zijn
zijn gouden gedachte
bij het wachten op morgen

een leven lang gelovig
bidt hij al tot zijn goden
maar hij twijfelt nooit
of ze hem wel kunnen horen
hem, de zelfgezworen vazal
van een droom die misschien
slechts is wat het slechts is

vandaag doet hij hetzelfde
als gisteren en de dag
voor gisteren en nog
blijft hij maar
een simpele mens


Groet,


Frans V.

Ju, Peerd!

Vandaag wordt Luk Paard toch wel 42 jaar zeker! Ter ere van hem (en met dank voor zijn inspiratie) plaats ik hier nog een gedicht dat ik enkele jaren terug geschreven heb, alsook een foto die hem zo typeert: dat gedrevene tijdens zijn voordrachten, ik vermoed dat het zo stilaan iets legendarisch aan het worden is.

Brood en spelen (vrij naar Luk Paard)

de avond strekt zich
eindeloos voor ons uit
kunnen wij alles kiezen
op ons kanaal of honderd
en tien valt wel iets te zien
voor de sportfanaten zoals wij
want het moet gezegd
wij willen spelen

spelen willen wij
spelen voor het volk
spelen voor het plebs
spelen in gezelschap
spelen om de spelen
spelen om te winnen
spelen met de voeten
spelen rond de toren
spelen voor de goden
spelen op het plein
spelen met de borsten
spelen vol vertier
spelen zonder weerga
spelen met alles erop
spelen met alles eraan
spelen in uniform
spelen zonder einde
spelen voor de Spinyopaat

of is dat wat teveel gevraagd?

Frans V.

gedicht: een vraagje

Het is laat, de hoofdpijn laat zich kennen, maar ik moet nog even, heel even, een eitje kwijt. Ik ben namelijk bezig geweest, tussen de examens door, om twee nieuwe dingen aan deze blog toe te voegen. Nou ja, twee dingen, de linkerij neemt ongehoorde proporties aan, dankjewel Pom, dankjewel Kaatje, dankjewel iedereen, maar ik wil het daar niet over hebben. Nee, er is nu een gastenboek gekomen en er is ook een forumpje. Waar ik graag gastdichters verwelkom. Alles is pril, zoals ik pril ben in vergelijking met de eeuwigheid, maar ik nodig iedereen uit er eens een kijkje te gaan nemen. Tips zijn trouwens altijd welkom, gezien het hoog leekgehalte van deze internetdichter.

Ik besluit hier maar gewoon, mijn ei is gelegd, met een gedicht, dat al sinds gisteren smeekte om zich geboren te laten worden.

een vraagje

de tijd tikt
wat moet hij meer
ik verlang slechts
naar de lente, een zomer
die me doet vergeten
wat ik niet wil weten

het afgebroken blad
een gestorven regel
ongeboren vreemde woorden
dat, wat niet meer is
noch weer kan komen dan
in een ongelezen verhaal

ik kijk wel naar hen
die voetganger willen zijn
op deze snelweg vol leven
zit ik op een bankje stil
te kijken en vooral te zien
naar wat ik zoal missen moet

en ik vraag me af
waar de sneeuw gebleven is


Ik ga slapen nu, bedankt voor het bezoekje.

Frans V.

Gedicht: zijn hoofd

De dag vordert niet, net zomin als het werk dat dient verzet. Enkel de afwas (eindelijk terug vorken en messen!) Er wordt veel geblogd, Britt blogt, Marc blogt, ik doe een bescheiden bijdrage en dan even langs Nip, zien hoe de werken daar vorderen...

zijn hoofd

de dichter zoekt
een regel, onverwacht
dient zich aan, hij denkt
verstoord zijn gedachten
en legt zich neer, moe
bij wat anders niet kwam

de dyslexie bij hem
bevindt zich niet daar
waar anderen het zien
maar tussen zijn oren
die almaar vreemden horen
blikseminslagen met
het luidste wit ooit gezien

zo eindigt hij de dag
met een oververhit hoofd
zegt hij vaarwel aan het geweld
dat hem blijft achtervolgen
ondanks of misschien niet
verschuilt hij zich in dromen

Frans V.

Een schrijveres over deze dichter

Het is toch wat. Al jaar en dag post ik her en der gedichten op diverse sites op het internet, al dan niet tegen betaling van de ruimte - mijn benaming internetdichter zal daar wel niet vreemd aan zijn - en dan kom je af en toe iets bijzonder deugddoend tegen. Zoals onderstaande reactie op één van mijn recentere gedichten op Writehistory. Ijdel als ik af en toe ben, wil ik deze hier dan ook graag reproduceren/quoten. Met toestemming, uiteraard, van An Cloet/Vansion.

"Deze ochtend een tientje Vlinderman gelezen. Ja, echt, tien naéén.

Het ontbrak me aan feedbacklust. Euhm.

Ik reageer dan toch. Of jij bent veel geëvolueerd het afgelopen jaar; of ik lees an-ders?

Je dichten verdicht. En ik lees er verhalen in en residu ... van oude wijn of ouwe klare ... Klaar met en klaar voor en klarend. Zoiets. Het weze gezegd desnoods slecht verwoord.

Formeel knabbel je steviger door ... durft al eens strepen trekken ... krassend maar minder geslepen dan eerst ... Het smaakt mij stellig alsmaar beter.
Alsof je door de fysiek van het woord heen breekt en wel bij hebt gevaren (enfin ... ik vaar er wel mee mee...)"

Of ik nu een gelukkige vlinderman ben? Nou, het begint in de buurt te komen - wat stoef helpt, weet je wel...

De Groeten.

Antwerpen slamde opnieuw

De derde voorronde van de Antwerpse slam vond dus gisteren plaats. Veel kan ik er niet over kwijt, behalve dat het in dat decor van de Sprekende Ezels, namelijk een soort halfrondtent met oplopende bankjes, een schitterende omgeving was om te slammen met het publiek. Nico Rubens, Philip Meersman, Dirk Elst en Sven De Swerts deden elk op hun manier hun ding en maakten het de jury behoorlijk lastig, zoals dat echte slambeesten betaamt, zeg maar. Helaas deed Nico dat een beetje te enthousiast, want hij ging zwaar over zijn tijd heen. Hij kon het dus al schudden nog voor de finale goed en wel van start was gegaan. De winnaar in ieder geval was Philip Meersman. De runner up, dat werd Dirk Elst.

Het wordt in ieder geval een behoorlijke finale, ik kijk al uit naar de locatie - een tot vooralsnog goed verborgen gehouden geheim...

Groet,


Frans V.

Antwerpse voorronden Slam

Morgen is het weer zover: een voorronde (de derde reeds) van de Antwerpse Slamwedstrijd zal plaatsvinden. Waar? Op de Handschoenmarkt te Antwerpen, in of voor de tent van de Sprekende Ezels, die hun programma graag even onderbreken voor deze nieuwigheid in Antwerpen. Het is de bedoeling ook nu weer twee doorstromende winnaars te bepalen, die het tegen de winnaars van de andere voorronden zullen opnemen op 14 februari, om uit te maken wie Antwerpen mag gaan vertegenwoordigen in de allereerste Belgische Slamfinale te Brussel, ik dacht zo ergens in april...

Ondergetekende gaat in ieder geval eens een kijkje en een luistertje nemen, gezien zijn reeds vaststaande deelname aan de Antwerpse finale. Kwestie van het deelnemersveld al bij voorbaat te verkennen :-)

slam hem

de dichter op zijn planken
speelt met klanken letters
en ontrafelt zijn woorden
tot Edense oorden voor
zij die hem aanhoren

(wat hij thuis te vertellen heeft
of ook maar iets te brokken
in de flauwe pap die dient geslikt
staan zijn schoenen in de kast
het jasje aan het juiste haakje
en de bril netjes naar beneden
het is zijn groot geheim)

maar op de planken
met zijn letterklanken
de frivole woorden broos
als het buiten duistert
en de mensen zwijgen
terwijl hij staat te hijgen

(nog even maar en dan
is het alweer voorbij
lonkt de rij opnieuw
toe maar, neem een nummer
nog even wachten, graag
zijn beurt komt eraan
voor wie, voor wat?
dat is zijn groot geheim)

maar nu nog even planken
zijn goden uitzinnig bedanken
razen, stampen, schallen
dáár staat de man
de dichter, oplichter van woorden
zie hem dan toch staren
hoor hem razen en dazen

(en vergeet zijn groot geheim)

Frans V.

Ditjes en datjes

Vandaag was speciaal. Een speciale vrijdag, gelijk de eerste van het nieuwe jaar dan nog wel. Ik heb mijn speciale prismaplakkers gekregen. Prismaplakkers? Yep, doorzichtige plakkers, die ik over mijn brilglazen laat kleven en die mijn ogen bijsturen. Het rechteroog horizontaal, het linkeroog vertikaal. Hoezo, geen nieuws? Toch wel, want dat betekent misschien dat ik eindelijk opnieuw - zonder hoofdpijn te krijgen - uren naar mijn pc-scherm kan kijken. Mja, dat zou leuk zijn. Dat betekent ook misschien opnieuw gaan werken. Routine. En nog een aantal van die zaken. Countdown, lets do so! Voor het overige nog even meegeven dat de herdenking van Verdano en Luc Lauwereys gisteren in de Bazilikum tijdens de 98ste editie van de Muzeval enorm werd gesmaakt. Het decor, de voordrachten, het free podium, ja, zelfs het rookvrije van de ruimte, alles heeft bijgedragen tot een fantastische avond. En zo hoort het. Poëzie die mensen dichterbij brengt, even een blik in het ander hart gunt.

Bart Van Peer leidde het geheel in (zoals gewoonlijk) met onder andere een tekst van Luc en verontschuldigde gelijk Car, die kon er niet bij zijn, maar was er toch, dankzij de voordracht die iemand van haar had overgenomen.








Lin lijkt het voorbije jaar gegroeid, een stem met een onverwachte kracht kon dat alleen maar onderstrepen.











Nip, geen debutante meer, maar toch pas voor de tweede maal op een podium, blonk uit in gesofisticeerde eenvoud.












En ik, ik was gewoon mezelf en mezelf .













Het free podium was dan weer wat minder druk bevolkt dan gewoonlijk, maar daarom niet minder. Maarten, Chris Van De Rijck, Lode, Fiona, Nip, Werner, Lin, iedereen die ik ben vergeten niet te na gelaten, ze deden allemaal wat ze moesten doen: dichten en voorlezen zoals ze het het liefst zelf zouden doen.

Bijzonder avondje, ik zei het al. Laat ik het hier maar bij houden.

Groet,


Frans V.