Vlinderman en Justitie - huh?

We richten met ons allen te vaak onze pijlen op de boodschapper, ook Bibi bezondigt zich daaraan. Nu, voor Jan met de Pet is het de laatste tijd geen lachertje meer om nog veel geloof te blijven houden in zijn gezagsdragers (die boodschappers, waarvan zonet sprake). Een kleine greep uit het aanbod waarvan we via de immer gulle media zoal mochten smullen:

- twee gastjes steken ander gastje neer en krijgen van jeugdrechter een berisping. Foeifoeifoei.
- een jongeman wordt na een dolle rit gestopt en blijkt drugkoerier. Twee jaar cel, enkel voohechtenis is daarvan effectief.
- drugskoning wordt geklist, bekent de feiten en wordt vervolgens vrijgelaten, omdat er een papiertje niet in orde was.
- bakker eet sneetje brood terwijl hij aan het wachten is om bij groen door te rijden. Hij krijgt een boete voor het niet beheersen van zijn (stilstaande) wagen.
- een paar magistraten eten spaghetti met wat bekenden uit hun onderzoek. Ze hangen nog aan de publieke schandpaal.
- jongeren beroven oud mensje, mensje overlijdt, jongeren thuis.
- dichter maakt ergens ter wereld een gedicht, dichter dood, gedicht overleeft.
- land houdt verkiezingen, land niet akkoord, nieuwe zelfverklaarde regering schiet op alles wat maar muilt. Uiteraard kijkt de wereld toe.
- politieagenten komen ter plaatse bij inbraak in winkel en graaien snel zelf nog wat mee. Van een blaam geen sprake. Case closed before opened.
- Vlinderman verhuist en wil borg terug. Vorige huisbaas houdt hem aan het lijntje. Nog steeds geen borg na 6 maanden. Vlinderman binnenkort voor de rechter wegens decibel teveel bij uitleg vragen aan voormalige huisbaas.

Niemand begrijpt er nog wat van. Het lijkt alsof er sommige (wets)regels (be)staan boven de feiten die ze zouden moeten beoordelen, waardoor er naar hartelust buiten de lijntjes kan gekleurd worden, zolang je de achilleshiel van de hele wetgeving maar kent, daarin bijgestaan door een fijne advocaat, die maar al te graag de hele Belgische Justitie te kakken (vergeef mij de uitdrukking) zet om zijn spitstechnologische vondsten in de kijker te kunnen zetten.

Nochtans bestaan er in het buitenland wetten, die verhinderen dat het rigide toepassen van wetsregels zodanig de wetsorde verstoort dat er straffeloosheid ontstaat. Om dat hier in België te introduceren, zullen de heren politici (wetgevende macht-lakeien, niet te verwarren met voornoemde boodschappers) echter uit een ander vaatje moeten beginnen tappen dan met wie ze de komende legislatuur de lakens zullen delen of met die te splitsen Belgische kieskringluis. Zo komen we zowaar zelfs uit bij wat een vreemde eend in de bijt ooit omschreef als het tonen van vijf minuten politieke moed.

Vind je ook niet, lieverd?

Maak er gerust een stuk of vijfduizend van, Mijne Heren en Dames Van Ver Boven Het Plebs, maar doe iets. Maak dat we terug geloven in onze Justitie en maak dat het geboefte het terug begint te vrezen.

ongeloof

Elke dag leest uw Vlinderman zijn krant. En af en toe vindt hij het nodig u daarover te berichten op deze blog. Ook vandaag stond er weer het één en ander in dat bewuste en onbewuste gedachtegangen ontlokte, maar de krant zelf is op dit blogmoment niet meer voor handen. Verloren gelegd, al dan niet bewust. Het betreffende artikel ging over een vrouw in Amerika, 23 jaar oud, die snakte naar een baby. Haar verlangen was zo groot, dat ze het moederlicht in de ogen van een hoogzwangere vrouw niet gunde. Gebukt onder de grootste last van normvervaging dacht het mens waarschijnlijk iets in de aard van 'dat is mijn baby', waarna ze die aanstaande moeder beroofde van het leven en er haar eigenste kind uit SNEED. Sommige dichters verwoorden dit als 'een mens moet ook wat', maar voor mij is dit er dus ferm over. Van nature uit ben ik geen doemdenker, maar het begint toch gortig te worden. Als een schrijver zoiets als drama opvoert in zijn fictieverhaal, wordt hij tien tegen één versleten voor surrealistische fantast, die van schrijven geen kaas gegeten heeft.

Geef het toe: terwijl we met zijn allen aan liefdadigheid doen, loopt er een stelletje losgeslagen idioten rond op onze wereldbol, die compleet van de pot gerukte daden stellen zoals u en ik dagverse groentjes in onze favoriete warenhuisketen gaan halen. Vergeten we daarbij correct te parkeren, is de kans groter dat u en ik een boete in onze bus (of onder de ruitenwisser) aantreffen, dan dat dergelijk schorriemorrie kan rekenen op even veel onverbiddelijkheid bij het systeem dat 'rechtsgang' heet. Het is immers nog niet zo heel lang dat er zoiets als slachtofferhulp in het leven is geroepen, en nog minder lang gelden dat slachtoffers van Stekeblinde Vrouwe Justitia zowaar wat meer (inzage)rechten kregen. Maten en gewichten, daarover moet ik u absoluut ooit eens berichten, kan een heel boek worden, maar komaan. Een man of vrouw die (bewezen) zware misdrijven op zijn of haar kerfstok heeft staan, moeten die - minderheidsgroep gewijs - meer rechten hebben dan de - getormenteerde - meerderheid? Gaan we daarbij niet collectief voorbij aan het even- en rechtsredigheidgevoel van Jan Modaal, die amper een wiel schuin mag parkeren? Nou??

Misschien moet ik maar stoppen met de krant te lezen. Er staat toch niet al te veel zinnigs in.