ongeloof
Elke dag leest uw Vlinderman zijn krant. En af en toe vindt hij het nodig u daarover te berichten op deze blog. Ook vandaag stond er weer het één en ander in dat bewuste en onbewuste gedachtegangen ontlokte, maar de krant zelf is op dit blogmoment niet meer voor handen. Verloren gelegd, al dan niet bewust. Het betreffende artikel ging over een vrouw in Amerika, 23 jaar oud, die snakte naar een baby. Haar verlangen was zo groot, dat ze het moederlicht in de ogen van een hoogzwangere vrouw niet gunde. Gebukt onder de grootste last van normvervaging dacht het mens waarschijnlijk iets in de aard van 'dat is mijn baby', waarna ze die aanstaande moeder beroofde van het leven en er haar eigenste kind uit SNEED. Sommige dichters verwoorden dit als 'een mens moet ook wat', maar voor mij is dit er dus ferm over. Van nature uit ben ik geen doemdenker, maar het begint toch gortig te worden. Als een schrijver zoiets als drama opvoert in zijn fictieverhaal, wordt hij tien tegen één versleten voor surrealistische fantast, die van schrijven geen kaas gegeten heeft.
Geef het toe: terwijl we met zijn allen aan liefdadigheid doen, loopt er een stelletje losgeslagen idioten rond op onze wereldbol, die compleet van de pot gerukte daden stellen zoals u en ik dagverse groentjes in onze favoriete warenhuisketen gaan halen. Vergeten we daarbij correct te parkeren, is de kans groter dat u en ik een boete in onze bus (of onder de ruitenwisser) aantreffen, dan dat dergelijk schorriemorrie kan rekenen op even veel onverbiddelijkheid bij het systeem dat 'rechtsgang' heet. Het is immers nog niet zo heel lang dat er zoiets als slachtofferhulp in het leven is geroepen, en nog minder lang gelden dat slachtoffers van Stekeblinde Vrouwe Justitia zowaar wat meer (inzage)rechten kregen. Maten en gewichten, daarover moet ik u absoluut ooit eens berichten, kan een heel boek worden, maar komaan. Een man of vrouw die (bewezen) zware misdrijven op zijn of haar kerfstok heeft staan, moeten die - minderheidsgroep gewijs - meer rechten hebben dan de - getormenteerde - meerderheid? Gaan we daarbij niet collectief voorbij aan het even- en rechtsredigheidgevoel van Jan Modaal, die amper een wiel schuin mag parkeren? Nou??
Misschien moet ik maar stoppen met de krant te lezen. Er staat toch niet al te veel zinnigs in.
Geef het toe: terwijl we met zijn allen aan liefdadigheid doen, loopt er een stelletje losgeslagen idioten rond op onze wereldbol, die compleet van de pot gerukte daden stellen zoals u en ik dagverse groentjes in onze favoriete warenhuisketen gaan halen. Vergeten we daarbij correct te parkeren, is de kans groter dat u en ik een boete in onze bus (of onder de ruitenwisser) aantreffen, dan dat dergelijk schorriemorrie kan rekenen op even veel onverbiddelijkheid bij het systeem dat 'rechtsgang' heet. Het is immers nog niet zo heel lang dat er zoiets als slachtofferhulp in het leven is geroepen, en nog minder lang gelden dat slachtoffers van Stekeblinde Vrouwe Justitia zowaar wat meer (inzage)rechten kregen. Maten en gewichten, daarover moet ik u absoluut ooit eens berichten, kan een heel boek worden, maar komaan. Een man of vrouw die (bewezen) zware misdrijven op zijn of haar kerfstok heeft staan, moeten die - minderheidsgroep gewijs - meer rechten hebben dan de - getormenteerde - meerderheid? Gaan we daarbij niet collectief voorbij aan het even- en rechtsredigheidgevoel van Jan Modaal, die amper een wiel schuin mag parkeren? Nou??
Misschien moet ik maar stoppen met de krant te lezen. Er staat toch niet al te veel zinnigs in.
2 opmerkingen:
Dag Frans,
Eerst en vooral, het door jou aangehaalde nieuwsfeit is absoluut verschrikkelijk en van een gruwelijkheid die een normaal mens zelfs niet kan beginnen te vatten. Maar toch is het is interessant om te zien hoe een mens daar dan op reageert.
Men brengt het nieuws in sensatiestijl, enige duiding of in perspectiefplaatsing komt er niet bij kijken. Nieuws is business - het moet vooral geld in het laatje brengen.
Shockeren, snelle absorptie , bevredigende rusch.
Dergelijk nieuws werkt als een drug - in dit of dat blad heb je een bepaald aanstootgevend feit gelezen, het blijft in je onderbewustzijn hangen en de volgende keer verkies je terug hetzelfde blad dat je de vorige keer de sappigste(?) weetjes heeft geserveerd. Telkenmale het leesvoer in die krant erin slaagt om je op deze manier te prikkelen ervaart je onderbewustzijn dat als een "belonging" voor de aanschaf van het betreffende blad. enz...enz...
Vroeger gebeurden deze verschrikkingen echter ook en het zal zeker ook zo zijn dat ze nu meer gebeuren maar in dertig jaar tijd zijn er ook 2 miljard mensen bij gekomen (1/3 meer) en dus kan het niet anders dan dat ze meer dan vroeger voorkomen. Het nog ongeboren-leven-pikkerij is echter een zeer uitzonderlijke gebeurtenis, zelfs op wereldschaal - hier heeft men dit nieuws immers moeten gaan zoeken aan de ander kant van de wereldbol. Tenslotte bereiken deze feiten ons nu meer dan vroeger het geval was dank zij ons WWW.
Er is in realiteit dus niet werkelijk sprake van een algehele normvervaging (hier in europa al zeker niet, al meer dan zestig jaar slagen we er in om in vrede samen te leven - een unicum).
Normen en waarden ze zijn nodig en we moeten er zorg voor dragen dat ze niet ontsporen.
Maar waar ontspoort de drang naar normen en waarden ?
Overdaad schaadt, de vraag is of wij hier nood hebben aan nog meer normen en waarden.
In een tijd waar vitalski zijn cabaret niet mag brengen, waar de fenomenale feminatheek het daglicht niet mag zien, waar het roken zelfs in bruine rookholen verboden wordt vraag ik het me soms af.
Bij alles wat ik lees in de traditionele media vraag ik me dan ook af - wordt ik hier gestuurd en wie wil me sturen en in welke richting.
En dan zal het aan mij liggen zeker dat ik dan tegendraads wil zijn. Want voor alles zijn de gedachten vrij en die wil ik bewust of onderbewust niet door de machtigen laten sturen.
Leve het vrijdenken.
De vrijheid, daar breek ik niet één lans voor, maar het hele bos! Ik zal er dan wel een ander aanplanten, maar het illustreert hoe ik brandhout van elke vrijheidsberoving wil maken.
Interessant betoog trouwens, jouw visie op het hoe en waarom van al dat nieuws. Het bevrijdt me ergens, omdat er een paar ogen open gaan. Ogen die wel registreerden, maar niet (alles) voldoende klaar zagen.
En zo blijf jij me prikkelen, Branco, met iedere reactie van jou kan ik weer een heel eind verder 'sjieken' op new brainmatter.
Niet slecht, waar het voor velen momenteel komkommertijd en vakantieroes is...
Een reactie posten