Hiep hiep voor de prins

Het weekend is begonnen voor Vlinderman en Bibi gaat morgen héérlijk uitslapen. Dat wil zeggen dat de gsm vandaag beneden blijft liggen, want we zijn te lui om even het ingestelde alarm uit te schakelen. Vermits we daarna doorgaans toch vergeten dat alarm terug in te stellen, is die luiheid mooi meegenomen. Oh ja, prins Filip is jarig vandaag, al een halve eeuw in de wachtzaal van het koningsschap, we wensen hem bij deze nog een lang en gelukkig leven. Kwestie van niemand te vergeten in het lijstje jarigen dat me iedere dag tegemoet grijnst op Facebook.

Enniehoe, de uitslaapgedachte bracht me op het idee om nog eens een ouder gedicht hier op de blog te gooien, slapeloos. Een paar jaar verder slaap ik best goed genoeg, maar inhoudelijk lijken de verschillen er niet zo veel groter op geworden. Gelukkig is er nog steeds morgen om naar uit te kijken en zolang dat gevoel blijft, kunnen we verder...

Droom er maar op los... (bron afbeelding: KLIK!)

slapeloos

ligt het aan mezelf
dat de wereld niet meer draait
alleen nog spint en tolt
zodat het enkel maar vasthouden
en hopen dat ik er niet af zal

duizend uren in de nacht
en niet één ervan geslapen
zoveel zorgen over morgen
zonder dat er iets verandert
daarvoor ben ik helaas
met veel te weinig

ligt het aan de ander
die niet wil veranderen
zweert bij zijn verkrampt gemeander
in een wereld die in wezen
geen boodschap heeft aan al
wat misschien toch best anders

drie duizend uren in de dag
en ieder uur getracht te vergeten
wat ik niet langer onder ogen
lijdzaam afgeteld naar het moment
dat zonnen zouden doven
in het schroeivol licht
dat dromen nooit uitkomen
laat staan gewoon komen

aan wat ligt het
dat ik er mijn slaap voor laat

Frans V.

Over ongelukken

Omdat er rare kronkels door een dichtershoofd durven lopen, en omdat het hier anders te leeg zal blijven, woorden over een ongelukkige prijs, eentje die men best niet iedere dag verdient.

Kom er maar eens om (bron afbeelding: KLIK!)

ongelukkige prijs

dit was mijn bloed
dit bruin geronnen vlak
op drie betonnen tegels
zelfs na drie eenzame maanden
door weer en wind, zon en regen
niet uit te wissen

ik bespaar eenieder de verhalen
over nachten lang waken
bidden ook of hoe dat heten mag
gezeten bij het kille bed
waaruit mijn kind op zou staan
in ontwaken uit mijn nachtmerrie

ben ik dan verbitterd
dat ik jou erop wijzen zou
wat jij hebt aangericht
die ochtend toen jij dacht
hoe lezend rijden tijd bespaarde?

heb je al geleerd
hoe machtig jij kan zijn
koning aan het stuur
God over leven en dood?

en wat vind je dan van
de prijs die jij gewonnen
mijn kind en ik
vol hebben betaald?

Frans V.

Al 38,019...

Morgen is Vlinderman 38 en een week, afgerond dus 38,019. Heeft die 0,019 al veel bijgebracht? Is de mens er slimmer op geworden? Of dommer? Het één sluit natuurlijk het ander niet uit. Bibi moet eerlijk bekennen dat er weinig zinnigs op te antwoorden valt. Hij staat nog steeds op nadat de zon dat eerder al deed en gaat ook nog steeds pas slapen als diezelfde zon het hem alweer voor deed. Lange dagen, korte nachten, mogen de goden hem maar gunstig gezind zijn tot die jaren van het volle verstand hem eindelijk weten te vinden...

Nu we toch wat aan de introspectie zijn, kan ik hier gelijk een oud dichtsel van mijn hand onder plaatsen. Al een geluk dat ik indertijd alles netjes ingetikt en bewaard heb, want eerlijk is eerlijk, er vloeit tegenwoordig nog maar weinig recents uit mijn pen/klavier. Te druk bezig met 'het leven' leven. Al hoor ik Nip nu niet veel hardop klagen, want minder letters zijn toch nog altijd meer seconden, minuten, uren voor haar ;-)=

Bron afbeelding: KLIK!

over-leven en sterven

zijn sterven zal niet rustig zijn
maar een toonbeeld van het leven
dat hij zovele jaren heeft geleid
hectisch en verstoord
zal hij de knal omhelzen
die het einde onderstreept

rust is niet aan hem besteed
nu niet en al evenmin
op de dag zonder morgen
want het bruist en spuit
diep in zijn aderen
soms eens op zijn hoofd

enkel in de nacht
als ook zijn licht
het bed heeft opgezocht
oefent hij ietwat stiekem
in de armen van de stilte
het blijven liggen
na de daad

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 137: Emo Fysk Sudergård

Een Muzeval is geweest, een volgende Muzeval laat zich alweer gewillig aankondigen. Hieronder meer info, en dat u dus op tijd op de hoogte gebracht werd...

π

DE 137e MUZEVAL


Poëzieavond

donderdag 8 april 2010

Gastdichter

Emo Fysk Sudergård (NL)

Maanjuwelen

Inleiding en presentatie door Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur

gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 242000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Gesponsord door:

Beknopte perstekst Emo Fysk Sudergård

Het pseudoniem verbergt een man die in 1957 in Breda is geboren. Kort na zijn geboorte volgt de eerste verhuizing, het begin van een twintigtal verhuizingen in binnen- en buitenland dat pas een einde neemt met zijn terugkeer in Breda in 1975. Dan begint de integratie in de Brabantse cultuur, waarin hij zich uitstekend thuis voelt hoewel het nooit tot volledige integratie komt: hij wordt nooit een echte liefhebber van Carnaval.

Na enkele korte verhalen, schrijft hij in 2000 zijn eerste gedichten (sonnetten). Het duurt nog tot in 2008 tot de dichtkunst hem zodanig grijpt dat het tot publicaties en de eerste voordrachten komt. Inmiddels zijn er verschillende publicaties op literaire websites te vinden: Hernehim, Krakatau en Schrijverspodium Semantrium plaatsen zijn werk terwijl hij zich blijft ontwikkelen op www.dichttalent.nl. Tegelijkertijd worden enkele van zijn gedichten voorgedragen door collega-dichters op lokale radiostations, zoals Omroep Best en Stadsradio Den Haag.

De bron van zijn inspiratie is het leven zelf. Momenten van het Emo-tionele prisma van feestelijkheid, extase, euforie, treurnis, deernis, verontwaardiging, woede, alle in betrokkenheid op de schaal van gebeurtenissen in en rond het huis tot aan de ongrenzen van het heelal: Emo Fysk is levensburger en niets menselijks is hem vreemd. Dit is wat hij de wereld moet laten weten:

‘Schrijven is niet leuk. Schrijven moet, tot bloedens toe, op straffe van hoofdpijn en slapeloosheid. Lees, wereld, hoor wat je me aandoet… ook al wil ik niet anders. Ik leef je, bezing je tot jouw schoot me weer liefdevol opneemt… Je gaf me een stem, dus luister naar me tot mijn adem bodem raakt.’

In een snel tempo ontwikkelt hij ook zijn voordrachtskunst en treedt nu met grote regelmaat op. Zo was hij in 2009 te zien en te beluisteren bij Podium Geopend Breda, Poëziefeest Barendrecht , Parkdagen Oud-Beijerland, Car Art Festival Delft, Cultinair Café Strijen en Artifonie Maastricht. Voor 2010 staan onder meer Podium X Den Haag, Café Eijlders Amsterdam, Openbare Bibliotheek Amsterdam en Open-Dicht Schoonoord en ook zijn podiumdebuut in De Muzeval te Antwerpen op het programma.

Bronauteur: Emo Fysk Sudergård
Lichte bewerking: Frans Vlinderman

Ziedaar dan toch de lente!

De lente is in aantocht en ditmaal voor echt. We hebben het al enkele malen mogen vernemen via onze media, maar als ik de recente uitgroei van onze vorig jaar onder vers gekochte vruchtbare grond in uitgebloeide terrasbakken bedolven tulpenbollen mag geloven, is het bijna werkelijk zover! (en ja, dat is een zin waar iedereen zomaar zijn of haar tanden op mag breken).

Creatieve tulpen van Ingrid Groeneveld (bron afbeelding: KLIK!)

Morgen ga ik alvast zonder sjaal de hort op naar Boer Werk, wie weet probeer ik al een lichter model jas uit (al weet ik niet waar ik die zo één twee drie kan vinden) en zal ik fluiten. Geen moderne hiphop of klassieke of swingende rockdeuntjes of zo, maar lukraak wat geneuzel met getuite lippen. Vlinderman op zijn best, met de zon in zijn ogen en het hemd open geknoopt om die drie sprieten borsthaar wat mee te laten genieten... En dan kunnen we afscheid nemen van de wintergevelde mensen zoals in mijn bijgeleverd dichtsel ;-)=

Wintermoeheid in beeld (bron afbeelding: KLIK!)

verslagen

hij weet wel waarom
nee, hij ja deed en zij
hem plots sloeg met
woord voor woord

geletterd leerde hij
dat geweten minder is
dan proza soms vertelt
en hij werd stom

woordenloos regeert hij
over zijn omgeving die
meewarig muntjes werpt
voor iemand die het behoeft

hij telt zijn winst
met bewegende lippen
proeft hij het verschil
waar is de liefde gebleven?

Frans V.

Omdat Vlinderman het niet weet

Vlinderman heeft zoveel te vertellen hier, maar weet niet goed hoe te beginnen omdat hij ook niet weet waar het allemaal zal eindigen. De Homo Millenium III lijkt gestuit te zijn in sommige (en dan drukt hij zich nog voorzichtig uit) echelons van zijn, de laatste eeuwen verworven, verlichte aspiraties. We schreeuwen met zijn allen luidkeels moord en brand bij alweer een moord, bij alweer een verschroeiend vuurgevecht. De ouders eren de kinderen meer dan dat andersom het geval is, de losgeslagen familievader niet te na gesproken en morgen leggen een driehonderdtal verongelijkten een land met een kleine elf miljoen andere lotgenoten nog eens plat voor het eigen gelijk, groot gelijk.

Vlinderman moet wat bekomen van al dat nieuws, moet beseffen dat het nog altijd maar een minderheid is, moet genieten van wat niet zo is. Maar het kriebelt, mensen toch, wat jeukt het en moet Vlinderman dan krabben?

We nemen gewoon een oud gedicht en draaien dat wat om en om, ondertussen zal Tijd alweer komen en hier of daar wat raad vinden...

Een oude draadjesman (bron afbeelding: KLIK!)

draadjesman

een man op sterven
hangend aan draadjes
door mensen gefabriceerd
uit angst voor het sterven
niets geen recht voor daarboven

want beneden wordt beslist
wie blijft en meestal ook wie gaat
er zijn of er niet zijn
steeds sneller beantwoord
door de wetenschapsdienaar

blijft de mens futloos achter
organisch omhulsel met
een geest van vlees en bloed
gescheiden in zijn eenheid
- misschien dat God vandaag beslist

tot dan blijft het wachten
bij geluiden van bliep
en chhhhh en vomp
onder het geflikker van
ongekerstende lampjes

Frans V.

De Muzeval - Bart Van Peer - 11 maart 2010

π

DE 136e MUZEVAL

Poëzieavond

donderdag 11 maart 2010

Gastdichter

Bart Van Peer

De 3 fasen van totale overgave


Inleiding en presentatie door Frans Vlinderman

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Bart van Peer en Frans Vlinderman

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:
Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad
Links: www.muzeval.tk, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

Pipelines vzw/De Muzeval: Jan van Veen, Willem Plugge, Frans & Nip Vlinderman-Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis & Raymonda Bertels.

Gesponsord door:

Beknopte perstekst Bart Van Peer

Bart Van Peer (Herentals 1971) volgde dictie en voordracht aan de Muziekacademie te Bornem. Dit hield in dat hij vele teksten en gedichten uit het hoofd moest leren en met de juiste intonatie voordragen. Zo werd zijn belangstelling voor poëzie en literatuur gewekt.

Na verloop van tijd begon Bart zelf te schrijven met als resultaat nu en dan een kortverhaal of gedicht.

Hij was enkele jaren bestuurslid van vzw Modus Vivendi en één van de vele organisatoren van de Dichttank, een maandelijks vrij poëziepodium in Den Hopsack.

Samen met Herman J. Claeys stond hij aan de wieg van De Muzezal. Dit evenement dat sinds januari 1999 elke 2de donderdag van de maand plaats vindt, was gedurende acht jaren gehuisvest in Podiumcafé De Muziekdoos en vindt sedert een drietal jaren nieuw onderdak in Literair-Artistiek Café Den Hopsack. Verder was hij geruime tijd nauw betrokken bij de helaas niet meer bestaande Werkgroep Literaire Evenementen van De Groene Waterman-kelder.

Geregeld geeft hij een proeve van zijn kunnen op menig Antwerps poëziepodium en was hij reeds eerder te gast in diverse programma’s op Radio Centraal.

Tussen september 2007 en juni 2008 organiseerde en presenteerde Bart elke laatste woensdag van de maand de Woorddadige Woensdag in het Cultureel Eetcafé De Kleine Wereld op de Vlasmarkt te Antwerpen.

Bart Van Peer woont en werkt momenteel te Antwerpen, behoort als vast lid tot de Muzevalkerngroep en is tevens bestuurslid van Pipelines vzw.

PUBLICATIES:

- Enkele gedichten verschenen eind jaren 1990 in de tijdschriften ZOOM, EigenZinnig en Pathanygo.
Op de web-log www.muzeval.tk staat een fragment uit een kortverhaal.


VOORDRACHTEN (selectief):

- De Muzeval
- De Sprekende Ezels (diverse edities)
- ZoemZoemfestival (editie 2000 in CC De Warande te Turnhout)
- A Propos (diverse edities)
- De Nacht van de Boze Dichters (St.-Niklaas, mei 1998)
- Spinyopaat (diverse edities)
- Lamber(mont)zinnen (september 2007 en 2009)
- ZuiderZinnen 2008 en 2009



Bron: Bart Van Peer.
Lichte bewerking: Frans Vlinderman.

Een streepje ondeugd

Speciaal voor u bezoeker: een streepje ondeugd op deze donderdag, na alweer een woelige dag op de werkvloer.

Yep, het blijft maar duren...

nadat hij is gekomen

ze schouwt zich in haar spiegel
op zoek naar zijn kleur van verraad
na diens daad vrijwillig ondergaan
in verwachting van die felle keur
waar menig vrouw voor beschimpt

is het enige dat zij bespeurt
de geur van zijn verlangen
mistig behang in haar gouden haar
waaraan slierterig lijkt bevestigd
hoe heftig blont zij toch meegegaan

geen spijt noch verwijt
haar naïeve beeld fleemt
en met een vette knipoog
hanteert zij kam en borstel
de chaos te verbergen die
haar momenteel bewoedt

Frans V.

De andere man

Alweer een poosje geleden dat Vlinderman nog eens een man op jullie los liet. Bij deze, een nuchter(e )man. Geschreven in 2006, zou het nu wat anders verwoorden, maar inhoudelijk staat Vlinderman er nog steeds 100% achter. Iemand trouwens nog een goed idee voor een klein maar fijn projectje?

Sommige bruggen zijn nog niet te ver...

nuchterman

het ging opnieuw wat slechter
volgens de mensen vorig jaar
en de wereld wervelt verder
haar onafwendbaar einde tegemoet

er is sprake van wel vijf miljard
jaren minder lang te kunnen leven
dan dooft de zon of toch weer niet
ze zal gewoon ontploffen, maak dat mee

een enkeling bekijkt het dan maar
nuchter als op zijn allereerste dag
hij houdt het op nog vijftig jaar of zo
en dan sterven, onvermijdelijk van de kou

het was een somber jaar
en wat als de tijd nu eens
echt veel sneller gaat dan
het laatste voorspellingsmodel?

Frans V.

uit de oude doos

Uit de spelonken van het verleden wat echo, hieronder, en niet om mij achter te verschuilen. Geen heimwee, geen verdriet, alleen een oude koffer vol verhalen die zich willen laten vertalen.

Het ooit langharig Vlindermantuig...

ken mij dan

het ongerust getrappel der ganzen
doet mij wijken naar andere oorden
wijl gij waakt en blaakt, mijn vriend
zal ik ongezien duizend stormen oogsten

na het levenslang stil kwartier
gedurende een moment van onthulling
in het dromenrijk der verdwaasden
ontwijk ik jullie voor de laatste maal

in verstard hol gezwijg
vier ik mijn laatavond
met zoveel gasten aan tafel
als die ene stoel het toelaat

wanneer dan besef aan komt kloppen
en jullie deur vandaag zich opent
zal het de leegte zijn die wacht
als een versleten deken over mijn spoor

dat jeukend gekras in de vereelte ziel
zal niet meer zijn dan een oud litteken
waar ooit mijn mes in vlees schreef
hoe mijn naam ook heeft geluid

Frans V.

Vlinderman in het verzet

Er worden verwijten gemaakt dat Vlinderman maar wat aanleutert, dat Vlinderman niet kan schrijven, dat Vlinderman een nep-dichter is, die wel zou willen, maar niet kan. Daartoe worden gastenboeken misbruikt op de meest schaamteloze wijzen, viert het analfabetisch hoog-gequoteerde gehalte diverse medailles en wordt Vlinderman als het ware uitgenodigd er maar het bijltje bij neer te gooien.

Nieuws van dit front: nog niet voor even! Er zijn zo van die plaatsen waar Vlinderman niet wil komen omdat hij daar een mening over heeft die die plaatsen niet siert. Wel, dit is zijn eigen plekje op het voor iedereen openstaande internet en daar wil hij dus blijven komen, de ene dag al wat rustiger dan de andere. Wie daar een probleem mee heeft, tikt gewoon dit adres niet in of klikt niet op de linken her en der. Miljoenen andere mensen te jennen op nog meer miljoenen andere sites, nietwaar?

Dit gezegd zijnde, wie een dichter zoekt voor een gelegenheidsgedicht, kan altijd HIER eens een klikje op geven. Poëzie op maat door Rudi De Smet, zoals Bibi het ook al eerder zelf aangeboden heeft en wie weet, misschien iets voor u.

Rudi De Smet (bron afbeelding: KLIK!)

Zo verliefd dus

Zonder woorden. Nu ja, uiteraard met woorden...

Schoon voorbeeld... (bron afbeelding: KLIK!)

zijn dromen

toen verscheen zij aan zijn einder
gracieus als een ongetemd veulen
onbeslist tot toenadering gestopt
zag haar twijfelen over keuzes maken
verder weg zoveel anderen
nieuwe grensposten te groeten

ging zij er even bij zitten
daar toen in de wazige verte
in volle bezinning de tijd vergeten
riep hij nog zijn ziel naar haar toe
gedragen op onstuimige harteklop
leek zij hem niet te begrijpen

de laatste maal dat hij haar zag
bloesem van wilde seringen
wat een waarachtige herinnering
gidst hem daar verder door het leven
elke dag een stukje dichterbij
zijn steeds weer wijkend einde

ooit vindt hij haar opnieuw
nooit opgehouden met dromen
weet hij haar nog ergens wachten
omdat ze beiden verloren zijn
en waren, gisteren als vandaag
voert zijn pad slechts naar haar

Frans V.

bevreemdend

Vlinderman is wat moe van het niet vasten. Misschien moet er eens in die richting gedacht worden. 40 dagen alleen met zichzelf, in de woestijn van het bestaan, spreken met de buik en luisteren naar het hoofdse antwoord. 't Zal waarschijnlijk niet lukken, maar het was toch maar een mooie gedachte...

Sprak de poes van de melk... (bron afbeelding: KLIK!)

lachman

hij behaagt eenieder die
met graagte wordt verwend
om als een kind vertroeteld
genieten van het vroeger toen
er nog om meer gelachen

heeft hij zich ten dienste gesteld
van de vormeloze meute die krioelt
en zwelgt in het succes van slechts 1
succesje op een dag, een lach
te toveren op een stuurs gelaat

maar 's avonds in de schaduw
van een betonnen bruggenhoofd
schuilt hij zijn eigen warmte bijeen
en denkt dan aan zijn eigen dak
ergens in een ver vervreemd land

Frans V.

Tegen het rascisme

De onverdraagzamen onder ons weten zich nogal te manifesteren op het anonieme internet. Met vuilbruin gebral en vooral intimiderende praatjes voor hun eigen Klaas Vaak spuien ze hun armetierige gedachtjes, hierbij absoluut niet gespeend van enige botheid en verwachten ze vervolgens een staande ovatie. Vooral de racistisch ingestelde medemensen (?) onder hen spannen hierbij de kroon. Aan hen draag ik onderstaande senryu op. En neen, Bibi laat zich niet intimideren. En ja, Bibi vindt zichzelf een loonslaaf, maar is daar niet al te stiekem fier op. Ge moet indien mogelijk immers wat doen voor de kost, zelfs in dit land van onvoorstelbare sociale opvangnetten. Dus door wat te doen, kan ik het systeem mee in stand houden en daar varen anderen dan weer wel bij. Ook als ze niet hier geboren zijn. Vlinderman is een wereldburger, dan pas een land-bewoner. En wie weet kan deze link ook nog wat licht in de bruine brij van de anonieme vuilspuiter brengen.

Zo duidelijk genoeg? (bron afbeelding: KLIK!)

welvoeglijkheid staat
wanneer de nood het hoogst is
voor een wederwoord

Frans V.

Het vergeten met de jaren

Heerlijk hoe dat grasduinen in mijn archief telkens weer dichtsels oplevert, waarbij Vlinderman zich eens goed in het (weinige) haar moet krabben om zich terug voor de geest te halen in welke beweging toentertijd de woorden zich aaneen lieten rijgen. Gelukkig zit Bibi niet om wat fantasie verlegen, want dat het geheugen niet altijd meer je dat is, blijft één van de continu terugkerende vaststellingen te zijn waarmee de jaren hem vertellen dat het allemaal ook niet meer je dat is...

En het kan ver gaan... (bron afbeelding: KLIK!)

krantenman

nieuwe zetel kraakt geleerd
onder het gewicht van de man
die na noest gespaar
een nieuwe partner zocht
samen de krant te lezen
bij de gekende geur van
te lang geleden gewassen
met de hand gebreide sokken

wankelbare passanten buiten
schuiven door de vrieskou
voor het eerst dit jaar aanwezig
en opnieuw de ongekende vijand
bij het dooien onder zomerzon
blijft geen geheugen onberoerd

vijftien koppen verder
stijf van zwarte inkt en
cafeïne zonder melk en suiker
is hij niet langer aanwezig
om de eerste schuiver te zien
gaan tegen zijn eigen vlakte

hij ligt er al met amper
een witteke erbij teveel
en zeker vandaag
blijft hij liggen
tijd om na te denken
is er nadien nog wel genoeg
als de rede is vertrokken
met zijn nieuwe roddelkrant

Frans V.

en maar verder gaan...

Of iemand ooit gelijk heeft, het blijft maar de vraag. Zoveel lijken tussen nu en straks, en niemand verantwoordelijk. Het lijkt de wereld wel in de hel... Dat neemt niet weg dat Vlinderman vandaag met Nip samen vijf-en-een-half jaar viert, waarvan één-en-een-half getrouwd. Dat mag ook wel eens een vermelding krijgen, niet?

Wij doen het uiteraard met liefde... (bron afbeelding: KLIK!)

fata gisterana

voorbij het gerotzak

je hebt het weer aangezet

een oude vertrouwde zin
die kraakt in zijn oren
geteisterde herinneringen oprakelt
maar hem niets meer zegt dan
dat gisteren toch voorbij is

monstert ze hem ongelovig
en ontdaan van de man die
hij zo ineens geworden is
en haar koud terug bekijkt
of ze nog meer te zeggen heeft

erkennen ze beiden de tijd als
de meester die hij werkelijk is
vijlzame geest van kanten
die te scherp zijn om
verder mee te leven

Frans V.

Aan meerpalen geklonken

Poëtische uitnodiging:

AAN MEERPALEN GEKLONKEN

(bron afbeelding: KLIK)

Erotische en liefdespoëzie op Valentijn
met muscatwijnen uit de Languedoc

Patrick Brysbaert speelt enkele nocturnes van Chopin

Deuren: 20u00

Presentatie: Frank De Vos

Literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen

Dat het evolueert

Morgenavond treedt Vlinderman nog eens aan in Den Hopsack met erotische en liefdespoëzie, maar vandaag is het zaterdag rustdag, luierdag ook. Tijdens dat luieren kwam ik nog onderstaand zelfportret tegen en dan moet ik vaststellen dat die zelfportretten toch een gevaarlijk iets zijn, omdat een mens altijd verder evolueert. Om maar te zeggen dat het ondertussen een zelfportret van iemand anders is geworden ;-)=

Er zijn altijd uitzonderingen op de regel... (bron afbeelding: KLIK!)

zelfportret 2

onder de dikke laag
van soms wollen woorden
waar hij zich al eens verwarmt
aan wat vergeten eenzaamheid
klopt een mensenhart
een trage cadans
van overtollig onbegrip
en ook wel ander verdriet

en heel soms
als hij denkt
nu is het genoeg
tilt hij een hoekje op
om dan de ijzigheid te voelen
in onbeschrijfbare adem vol walm
over hoe hij beter anders doet

de rillingen al lang beu
blijft hij dus schuilen
onder zijn woordendeken
waar hij zich kan koesteren
in de aandacht van zijn navel

hij is een vrije schrijver
slaaf van duistere driften
en heel soms vindt hij dan
poëzie in de dag
en dat bij leven

Frans V.

Voor E.

Onderstaand gedicht is er eentje opgedragen aan E., goede vriend en mededichter, -strijder ook soms. Het is een klein riempje onder een groot en gewond hart en dat lijkt me nodig. Hou je sterk, kameraad, en zoals steeds sta je er niet alleen voor. Het is misschien wat lastig om te voelen nu, maar tijd brengt wel de raad die je voorlopig ontbeert. En ja, mensen, dat is hoe Vlinderman omgaat met zijn vrienden.

Uiteraard ook IRL (bron afbeelding: KLIK!)

behouden schoentjes

kleine schoentjes
van oranje fluweel
het leven ontvouwt zich
bij iedere blik op
kleine schoentjes

ik kan je nog dragen
je past nog steeds
op deze ruige arm
maar wat doen we morgen
als je zelf wil stappen?

we kunnen misschien samen
wat door de straten kuieren
en kijken in etalages
en dan til ik je op
als het jou te hoog zou zijn

en binnen afzienbare tijd
neem ik je dan echt mee
eens stevig stappen
op je laatste vrije avond
ik neem mijn stok dan wel mee

maar nu blijf ik nog kijken
naar die kleine schoentjes
die ik je nooit gegeven heb

Frans V.

Voorbij de vooroordelen

Het land staat al enkele jaren in rep en roer als het gaat over mensen uit het buitenland die zich hier binnenlands willen komen vestigen. Zolang ze maar op de autochtone mens 'van hier' gelijken en zich niet als een overduidelijke allochtoon uit een land voorbij Nederland, Duitsland, Engeland, Luxemburg of Frankrijk gedragen, wordt er ook niet al te veel inkt aan verspild. Maar zodra het er allemaal wat zuidelijker dan Europees begint uit te zien, slaat de schrik veel onwetenden om het benepen hart. Al dan niet terecht, maar het gebeurt meer dan deze Vlinderman lief is. Vandaar mijn bijdrage vandaag, om daar het één en ander van aan de kaak te stellen.

Zonder woorden (bron afbeelding: KLIK!)

op de vlieger

iets donkerder dan gebruind
niet veel, maar toch wel
wat naar zijn tafel gaand
glanst haar huid getaand
druppels zweet vergeefs

en ze kijkt naar hem
karbonkels diepe poelen
(ik heb de wereld gezien
ben al verder gereisd
dan jij zelfs kunt vermoeden)

en hij kijkt terug
de blanke man
bange blanke man
voor zijn plekje
eigen plekje eerst?

wuift hij haar na
uitgeprocedeerd
- hij denkt uitgeput -
naar haar toekomst terug
misschien wel haar verleden

ze ziet het niet
en hij ook niet meer
modern monster met lak
aan alles, vooral zichzelf

Frans V.