66666 of 77777?

Grappig wat mensen kunnen doen met een pc en wat technische skills. Een tijd terug blogde Bibi over zijn Vlindermanlog en over het getal dat daar helemaal onderaan gestaag doortelt. Na enige jaren noest posten en dankzij een schare toch wel erg trouwe bezoekers komt die teller namelijk binnenkort - morgen? overmorgen? vrijdag? - op het speciale getal 66666. Wat ik toen toegezegd heb, kan je hier lezen.

Een vrolijke snoodaard met een speciaal en vooral nogal anoniem afzendadres wist Vlinderman te vertellen dat het beoogde bewijs helemaal niet zo moeilijk te leveren was en voegde de daad bij het woord door me onderstaande door te mailen:

Explorergebruiker dus ;-)=

Erg grappig dus, als je weet dat het mij bezorgd werd om een uur of half vier deze ochtend - Ikke zal niet moeten opgestaan hebben om te gaan werken, denkt Vlinderman dan spontaan bij zichzelf, de gelukzak - en Bibi zelf om een uur of zes (14,50 uur later dus ongeveer) deze avond onderstaande screenshot maakte:

104 nog te gaan...

Hm, zo wordt ie natuurlijk moeilijk om aan de juiste persoon een klein presentje over te maken bij deze speciale gelegenheid... Ik ga er eens een nachtje over slapen en laat jullie morgen wel weten hoe we dat opgelost gaan krijgen en mijn boekenkast er niet ineens helemaal leeg komt uit te zien. Misschien behoort een klein uitstel tot het cijfer 77777 wel tot de mogelijkheden ;-)=

Gedicht: student onder beleg

November is alweer voor de helft achter de kiezen, de studenten kunnen zich dus maar beter stilaan opladen voor hun rondje blokken in plaats van bloggen, studeren in plaats van causeren, zwoegen in plaats van zwoelen (weet ook niet waar dit op hoort te slaan, maar het klinkt wel). Speciaal voor hen, hierbij een aanmoedigend stukje dichtwerk van een Vlinderman die de boeken al een tijdje heeft neergelegd om zijn amper geluk te beproeven op een arbeidsmarkt, waar diploma's zowat gelijkgesteld worden met noest verkregen gouden plakkaten...

It's a warzone... (bron afbeelding: KLIK!)

student onder beleg

ze staat stijf van de stress
de muren dragen de sporen
van haar ongelakte nagels
met één nogal pijnlijk blijven
hangen aan de randen

elke deur die slaat maakt
dat zij met een schok ontwaakt
uit de lethargie van concentratie
met een hartslag honderdtien
dof gebons in haar hoofd

maakt zij zich klaar voor de strijd
met haar overjaarse prof die streng
maar naar eigen zeggen rechtvaardig
de waarde van haar ijver zal bepalen
zich bekwaamd te hebben in zijn stof

tot stof en asse tot asse
ze wil er niet van weten
zolang de wedren aan de gang
weigert haar ziel te aanvaarden
dat wat komen moet
ook komen zal

Frans V.

Gedicht: vechtscheiden

Bijna uitgeput van een bijzonder lang weekend kom ik hier nog eens langs gefietst. Geen meldingen, dus geen bezwaren daartegen en daarom, uit pure dankbaarheid, biedt Vlinderman u nog maar eens een dichtsel aan. Na decennia lang echtscheidingen kregen we er de laatste paar decades wat vechtscheidingen bovenop. Onderstaand gedicht is de vertaling van een Vlindermanimpressie van zoiets. Geniet. Of liever niet.

Wie had dat ooit gedacht... (bron afbeelding: KLIK!)

vechtscheiden

het huis is te klein
de muren te dun ze
worden doorboord door
de lucht zwerven scherven
van gebroken geluk

de buren roepen terug
of het wat stiller kan
en gedaver volgt op stilte
als een vuistslag zich prent
in machteloze bewoording

een witte wagen landt
met gedoofde sirene
in de buitenwijken en
agenten overschouwen geschokt
het slagveld van ooit samen

bij de redactie ratelt
voorpaginanieuws lokaal
van de band te rollen
zij houdt niet meer van hem
hij ook niet meer

Frans V.

Gedicht: herneming

Vlinderman zit vol Pita, gelieve hem te verontschuldigen voor de rest van de avond.

Klein pitabroodje (bron afbeelding: KLIK!)

herneming

op de hielen gezeten
door wat heet verdriet
recht hij zijn schouders
eens gebroken om opnieuw
de draad te hernemen en
weer op pad te gaan

zoveel nog te ontdekken
en aan te raken en dan
eigen te maken in woorden
die hij zorgvuldig plaatst
zodat ze hem betekenen

zoekt hij de hoop te vinden
waar ze zou verborgen zijn
een schat ergens aan het einde
van een leven dat zich tooit
met de wereld om zich heen

Frans V.

Gedicht: gaar gekookt

Binnenkort verschijnt onderaan de Vlinderman-blogpagina het cijfer 66666. Wie dat wil, krijgt bij die gelegenheid van Vlinderman een dichtbundel cadeau. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is een printscreen van die gebeurtenis te maken en mij die mailen op frans_vlinderman@vlinderman.be met vermelding van naam en andere gegevens en dan bezorg ik die. Leuk toch, zo mee vieren dat www.vlinderman.blogspot een beetje aandacht weet te trekken, niet?

Ondertussen zetten Frans en Kurt alle zeilen bij om een lopende opdracht tot een goed einde te brengen: elke dag bloggen én twee gedichten publiceren. We zijn goed bezig en houden vol, al is het niet zo eenvoudig om daaraan te voldoen. De benodigde inspiratie daartoe is namelijk niet elke dag zomaar voorhanden...

Need more? (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig zijn we nog bij leven en dus bij welzijn en daardoor ook in staat om dingen te verwezenlijken die anders onontdekt zouden blijven. Vlinderman op zijn best doet dus waarin hij goed is: toveren.

gaar gekookt

het verlies stroomt uit hem
weg en hij laat zich hangen
het hoofd met harde bons
wedijvert met de tafel

hij heeft zijn handen
in zijn haar, uitgerukt
de plukken aan zijn voeten
die stampen van frustratie

hij is geen echte vent
amper een student vol
van oeverloos gejammer en
een hoop gezever in de zakken

telt hij de dagen af
en dan de lange uren
het verdict te horen vallen
u bent alweer geslaagd, mijnheer

Frans V.

Gedicht: liefdevolle reality

Nog een klein uurtje en Bibi pakt zijn gerief en vertrekt naar Den Hopsack voor de 132ste editie van De Muzeval met Sarah Buys in de gastdichtereshoofdrol. Meer zal ik daar niet aan toevoegen, wil je weten wat en hoe en van die dingen, dan ben je vanaf 20u welkom in de Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen, lekker vlakbij de Grote Markt en hopen parkeerplaats, al dan niet betalend. Poëzie zal uw deel zijn, een aangename kennismaking met het Vrij Podium inclusief. Of ik nu genoeg reclame gemaakt heb? We gaan dat deze avond samen vaststellen wanneer jij buiten de deur moet blijven staan omdat de ruimte binnen te klein geworden is voor jou... Dan kan je terug naar huis om onderstaande verzen te bestuderen en te zien of je er wat van kan maken ;-)=

Bijna klaar... (bron afbeelding: KLIK!)

liefdevolle reality

ze wist het écht niet als
een streep onder alles
dat niet besproken hoeft
en hij gaat daarna maar
zijn eigen onderweg

met zijn zeg op alles
werkelijk alles geprobeerd
maar zonder oog voor de rest
dat als slechts verwaarloosbaar
in een ladenkast te klasseren valt

ze zijn een stichtend voorbeeld
van de rauwe taal die misbegrepen
overroepen wordt waar toch eerst
het voor de meesten ongekend begrip
de grafdelver op zijn vreemdst vertaald

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 132: Sarah Buys

Gedicht: babyman

De Boekenbeurs zit er opnieuw alweer op. Veel boeken, veel mensen, veel gedrum, weinig gekocht en vooral dat laatste doet deugd. Tenslotte komt er na een herdenking van een stopgezette oorlog op 11 november nog een kleine drie weken vooraleer die maand zich laat vertalen in een nieuw stukje loon. En het leven is op zich al duur genoeg, dus ja, blij toe met weinig (gekocht). Daarbij kan Vlinderman het vrij zijn de komende dagen goed gebruiken, nadat hij het gepresteerd heeft een goedendag over te maken aan Bart Moeyaart met 'Dag Herbert', omdat hij ervan overtuigd was Herbert Bruynseels te begroeten... Tsss, vanaf wanneer slaat gemiddeld de doorsnee Alzheimer ook alweer toe?

Weird it is! (bron afbeelding: KLIK!)

babyman

hij hijgt en trilt
als een pasgeboren placenta
hem in de schoot geworpen
gevolgd wordt door het gekrijs
van zijn lang verwachte zoon

met dolle schitteringen
in zijn doorgedraaide ogen
werpt hij handen in de lucht
om spontaan mee te krijten
hij was het nog niet verleerd

draaien glimlachende hoofden
de gang even uit beeld
om zijn kamer snel te griffen
in hun dromerig geheugen
de hongerige blik op later

uit het ongetemperd enthousiasme
van een man buiten zinnen
werd de herhaling van vandaag
zonder veel omhaal weer geboren
oneindige cyclus van het leven

Frans V.

Aankondiging: Tentoonstelling 'De kwetsbaarheid van het kind'

Vers uit de mailbox, hoop dat u er voor uit uw comfortabele zetel komt.




Bruikbare links:

Ann Cornelis

Regine Wechsler

Anna Barwinska

Gedicht: de hedonist

Het is zover: met amper twee verlofdagen eens zes dagen achtereen gewoon thuis kunnen zijn, wat een luxe, wat een genot. Vlinderman dankt het feit dat hij geen kleine, laat staan grote zelfstandige is én dankt dit land dat het zijn speciale gelegenheden vergezelt laat gaan van een feestdag voor de contractueel werkende burger. Bibi zweert hierbij ook een dure eed van de handen uit de mouwen te steken om wat blijven liggen is eens aan te pakken. Wat anders kan je doen met zo een zee van tijd?

Heel anders houdt onderstaande hedonist zich bezig tijdens zijn vrije(nde?) tijd, maar daar mogen jullie over oordelen ;-)=

Zo kan ie er ook tegenaan (bron afbeelding: KLIK!)

de hedonist

men noemt hem het concentraat
uit zijn vaders zaad, de ene
die het heeft gehaald en dus
even gehaaid als zijn ouweheer
zijn jongeheer in de strijd gooit
om het vrouwelijke geslacht geslacht
te krijgen en dan weer voort te gaan

hij kijkt nooit achterom, dat
is voor de meer verdunden
die het moeten hebben van
een groepsgevoel of nog
het weten niet alleen te zijn
hun kunnen altijd maar hun kennen

en als hij zich dan toch eens
laat verleiden tot het wij
waar hij zij aan zij met massa haar
onderhuids de optelsom bevroedt
van zijn hedonistisch vadersbloed
weet hij van wanten
en zij ook wel van hem
en dat is hun geheim

en ook wel dat van ons

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 132: Sarah Buys

Deze week donderdag gastdichteres Sarah Buys op de Muzevallige planken in Den Hopsack. Don't miss out on her!

π

DE 132e MUZEVAL

Poëzieavond
donderdag 12 november 2009

Gastdichteres

Sarah Buys (De Veervrouw)

Voorbij de kerkhoven, een ode aan het leven

Met aan de piano: Bert Sarah

Inleiding en presentatie door Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:
Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links: www.muzeval.tk, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

Pipelines vzw/De Muzeval: Herman J. Claeys, Jan van Veen, Willem Plugge, Frans & Nip Vlinderman-Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis & Raymonda Bertels.

Perstekst Sarah Buys (De Veervrouw), Muzeval 132, donderdag 12 november 2009

Sarah Buys-Devillé werd geboren te Halle-Brabant op 22 november 1969 in het Zodiacteken van Schorpioen-Boogschutter. Volgens de Chinese overgave een Haan, element water. Ideale partner zou volgens een Zodiacastroloog een Waterman zijn, een pen dus. Vandaar het auteursschap.

Verder is ze als full-time lief boedhhakind in alle onschuld betrokken bij al wie haar liefheeft zonder opgedrongen fysieke aanraking en is ze een half-time dwaze, manisch-depressieve en werkloze idioot met een overdosis aan rugzakken, wandelschoenen, wereldkaarten en loketpaperassen.

Als "De Veervrouw (m/v)" staat ze kaarsrecht in een sloot wijn en een bak peuken met een veel te diepe stem en hangend over een veel te lage barkruk ten huize Den Hopsack op uitnodiging van Pipelines vzw. Ze draagt opa's schoenen en mama's jasje. En vooral draagt ze voor in de vorm van letteren. Vocaal dan. Hier en daar gooit ze een citaat of gepubliceerd muziekje in de groep.

Zoals steeds vindt na haar gastdichterschap een vrij podium plaats. Het is daar dat Sarah Buys werd ‘ontdekt’. Pipelines vzw/De Muzeval is dan ook fier haar als gastdichter te presenteren op deze 132ste Muzeval.


Bron : Sarah Buys-Devillé
Tekstbewerking: Bart Van Peer & Frans Vlinderman

Gedicht: planman

We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan, wie kent dat oerbekende regeltje niet van Herman van Veen (ongeveer 15.300 hits op Google in amper 0,30 seconden, dus razend populair)? Af en toe voelen we ons letterlijk zo en dan komt hier het potje natuurlijk overkoken. Gelukkig maar wil ik het op die momenten kort houden en heb ik dan de beschikking over een batterij gedichten, voor elke gelegenheid wel eentje. Maak dus kennis met planman, zoals u mijn man(nen) waarschijnlijk nog niet bezig zag/las.

Herman van Veen (bron afbeelding: KLIK!)

planman

te weinig tijd
laat zich krommen
naar de wensen van
de immer bezige mens
het schiet gewoon
helemaal niet meer op

daarom houdt hij het kort
en bondig in zijn leven
hij is een planner van zijn tijd
en meer moet niemand verwachten
behalve dan wat minder meer

hij is genomineerd voor de prijs
van hardloper door momenten die
vroeger bij het licht van kaarsen
zich beriepen op de charme van
onvervalste familieaangelegenheid

aan het einde van zijn rit
zal hij dan de prijs ontvangen
uit de handen van een vreemde
doch telg uit eigen leven

Frans V.

Gedicht: evangelisme

Nip en haar Vlinderman lopen over van de pitta durum, dus de energie om hier weer een stevige letternoot neer te poten ontbreekt Bibi een beetje. En dus houden we het alweer bijzonder kort in onze bijdrage, en laten we u over aan de poëtische grillen van een viertal jaren geleden, zoals we dat de voorbije weken al hebben gedaan. Tot morgen, lieve mens, en laat wat je niet aanstaat gewoon aan jou voorbij gaan. Dat schijnt effectief te zijn tegen verzuringstoestanden allerhande...

Wat liefde, gaat er altijd in (bron afbeelding: KLIK!)

evangelisme

noem mij maar Adam
als ik in bad zit
te dampen en jou
warm kom toe te lachen

want er is nog plek in
bad buiten de herberg
waar we beschut zijn tegen
de elementen van het weer

dan noem ik jou Eva
terwijl ik toekijk
en haast verdrink in
jouw altoos open ogen

vanavond schrijven wij
ons eigen evangelie
met vereende vingertop
op een aangeslagen spiegel

zullen we zien dat
het vandaag goed is
hetzelfde bed te delen
kom en deel mijn Eden

Frans V.

Gedicht: zo sprak zij

Zo af en toe een liefdesgedicht, dat kruidt het leven, nietwaar? Vlinderman blijft ze opduikelen uit zijn archief, waar er nog duizenden liggen te wachten. De nachten worden almaar killer en killer, dus mag het al eens wat warmer worden achter het digitale scherm. En na de verhuis met nog een restantje griep in de kouwe kleren dacht Bibi hier wel goed aan te doen. Geniet mee van wat zij zoal gezegd heeft. Of was het nu hij?

De geliefden steengoed - Chantalle Smeets (bron afbeelding: KLIK!)

zo sprak zij

van gaarne zien sprak ze
graag en veel soms wel
te veel en dan scheen
de wereld soms te snel
zo fel haar ogen dan flitsten
om haar wereld te kieken
snapshots door verliefde zielen

dat hij haar zo beminde
en meest verlangde was
voelt hij nog af en toe
als hij zich van het vele werk
de ogen sluit voor de dag
haar weer herinnerlijkt beleeft
de liefde van een echte dwaas

ach, hij raaskalt en
hij draaft maar door
onecht het verleden
nog meer dan morgen
hoeft hij niet te wanhopen
hij streelt haar nu
en zij hem terug

Frans V.

Gedicht: boekenminnaar

We blijven onze krachten sparen. To flu or not to flu, whatever, we will beat that system. Een gedicht voor u, nu het Boekenbeurstijd is, over een boekenminnaar, verder laat ik u zijn.

Boekenfestijnen, mjammie (bron afbeelding: KLIK!)

boekenminnaar

hij huist in boeken
van de vroege ochtend
tot de laatste bladzij
brengen ze hem steeds weer
gemoedelijke tranen bij
ieder nakend afscheid

hij legt zich soms neer
het moegelezen hoofd
bij zijn trouwste karakter
en droomt dan de hoofdrol
in zwart en witte lijnen
de kleuren vult hij later in

hij is papieren strijd
en amoureuze escapades
zijn gekruiste degens
hangen aan de stoere wand
van zijn gedroomde woning
langzaam opgebouwd
in zijn letterhoofd

Frans V.

gedicht: en toen

Spoort er nog iets vandaag? Het is mogelijk, al zal het geen trein zijn, daarvoor kan niemand vandaag in Belgenland terecht. Zijn we tegen de treinstaking? Ja. Zijn we voor het recht op staken? Ja. Zijn we voor een gulden en bovenal duidelijke middenweg? Ja. Vlinderman mag dan grieperig zijn, hij blijft alert en ook wel opstandig. Maar niet om neen te zeggen. Het woord van Vlinderman begint met J en eindigt op A. Of ik hier iets mee prijs gegeven heb, dat is een ander paar mouwen, waar ik het eventueel later nog wel met u over wil hebben.

Nostalgie dus (bron afbeelding: KLIK!)

en toen

en toen
toen het nodig was
toen de wereld rukte
en overbodig scheurde
aan zijn hemdsgescheurde mouwen
toen

toen werd het
verleden tijd
voorbij en vaarwel
het ga je goed, toch wel
en de tram passeerde op tijd
om de collega-bus te groeten
op weg naar zijn eind

toen
stond hij daar dan
verslagen in de hal
de leegloop te beschouwen
ze wil hem, ze wil hem niet

en hij weigert te luisteren
want hij is geen gelover
en toen

was zij daar
eindelijk genoeg
om toe te komen
met wat moet zijn
zij houden van
nu

Frans V.

Gedicht: Millennium psalmen I, 1

Vlinderman is grieperig. Veel rusten en zo zal hem door deze duistere en ook snotterige dagen heen helpen, hierbij gesteund door zijn liefste Nip. We houden ons zo ver als mogelijk van zittende bezigheden als bloggen, maar doen toch een poging, minimaal één maal per dag, om de continuïteit van een afspraak met collega-dichteres en -blogster Saskia van den Heuvel uit Nederland/Antwerpen niet in het gedrang te brengen. Elke dag twee gedichten én het onderhouden van een blog (aanvulling op Facebook). Nies. Gezondheid.

Blijven lachen, jongens en meisjes (bron afbeelding: KLIK!)

Millennium psalmen I, 1

het is stil in huis waar het
gezoem van wel 1000 muggen
gedrild tot één gelijk koorts
ontbreekt terwijl hij ontbindt
tot de wanhoop van zichzelf

slaaf van de technologie
staart hij verbaasd en verweesd
naar het analoge antwoord
eenvoudig in zijn verkrampte hand
een levensecht boek dat niet oplicht

begint hij te bladeren
door pagina's inkten wereld
en hij komt stilaan thuis
een nerd van enen en nullen
tot mens van vlees en bloed

Frans V.

Gedicht: pakt de generatie dan

U had het misschien al gehoord op radio of tv of gelezen in de krant, maar de vakbonden van de NMBS gaan nog maar eens staken tijdens deze herfstvakantie. De reiziger/forenzer mag het weer gaan oplossen, terwijl het probleem zich situeert op het goederenvlak (maar wat is een doorsnee reiziger anders dan goed dat dient vervoerd?) en het leek me aangewezen om hierbij een gedicht te plaatsen dat ik eertijds geschreven heb naar aanleiding van de vakbondsprotesten en dito stakingen tegen het Generatiepact. Of hoe alles altijd in cycli weder tot ons zelve komt...

Effie (groen) lachen (bron afbeelding: KLIK!)

pakt de generatie dan

terwijl woeste plannen worden gesmeed
de Belgische straten nog eens
rood en blauw en groen te kleuren
legt koning winter onverschillig
een wit deken over het land

laat het allemaal maar schuiven met
wankele voeten eerst of op het gezicht
de herfst heeft haar eigen plannen
moeten staken om toe te geven
aan het wit van veel te vroeg

en morgen gaan we skieën
in de verre Ardennen
overmorgen wandelen
in het Zoniënwoud
en volgende week
marcheren op Brussel
als het weer het toelaat
en de overige heid niet
vergeten is te strooien

Frans V.

Gedicht: verneveld

Uit luiheid, anders kan ik het niet omschrijven, nog een blast from the past. 2005 was het jaar, en schrijven deed Bibi aan de lopende band. Getuige alweer een onderstaand werk, dat quasi onveranderd vier jaar later opnieuw zijn kans mag wagen. Hoe schoon het ondertussen allemaal ook mag zijn, blijkbaar was er in die tijd toch hier en daar wat twijfel te bespeuren, zo tussen de regels door. Zoek je met me mee?

"Weet jij de voordeur nog zijn?" (bron afbeelding: KLIK!)

verneveld

je kettingen zijn te horen
gerammel door de gangen
wekt je slepend gehijg me
als steeds op hetzelfde uur
en ik vervloek je steevast
tot je me weer de rust laat

de nacht is mijn terrein
voor de jacht op dromen
die jij niet mag verstoren
al blijf je nog honderd jaar
even dood als vorige keer
toen je eindelijk besefte
wat je niet mocht begrijpen

vraag maar raad aan hen die
dat reeds eerder probeerden
de muizenissen in dit hoofd
die ik tot in het oneindige
met veel geduld heb verdoofd
en dan gesmoord in stilte

dus rammel maar aan
ik hoor je al niet meer
en oplossen zal je toch
tot de nevel die je bent

Frans V.

Gedicht: allerbloemendag

Veel tekst en uitleg behoeft onderstaand gedicht niet. Allerheiligen, Allerzielen, we beleven het in ons Vlaanderen allemaal op onze eigen manier. Toch vinden we elkaar vandaag vaak terug daar waar we onze geliefden een laatste rustplaats hebben gegeven. En misschien is dat ook wel goed zo. Dat we elkaar nog terug kunnen vinden op een plek die voor zich spreekt.

(bron afbeelding: KLIK!)

allerbloemendag

uit een grijze hoek waait
verloren gedraaide wind
door 't kleurrijk decor
van mensenzee op bezoek
bij haar verloren verleden

in golven rollen ze
aan en af 't zerken veld
gehandschoende vingers geklemd
rond foto, tekst, bloem, herinnering
om 't heden te verzoenen met toen
te tonen wat toen nog niet maar nu

strelen ze fluwelig het arduin
vlinderzachte aanrakingen die raken
waarmee het kruis dan toch te dragen
in deze dagen nog steeds hier
voorbij de glorie van het zijn
even het hart te ledigen
in de kelk van de dood

het zijn allen zielen die
hier vandaag komen dolen
gelijken onder gelijken
mensen onder elkaar

Frans V.

Gedicht: verstard verhoog

We staan aan de vooravond van Allerheiligen, 't kan ook Allerzielen zijn, maar wie maalt daar vandaag de dag nog om, nu we met z'n allen naar Amerikaans voorbeeld een nieuw excuus hebben om vooral uit de bol te gaan met carnavaleske toestanden tot gevolg. Morgen gaan we wel naar het kerkhof, vandaag hoeft dat niet zo nodig. Het heeft iets aparts, dat zo uit de bol gaan vooraleer we met zijn allen stemmig het juiste gelaat in de plooi leggen om eerbied te tonen voor iets dat hoger is dan van onszelf kan gesteld. Vlinderman is thuis gebleven vandaag, heeft op zijn eigen manier wat goed werk verricht en gaat jullie nu enkel nog opzadelen met een oudgediende, bronzen ervaring die ik een klein lustrummeke terug ben tegengekomen.

Cosimo I met zijn huidige fans (bron afbeelding: KLIK!)

verstard verhoog

op zijn voetstuk prijkt
in geschelpte lagen grijs
de randen brokkelwit gehoopt
de eerbied van een duif
al jaar en dag en uur
zijn trouwste fan

het bewegen doet hem zeer
daarom is hij al jaren star
gesloten voor verandering
eigen baas in eigen taal
en letteranemie de metgezel

en dus één duif minstens
als hij niet meer wil
noch durft verroeren
al luistert ze niet echt

Frans V.