De Muzeval op de Gentse Feesten nu donderdag 23 juli 2009

Ghent in Cap & De Kunstvogel

organiseren tijdens de Genste Feesten 11 dagen poëzie!

Poëzie@ghentincap,

maagdestraat 14, 9000 Gent

inkom telkens 3 euro

Doorlopend Boek en CD versmarkt!

en elke avond om

23u:

Villa Drashhoek, afterpodium te Jeugddienst Kammerstaat.

Jong talent kan verder de jonge uurtjes verblinden met hun explosie van muziek, poëzie en proza in de ruimtes van de Jeuggdienst. http://walk.to/villadrashhoek

Programma:

vrijdag 17 juli:

20u

Peter Holvoet-Hanssen bijt de spits eraf van dit poëziepodium.

Peter Holvoet-Hanssen (Antwerpen, 1960) probeert oude tegenpolen te overstijgen, zoals klassieke voordracht versus performen, wil hoogstens 'een troubadour in leerschool' genoemd worden. Hij publiceerde meerdere dichtbundels waaronder de spraakmakende trilogie Dwangbuis van Houdini (Vlaamse Debuutprijs 1999).www.kapersnest.be

Ons huisorkest leidt de avond uit.

Vandaag wordt dit aangevuld met een griot-muzikant uit Mali, doundoun-speler.

Zaterdag 18 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman.

Ritmiek, kleur en klank als basis voor het maken van gedichten: collaborative poetry, free spontaneous writing, klank- en improvisatiepoëzie, vrij vers, poésie pure, soundscript e.a.

Naar het succes van de eerste reeks die uitmondde in een performance op zondag 7 december 2008 te Ghent in Cap. Drie blinde schrijvers nodigden niet-blinde schrijvers uit om met hen mee te werken. De deelnemers aan de workshop poëzie schreven, gebruikmakend van zintuiglijke ervaringen, gedichten gebaseerd op de huid van taal, zijnde klanken. Via impressies van licht en donker, ritme en stilte werd er gewerkt aan een etmaal poëzie. Door middel van het samenlezen in een koorvormige groepsconstructie brachten de workshopdeelnemers hun audio-sonore impressies van hoe een dag klinkt, aanvoelt, ruikt en eruitziet.

www.myspace.com/spooninmybrain

14u inkom

Creatief Schrijven vzw, Antwerpen

Schuunschgreivers en Propere Tuupe op het open podium van Ghent in Cap

De Schuunschgreivers is de schrijfclub van Bij’ De Vieze Gasten, het sociaalartistiek project in de Gentse volksbuurt de Brugse Poort. Zij komen op 18 juli met hun gedichten en verhalen naar de Gentse Feesten. Ze zakken af in gezelschap van de Propere Tuupe, het muziekgezelschap van Goeste Majeur (het muziekhuis van Bij’ De Vieze Gasten) dat onder meer accordeons, bandoneons en blaasinstrumenten beroert.

Ze stellen zich de vraag: ‘Wat zie je wanneer je niet meer ziet?’

www.creatiefschrijven.be www.goestemajeur.be / www.deviezegasten.be

Schuunschgreivers i.s.m. Creatief Schrijven

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag met Ingrid Spilliaert, ze schrijft en spreekt in het Vlaams, in het West-Vlaams, in het Frans, in het Engels, in het Duits en als het even kan ook in het Lingala.

Creatief Schrijven vzw, Antwerpen

‘Is liefde blind?’ Geertje De Ceuleneer en de blinde muzikant Geert Maeckelbergh lezen voor uit hun liefdevolle conversatie. Ook liefdesbrieven van liefhebberschrijvers worden liefdevol voorgelezen. Ze worden muzikaal ondersteund door Sacha Van Loo.

www.creatiefschrijven.be

zondag 19 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Het literaire tijdschrift Kluger Hans

verduistert de zaal van Ghent in Cap voor een bijzondere poëzie-ervaring.

Bekende poëzieperformers brengen hun gedichten uit het blote hoofd en het publiek luistert zonder hen te zien: Marie Meeusen, Olaf Risee, David Troch, Yavier Roelens en Bart De Block.
www.klugerhans.net

maandag 20 juli

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens. www.jeugdenpoezie.be

Didi de Paris, Antoine Boutte, Dirk Vekemans, Philip Meersman, Joris Vercammen en Laura Verlinden brengen Oogopenende Goddelijke Gedichten, de Olympusblik van DESDA. DESDA is de afkorting van dan-en-slechts-dan-als. Waarom die naam? Omdat literatuur op een podium slechts werkt dan-en-slechts-dan-als er daadwerkelijk IETS verteld wordt op het podium.
Omdat literatuur misschien pas écht werkt dan-en-slechts-dan-als ze publiekelijk wordt voorgedragen. Akkoord, dit laatste is een overdrijving. Maar het toont de richting aan die we uit willen: weg van de muffe schouwburgzetels of universiteitsaula's, van literatuur in al zijn vormen opnieuw een sociaal en publiek gebeuren maken. Naast literatuur neemt ook muziek steeds een centrale plaats in op de DESDA-avonden.

www.myspace.com/desdaleuven

dinsdag 21 juli:

10u

Ritme, kleur en podium:

een 4-daagse poëzie- en performanceworkshop met Philip Meersman. (zie zaterdag)

14u

Toonmoment deelnemers workshop Ritme, kleur en podium

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in. Vandaag hebben we een Roemeense dichter in ons midden: Peter Scrager. BruSlam,

een meertalig Free Podium voor Slam Poetry, ontstaan in de mengelkroes van Brussel.

Dichters, slammers en performers van Bruxsel, Liège, Namur, Mons e.a. zullen het podium delen met Nederlandstalige dichters. Hosts voor deze avond zijn Claude Io en Philip Meersman.

www.myspace.com/bruslam

Doorlopend:

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens.www.jeugdenpoezie.be

woensdag 22 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Het schrijverscollectief Balein kijkt verder dan de eigen navel. Naast proza en poëzie van eigen hand selecteren de leden ook het beste uit een stapel inzendingen.

Inzenders mogen vrij exploreren binnen het thema ‘Op De Tast’. Waar jullie met je gedicht, verhaal of lied ook willen terechtkomen: In de prak? Onder je schaduw? Uit het oog? In het hart? Doorgestoten naar een donkere kamer? Ergens op een kruispunt van het menselijk geslachtsverkeer? In een samenloop van omstandigheden? Als nachtvlinder door kreten betast? Echografisch? In de buik gevonden?
Alles kan, alles mag. Niemand die het ziet.Stuur voor 17 juli een drietal teksten of gedichten door naar collectiefbalein@gmail.com. We laten je zo snel mogelijk weten of je geselecteerd bent.

Wat is balein?
1. Een zeefachtige structuur waarmee een walvis zijn voedsel (voornamelijk plankton) uit het water zeeft.
2. Een schrijverscollectief uit Gent dat poëzie uit taal zeeft. Organiseert geregeld poëzieavonden. Jan Aelberts (1985), spuigat, Ivo Allewaert (1980), nieren, Dirk Elst (1975), lever, Marie Meeusen (1981), speklaag, Wouter Rogiest (1980), darm, An Vandesompele (1985), zeevacht
http://collectiefbalein.wordpress.com

donderdag 23 juli: 19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Donderdag 23 juli 2009: De Muzeval

De Antwerpse Muzeval klapt uitzonderlijk ook dicht op de Gentse Feesten 2009! De maandelijkse poëzieavond op verplaatsing.

Lokken u in de val met hun verleidende woorden:
Herman J. Claeys, Erwin Van Massenhove (de Antristresspoweet), Bart Van Peer,

Pierre Magis, Frans & Nip Vlinderman, ...

www.muzeval.tk

vrijdag 24 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Spinyopaat, een vrij podium extra luxe en extra large voor performers, muzikanten, cabaretiers…
Talentvolle artiesten die hun eerste stappen zetten, anderen on the edge of a nervous breakdown. Eéndags-vliegen van nu, goden van een toekomstige onderwereld:
Steven Crauwels (neoromantische poëzie), Yerna Van Den Driescche (NL internationale poëte),

Sven De Swerts (gothic performance),Inne Verhagen (Schone Liefdespoëzie),Eva Van Leuven (de zin van schone onzin), Peter Antheunis (Gents Poëtisch Talent), Marieke Lightband (Acoustic Emo Rock),Rita De Pita
(Godt met DT), Yannick Riviere (singer rock writer/alternative tenor)

http://spinyopaat.blogspot.com

zaterdag 25 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag met dichters van diverse pluimage die elkaar ontmoet hebben in de Masterclass poëzie in Macedonië, georganiseerd door Creatief Schrijven vzw en begeleid door Daniel Billiet. Gelinkt aan het internationale poëziefestival Struga Poetry Evenings. Sindsdien toeren ze rond als de dichters van de clan van Zoran of de Strugisten.

Ghent in Cap presenteert: In de Ban van de Ring.

Om de 2 maanden krijgen artiesten van allerlei pluimage, 10 minuten tijd om op een podium van 4 vierkante meter hun ding te doen. Vanavond The Best Of! met Wiwok, Nederlandstalige pop, Just Friends, jazzesemble.

doorlopend:

Ecrivains publics: de verSlingerdichters van Jeugd en Poëzie vzw, Merchtem.

Gooi wat woorden op tafel, en deze jonge dichters snuiven inspiratie op, schudden woorden spelend door elkaar, voegen beeldspraak toe, roeren de letters, laten ze een halfuurtje sudderen. En een versgebakken gedicht wordt u voorgeschoteld. Op uw maat, naar uw wens.

www.jeugdenpoezie.be

zondag 26 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nodigt Dirk Elst, muzikant een collega muzikant uit.

Parlando - meer sprekend dan zingend is het poëzielandschap! Met o.a. het poëtische woelwater van Christophe Vekeman. Rage against the dying of light! Raas, raas tegen het sterven van het licht! Dylan Thomas schreef het al in 1951: allemaal gaan we ooit in die goede nacht. We kunnen die naderende duisternis – blindheid – maar beter niet te licht in gaan.
	http://poezieinvlaanderen.blogspot.com

maandag 27 juli:

19u30

Ons huisorkest leidt de avond in.

Vandaag nemen country het over met Barbara en Stef. www.klokkespijs.be

Kraai nodigt Het Nieuwe Zwart uit.

Samen lezen zij voor uit eigen werk en het werk van de blind geworden dichter Marcel Van Maele. Met Dennis Gaens (NL), Hanneke Hendrix (NL), Willem Claassen (NL), Maarten Inghels (NL) en Eva Mouton (BE)

www.kraai.be

met steun van de stad Gent

Gedicht Thierry Deleu: eeuwig

Vandaag hou ik het sober, omwille van het overlijden vorige week van een gekende. Vermits het mij nog steeds te moeilijk is één en ander onder woorden te brengen, leen ik onderstaand gedicht van Thierry Deleu, omdat het enkele van mijn - al dan niet prangende vragen - in de juiste woorden weergeeft. Er is immers sprake van liefde en leven, naast de immer wachtende dood, die voor ieder van ons zal komen.

Eeuwig

De dood is het einde niet, alleen
over het nieuwe begin heb ik
mijn twijfels: kan ik afwerken
waar ik aan begonnen ben?

En indien ik dit zou kunnen,
wie zal mij daarin helpen:
de vrouw van mijn leven of zij
die mij is toegewezen?

Ik kan het niet vatten, mijn geest
zet de krijtlijnen uit voor een
eindigend leven dat bij herhaling
nieuw leven baart en een toekomst.

© Thierry Deleu

(Bron gedicht: KLIK)

Gedicht: slachtvee

Zondag rustdag, hoe vaak heb ik het al niet gezegd. We houden het dan ook rustig met een streepje gedicht, kwestie van de Vlindermotor ook wat rust te gunnen...

slachtvee

hij zit gelaten onder 't besef
dat buiten de tijd strijdt
tegen het onverschil door hen
sinds jaren ontplooid
na de voorspelling dat hij
zou opdraaien voor de zonden
die een ander had begaan

hij ontbeert de naam
Messias zonder Vader
bloedt uit duizend wonden
ter vergeving van de zonden
waartoe hij zich geroepen
boete voor wenst te voelen
opdat de wereld een stukje beter

blijft hij eenzaam roepen
op de grote markt te kijk
dat hij toch zowaar gelooft
in een leven na het leven
waar geen bezit noch drang
harmonie verstoren zal

wordt hij gedoogd
met vaag geschud van
het wijfelend hoofd
van mensenvee onderweg
naar de slachtbank waarop
het slechts wachten is
vanaf dag nummer één

Frans V.

Iets over teelballen

Naast trouwe blogger is Bibi ook een fervent Facebooker en krantlezer. Of ik hiermee veel van mijn privacy prijsgeef, dat weet ik nog zo net niet, Geëerde Moeders, maar het houdt dit halfzachte schorem toch maar mooi van 't straat, niet? In ieder geval, op Facebook heb ik een soort sociaal experiment gedaan, nadat Nip me daarover had ingelicht. Dat gaat van het plaatsen van een tekst - "Sociaal experiment: als je dit leest, ook al spreken we elkaar niet al te vaak, plaats dan een commentaar hieronder met een herinnering aan jou en mij. Dat kan gaan over al wat je maar wil, goed of slecht. Wanneer je daar klaar mee bent, post dan deze paragraaf op je eigen prikbord. Je zal verbaasd zijn over wat mensen zich herinneren over jou" - en dan maar wachten of er daadwerkelijk mensen de tijd willen nemen om daar even een antwoord op te formuleren.

Het is feitelijk een spiegel die je wordt voorgehouden, zodra dat inderdaad gebeurt. Je kleine, je middelmatige en je grote kantjes krijgen ineens vorm in die ene al dan niet anecdotische herinnering van je vriend(in). De glimlach bij het leuke, de grimas bij het minder prettige, beide samen smaken naar het leven dat je tot dan toe geleid hebt en omdat het er zomaar staat, kan je niet anders dan jezelf eens lekker omhelzen en af en toe een tikje uit te delen. Mensen onder mensen, dat is toch onze zaligheid op deze aardkloot, nietwaar?

Het hele grappige aan het verhaal is dat ik dit hier nu wel zit te bloggen, maar dat het ook aan Facebooklezers en derhalve sociaal-onderzoekerige medevrienden wordt gepresenteerd... Bij deze: het was niet mijn linkerteelbal, Sacha, maar mijn rechter (opdat alle verwarring rond het incident eindelijk van de baan zou zijn)!

Een andere teelbal (bron: KLIK)

Gedicht Bernard Yapler: Destination: mon étoile

Enige tijd terug hield Vlinderman een eerste voet aan de grond van Ruigoord, Amsterdam, voor deelname aan en beluistering van het poëtisch evenement Vurige Tongen. Tussen de optredens door plachtte hij al eens aan de praat te gaan met andere aanwezigen en één daarvan was Bernard Yapler. Bij het klinken van enige glazen dorstlessend gouden vocht leerde Bibi Bernard een beetje kennen, voor zover dat mogelijk is voor een passant in zo een innemend vrijbuitersdorpje als Ruigoord, en we hebben het toen ook over poëzie gehad. Niets hoogdravend of zo, gewoon, wat meningen uitwisselen, en toen rolde er zomaar een gedicht, 'en plein Français, oui oui', over de lippen van deze welbespraakte mede-Antwerpenaar. We hadden toen afgesproken dat hij mij zou mailen en ik had gelijk ook toestemming om hier op deze blog één en ander te komen delen met jullie.

Vandaag kreeg ik telefoon van een onbekend nummer - nu ja, het verscheen op mijn gsm, dus toen was het al lang niet meer onbekend, want ik kende het vanaf dan - en dat bleek Bernard te zijn. Bernard, die zich aan 'his side of the deal' had gehouden en uw blogger gemaild had en daar vervolgens niets meer van te weten gekomen was, noch per mail, noch op dit blogje. Uiteraard heeft Vlinderman zich verontschuldigd, hij wees Bernard op de grootte van zijn mailbestand (uit te drukken in meerdere gig, dus dat zijn mail niet verloren kon zijn) en vervolgens dat hij er vandaag nog naar zou kijken. We houden ervan (Vlinder)man(nen) van ons woord te zijn, en dus bij deze, een schoon gedicht van Bernard - waarvoor dank!

DESTINATION: MON ETOILE

La prochaine fois
Que je te vois
Je vais te prendre
Dans mes bras

Je te raconterai
L’histoire d’un homme
Qui a vu ton visage
Dans les étoiles

Et il rèvera
D’y arriver une fois
Seulement pour toucher
Le bout de ton nez

Et de t’emmener
Pour une nuit
Sans savoir quand
Elle va se finir

Ou pour toujours
Une éternité ou
Une partie
De l’avenir

Et si tu me donnes
Ta main
Je te montrerai
Notre destin

(mais pour cette rime
est bien venue la fin)

© Bernard Yapler

Grieperig gezeik genoeg

Het Varkenspestgriepvirus, als het al zo heet en pardon, tegenwoordig de Mexicaanse Griep, zaait wereldwijd paniek. Van de eenvoudige krantenlezer tot de beleidsuitstippelende regeringsleider toe: iedereen lijkt wel over zijn toeren over het feit dat er een griep rondwaart. Heelder rampscenario's worden dezer dagen uitgetekend om de burger te beschermen bij een 'uitbraak' van het gevreesde griepvirus, de media volgen al wekenlang minutieus de zoveelste 'besmette' medeburger en telden die tot een kleine week terug dagelijks bij op bij het lijstje (dat ging dan van maandag de 27ste, dinsdag vijf erbij, dat brengt het totaal op 32 - alsof een doorsnee lezer zelf niet kan tellen -, woensdag drie nieuwe gevallen, dus ál 35), en zo ging dat maar door. Nu heeft het Belgische leger zelfs uit 'geheime' opslagplaatsen een boel mondmaskertjes en antivirale ontstekingsremmers overgebracht naar - hopelijk al even geheime, anders is de lol er ook wel af - lokale opslagplaatsen verspreid over heel België. Prrrrrachtig, toch?

Is het geen schatje? (bron foto: KLIK)

En wat doet ondertussen de bange blanke Vlaamse, Brusselse of Waalse man, denkt u? Nou, die gaat op reis. Geen dreigende pandemie die hem daar van af kan brengen. Na een jaar al dan niet hard labeur gaat die zich niet laten tegenhouden door een snotvallingske van het zevende knoopsgat, ook al heet die dan een griep te zijn, ook al heet die dan Mexicaans (mooie vakantiebestemming, naar het schijnt) en ook al sterven er mensen aan. Iedereen kent zichzelf ondertussen waarschijnlijk al genoeg om te weten hoe we zo ongeveer denken: "'t Zal wel zo een vaart niet lopen. En als ik nu vijf zakdoeken meer per dag moet vullen, so be it, daar ga ik mijn congé niet voor laten schieten!"

Creatief met snotvod... (bron foto: KLIK)

Vlinderman heeft maar één ding daarover te melden: "En terecht!" Wat een ongelooflijk gedoe wereldwijd over een al bij al slap griepje, dat héél, héél misschien een staffere variant van zichzelf zal lanceren in het najaar. Ieder jaar sterven er beduidend meer mensen in dit land - en wereldwijd trouwens - aan andere ziekten, die al jaren mogen woekeren en nooit ook maar enige aandacht van betekenis krijgen, en dan heb ik het nog niet eens over het verkeer met haar duizenden doden per jaar. Daar gaat niets over uit, het gebeurt, een stukje in de krant op pagina 38 en de kous is af, berichtgeving is gebeurd. Alsof die gestorvenen minder zouden zijn dan gij en ik, die nog leven...

Nog wat paniekzaaierij erbij (bron foto: KLIK)

Mijn hand blijft uitgestoken bij iedere vreemde gebeurtenis om de uwe te schudden, ik zal u zelfs knuffelen als het pas geeft, en verder zien we wel of ik enkele dagen het bed zal moeten houden omdat ik moet snotteren, niezen, hoesten, rug- en spierpijnen verduren. Dat zal wel passeren, zeker?

Nog altijd: ja!

We worden moe. Bibi voelt het aan alles. Te lang met dezelfde intensiteit aan de slag blijven, het bekomt uiteindelijk niemand, ook den deze niet. Gelukkig moet ik nog maar een dikke maand voort doen tot aan mijn verlof/vakantie en kan ik dan even twee weken uitblazen van de voorbije overgebleven vijftig (die week eind januari telt dus niét mee) en kan ik dan mijn batterijen terug opladen voor nog eens vijftig of zo. Het leven van de moderne loonslaaf in het prachtig moderne derde millennium, zou het nog inspirerender kunnen?

Ter ontspanning zijn Nip en haar geliefde zonet wat gaan drinken in hun absoluut geheim gehouden stamcafétje in de buurt, om vervolgens de lokale frietenboer zijn oogst voor ons te laten bereiden met de nodige porties saus. En zo ontspant een gespannen Vlinderman zich met juist die mens waarbij hij dat wil. En terwijl haar lach me tegemoet schalt van voor de beneden gepositioneerde TV, glimlacht Bibi hier boven voor de PC zomaar voor zich uit bij de gedachte aan die kleine, gedeelde dingetjes en die zomaar spontaan gehouden gesprekjes over God of Niet, Opvoeden of Echt Niet, Hustle or Restle, het maakt al niet uit, zolang wij het maar zijn...

Is er gelukkig iemand getrouwd?

Eigenlijk is Vlinderman gewoon verliefd op zijn eega. Nog altijd. & so what?!???

Gedicht: uitgekookt

De dood heeft weer maar eens aangeklopt bij iemand die we kennen en waar we de knekelman absoluut niet verwachten. Bizar, maar blijkbaar realiteit waar niemand omheen kan. In gedachten ben ik nu bij de nabestaanden. Onderstaand gedicht geeft iets weer, maar zeker niet alles, lang niet zelfs.

uitgekookt

er zijn van die dagen
waar voortdoen het aflegt
tegen opgeven het woord
neen gesteld genoeg
er zal geen verandering dan
nog zou het niet volstaan

die dagen die dan kleuren
bloedrood het vergeten hart
nooit geloofd, nooit gehoord
in zijn duizend slagen
door een echt bestaan

bij leven gelezen
in dood verrezen
na het overkoken pas
de maaltijd ontdekt
zonder nadruk onnatuurlijk
op te dure ingrediënten
waar geen huisvrouw wat

geen topchef, neen
maar dichter
met goesting

Frans V.

Juli, maand vol feestgedruis

Iets totaal anders dan op deze blog. Juni was dan al een maand met nogal wat sterfte, juli blijkt een heel andere maand te zijn, als je er even bij stilstaat - en even niet denkt aan het overlijden van Simon Vinkenoog. In juli wordt er jaarlijks nogal wat nationaal gefeest. Op 1 juli starten we met het vieren van de confederale staat Canada, op 4 juli hebben we 'july the fourt' in de Verenigde Staten van Amerika (1776), op 14 juli het Franse 'le quatorze juillet' om dan op 21 juli de Belgische driekleur te wapperen te hangen, een weekje voor de Peruvianen hun eigen onafhankelijkheid vieren. Of één en ander verband met elkaar houdt, daar moet je een andere prof voor zoeken en uiteraard ook vinden, maar het viel me gewoon op. Trouwens, niet vergeten, op 11 juli vieren de Vlamingen hun eigen feestje, ter herdenking van de Guldensporenslag toen we de toenmalige Fransen in 1302 een stevige peer op hun geuille hebben gegeven. Benieuwd of die dat jaar 10 dagen later veel reden tot vieren hadden? Wie zal het zeggen, hun feestdag ontstond pas in 1798, slimmeke :p

Bron foto: internet uiteraard...

In ieder geval vieren ze tussen de staatssoep en -patatten op 26 juli ook nog de één of andere Anna in Tsjechië, Polen en Hongarije en staat Sint Olav centraal in Noorwegen op zijn eigen dag op 29 juli. En dat is maar een greep uit het wereldwijde feestgedruis in de maand juli. Een greep uit het andere aanbod: Tisah be-Av (Joods feest), herdenking van de revolutie (Cuba, 1953), Beëdiging van de Grondwet (Uruguay), Gentse Feesten, Stierenrennen in Pamplona (niet iedereen vindt dat achteraf een feest), Naadam (Mongolië), enz.

Ben je nu zelf ook nieuwsgierig geraakt? Dan moet je maar eens hiernaartoe surfen en bijlezen, best wel interessant. Of hoe een moment van stilstand misschien ook jou kan leiden tot een feestelijk onderzoekje met niets dan verrassende feitjes...

Simon Vinkenoog, mijn hulde

Afgelopen zondagochtend is de Nederlandse dichter/auteur Simon Vinkenoog overleden. Iemand die met zoveel passie en vuur het poëtisch woord onder de aandacht van Jan met de Pet heeft gebracht zoals hij dat deed, verdient hulde. Bij deze, Simon, en geniet van die eeuwige peuk in jouw hogere sferen van dit moment. Aan Edith Ringnalda, zijn zielssparpartner, sterkte, met hopelijk veel ruimte om gelukkig terug te blikken op zoveel schoon en gedeeld geluk samen.

Frans Vlinderman

Privacy voor bloggers? Jawel!

Na een warme zondag vol warm bezoek en verhit vergaderen, roept het internet intern met zachte stem om mijn aandacht. Of ik niet nog even langs wil lopen met mijn verhalen van deze dag. En dan peins ik er even over na om dan tot het besluit te komen dat er best veel meer en veel interessantere informatie elders te rapen moet zijn. Bibi heeft genoten van het bezoek van MM, Bibi heeft ook genoten van zijn maandelijks overleg met de Muzevalleden en verder had Bibi enkel te bekomen van een zaterdag vol bekomenis. Luieren, zoals dat heet.

Veel valt dus elders te rapen, hier wordt quasi narrig niets prijs gegeven. Het narrige heeft uiteraard niets te maken met u, lezer, maar met de verwachting die er schijnt te heersen, eens men op het internet een stukje van eender welke sluier vrij geeft. Dan moet dat en zal dat elke keer een stukje opgeschoven zijn, een stukje meer bloot meer vrijgeven, een stukje intimiteit meer vrijgegeven... Uw blogger gelooft in delen, laat daar geen twijfel over bestaan, maar uw blogger gelooft ook in meerdere streepjes voor zichzelf, niet voor publicatie vatbaar en zo. En dan blijft het hier een redelijk leeg billboard, zoals dat heet. Niets aan te doen en hey, morgen valt er weer (beter) nieuws te rapen :-)

Vlaamse Feestdag: Miss Jackie T in the picture

Vandaag wordt de Vlaamse Feestdag gevierd met talloze optredens her en der in het Vlaamsche Land. Uiteraard is het zo dat elk excuus voor de doorsnee Vlaming goed genoeg is om er een lap op te geven, maar verder ontgaat het Vlinderman helemaal. Een feestdag vieren waarvoor je nog geeneens vrijaf krijgt van het werk, wat voor feestdag is dat immers? En die Vlaamse Feestdag, wat stelt dat nou helemaal voor? Kan er dan misschien ook eens een Antwerpse Feestdag in het leven geroepen worden? Bibi houdt namelijk van zijn Stad, maar verder dan 'Ik *hartje* van A' komt het spijtig genoeg niet. Nu, We moeten natuurlijk ook niet overdrijven, ooit stelde ik al dat 'Ik *hartje* van B' en ondertussen zitten we aan 'Ik *hartje* van D', dus het kan verkeren...

Miss Jackie T tijdens ochtendlijke 'dab' vandaag

Affin, we zitten hier in het Deurne van ons leven en we hebben vandaag uitgebreid de opruimhanden en schoonmaakdweilen gevierd. Niets te maken met op bezoek komende vrienden en vriendinnen, noch met van reis teruggekeerde Mama Mia's, maar een noodzaak voor de twee rommelmakers die Nip en Bibi zijn. Ineens ontdekken we terug de kleur van vloeren en sommige kasten, stellen we vast dat morgenavond dringend het één en ander moet klaargezet worden om mee te geven met de Witte Tornadovrienden van de ophaaldiensten én dat we een harige huisvriendin hebben rondklauwen... Een gevulde dag, jawel, en het resultaat schittert ons ondertussen in de gretige oogjes. Prachtig, we kunnen er weer een tijdje tegenaan, en we beginnen er uiteraard aan met de beste voornemens, in de betere traditie van een midjaarlijks nieuwjaarsbriefje. Dromen doen we altijd weer opnieuw, opruimen achteraf ook ;-)=

Miss Jackie T tijdens de hitte laatst: uitgeteld

Met meer wil ik u vandaag niet vervelen, we nemen nog wat optie op privacy ook :p Tot hier of daar weer eens en onthoud: wat niet onthouden wordt, zal vergeten zijn.

Niets te melden

Niets te melden dat je al niet wist, dus tot later, misschien met foto's van De Muzeval gisterenavond...

De Muzeval - Sylvie Marie

Nog even hier verwijlen, dan avondeten en vervolgens vertrekt Bibi naar Den Hopsack voor een ontspannend avondje poëzie. Dat ik morgen niet moet werken, heeft ook zo zijn voordelen om er met een luchtig gemoed heen te gaan, naast het feit dat De Muzeval opnieuw een debuterend dichter - Sylvie Marie heeft nog niet zo lang haar eerste dichtbundel 'Zonder' uit mét lovende kritieken - een gericht forum kan bieden. Dat geeft plezier voor de toekomst, bewijst ook dat we nog steeds een vinger aan de poëtische pols houden én dat dichters, al dan niet beginnend, al dan niet amateur, er toch wel van houden om ook eens op dat maandelijks poëziepodium te komen staan. Nu we in het tiende jaar zijn van De Muzeval, mag dat ook eens naar voren geschoven worden, nietwaar?



Aan allen die nog niet beslist hebben wat het nu gaat worden deze avond: staak de overpeinzingen, vat de verplaatsingen aan en kom mee genieten van Sylvie Marie in Den Hopsack. En wat meer is, breng wat van je eigen werk mee en laat ons als publiek daarvan genieten op ons werkelijk Vrij Podium, waar alles kan, alles mag en niets moet, zolang je maar rekening houdt met de tijd, zodat ook anderen er hun dichterlijk ding kunnen doen. Bibi zal je zelfs netjes aan het publiek voorstellen, zodat je een heuse intro er zomaar gratis bovenop krijgt. En oh ja, voor ik het vergeet: het hele zaakje is gratis, met dank aan onze broodheren, die genoeg geloven in De Muzeval, dat ze bereid zijn de knikkers ervoor te laten rollen.

Misschien tot daar en dan?

Gedicht: wandelman

Vlinderman gaat elke dag netjes werken, tracht goed te doen voor Nip en bij uitbreiding de wereld - al doet hij af en toe verkeerd, Vlinderman is vooral een feilbare mens - en geniet zoveel mogelijk. Dat lukt de laatste jaren beter en beter, maar af en toe steekt zo toch nog eens het droomduiveltje op, dat hem vanalles influistert zoals alles achterlaten en gewoon wat gaan rondtrekken, leven van de vrijgevige mens en ondertussen de wereld verkennen. Gelukkig weet Vlinderman zijn duivels in toom te houden en vaak schrijft hij het dan van zich af. Hieronder staat een voorbeeldje van dat wegschrijven.

Wandelman met paraplu op huwelijksreis

wandelman

thuiskomen doet hij niet
in zijn huis op een adres
de wereld hoeft hem niet genummerd
neemt hij genoegen met een naam
bijgeschreven in zijn register
waar vrienden denkbeeldig
samen met hem resideren
in het land van allen voor één
voor allen en alles gewoon één

slentert hij op het gepokte gelaat
van zijn oermoeder, de Aarde
met wie hij zijn liefde deelt
telkens hij zich neervlijt
voor een nacht onder de hemel
die fonkelend op hem neer lacht
of toedekt met een deken
vol verfrissende dromen
in een zomers duister

en als hij dan na
alweer een omzwerving
in zijn eigen sporen treedt
kijkt hij nog eenmaal achterom
ziet hoe hij vooruit gekomen
om dan opnieuw
en opnieuw
weer verder
onderweg

Frans V.