Schoon weer + gedicht

Hoe het gaat met de enquête kunnen jullie hiernaast lezen, er zijn al zeker acht (ondertussen tien, nvdr) daredevils die hun onherkenbare stem hebben uitgebracht. Sommigen hebben ook al gereageerd, waarvoor mijn dank, ik beloof weerwerk zonder meer, uit respect voor uw tijd en mening. Hier wordt met argusogen gekeken naar het verdere verloop, over een kleine twee weken begin ik aan de interpretatie en implementatie van diezelfde interpretaties. Zo verveelt een mens zich dus eens nooit. Altijd vooruit, niet achterom zien (of toch niet te veel) en jezelf volop voelen leven. Trouwens, als ik het zo schuin al eens bekijk, dan ben ik blij dat ik al een vast jobbeke heb en niet van mijn klavier moet leven. Ik peins dat er zelfs niet al veel brood bij het water zou zijn. En dan denk ik aan de grote poëtische meneren, die ook blij moeten zijn dat ze wel degelijk hun boterham op een andere manier kunnen verdienen. En kijk, de zon begint weer te schijnen, de fluitjes te vogelen, de was te wapperen in een warme zomerbries voor zijn tijd, een lach schalt over het vlakke land en ik ren er in mijn sponzen tienjarenbroekje in ontbloot bovenlijf overheen, de vlinders achternaahahahahahahaaaa.

Ik wilde vandaag iets bijdragen over het weer, maar ik denk dat ik er gewoon even van ga genieten. Zodra de stoofpot van Nip, die hier zo heerlijk staat te geuren, naar binnen gewerkt is onder het produceren van goestingvol gekreun, trek ik sofort de deur achter mijn bevallig gat dicht en gaan we eens kijken hoe het staat met de bezettingsgraad van een gemiddeld terras zo ergens begin mei, en of dat nog verder dient gesubsidieerd. De administraat in mij verdient af en toe ook eens een bot om op te knagen, om de tanden scherp te houden, niet?

moderne bruggenbouwer

hij bouwt stenen bruggen
liever dan zoals weleer
houten pareltjes van jewelste
waarvan splinters bleven hangen
in het oog wil ook wel wat
om vervolgens aangevreten
met de stroom weggevoerd

is zijn oog voor detail niet zo
ontwikkeld als dat van zij
wier naam mee weggedreven
door de catacomben van de tijd
al wordt hij soms nog fluisterend
gereciteerd door tandeloze grijzen

het richt zich op stabiliteit
bij iets te wankel voor frivoliteit
dat het allemaal om stevigheid
rudimentariteit, het enige begrip
dat overuren draait in zijn brein
met bruggen die eeuwen later nog
tenzij betonrot of andere mot
roet in het eigengereide eten

Frans V.