allerlei toestanden + gedicht

De werkdag is nu definitief voorbij, net zoals de werkweek. Oef en ja, dat is dus welgemeend. Nochtans baad ik momenteel in luxe en weelde: ik sta er niet alleen voor en heb iemand in opleiding... Bij al deze vaststellingen van hoe groen de toekomst me tegemoet lacht, heb ik nog een andere vaststelling: ik kan er niet over doordenken! Vlinderman die niet kan verder denken zonder vast te lopen, het moet jaren geleden zijn dat dat nog eens is voorgekomen. En toch zal het zijn zoals het zal zijn, we zien wel hoe het verder uitdraait (met Bibi in de soep of niet, dat zien we dan wel weer).

Ben net even op bezoek geweest bij een aankomende piloot. Bijzonder interessant om volgen, ben ervan overtuigd dat het een bijzonder leuke inkijk kan zijn voor iedereen die eens een blik in een vreemd leven wil werpen. En geef me eens ongelijk, iedere blogger/blogbezoeker wil toch lezen en gelezen worden?

Om verder te gaan van de hak op de tak: aanstaande maandag gaan Nip en ik naar het districtshuis om definitief en officieel onze trouwdag en -uur vast te leggen. Naar ik begreep van de dame aan de telefoon vandaag zal dat dus 16 augustus 2008 om 10u20 worden. Nummer twee van de dag, al vinden wij onszelf uiteraard het nummer één :-)

Ik hoop dat de gemiddelde bezoeker van deze blog begrijpt dat het momenteel allemaal wat veel aan het worden is voor mij en dat ik dus mag rekenen op wat medeleven. Het is immers niet niets, dit jaar 2008: trouwen, collega's zien vertrekken, een aanstaande die geopereerd zal moeten worden, een nabije vriendin die zal sterven, ...

Vlinderman: we mogen toch ook eens lachen, niet?

terreurbuur

ooit deelden ze samen de meter
hun tuinen op te meten
met hout tussen gras dat
hier wel en daar niet
afgemeten afgereden
schudden handen
elke vrije dag

in de kranten volgen ze ieder
onnavolgbaar terreurverhaal met
commentaar binnensmonds en soms
bij elkaar aan de zondagstafel
zich warmen aan loze discussies of
hoe 't leven toch raakpunten kent

achter de stenen muren
bereidt een man zich voor
zijn gebuur en diens gemeur
explosief te verdrijven
met een welgemeende mol
in zijn onderhouden hof
vreemde pakketten in de bus
nachtelijk gehijg op de lijn

een man in actie die
geen reactie verdraagt
naast een buur die niet weet
en dat ook nooit zal

Frans V.

Vanalles + gedicht

Het is een trieste dag vandaag. Nip moet voor wel een hele week haar ring missen. Die moet namelijk verkleind worden... Nu ja, zij heeft dan toch een ring terug na een week, ik mag er netjes naar fluiten. Wie iemand vraagt, geeft namelijk de ring, en dat doe je nou niet echt aan jezelf. Ik ben dus sowieso ringloos. Tenzij Nip...

Sebiet gaan Nip en ik naar voorbereidende vergadering voor Circa 2007. Kunnen we gelijk het terrein gaan verkennen voor haar eerste optreden buiten het kader van de Muzeval. Ik denk dat ze een beetje zenuwachtig is. Al vertaalde zich dat gelukkig niet naar een slecht smakende maaltijd met pasta en pezzo. Heerlijk, en stinken tegen honderd per uur naar de look nu. Allebei, en dat is dan weer pech voor de 'buitenwereld'.

gestaald verdrietig

vergeet me niet mijn verdriet
gaat over iets wat jij
misschien niet ziet
maar daarom niet minder
daar, te zwaar, om alleen
dus blijf nog wat hier

hij verliest zichzelf
niet elke dag helemaal
overgelopen doffe ellende
krijgt hem altijd klein
want hij is het bewijs
dat er meer is dan

zijn dertien in een dozijn
van uitgerangeerde sukkels
die zich niet laten kisten
voor de laatste zuchten
veel te luid hebben weerklonken
een vechter heeft nog nooit
geweten wat rusten

© Frans Vlinderman

Vanalles + gedicht

Miss Jackie T is boos op me. Haar oude kamer is weg, foetsie, niets meer om een rommeltje van te maken. De papierversnipperaar zal het geweten hebben. Strook na strook wordt er vakkundig aan ontfutseld, het zwarte pootje met witte 'sokje' diep in de vezamelbak van zoveel interessants, en dan maar door het huis hossen. Misschien moeten we dan toch maar dat belletje van haar halsbandje verwijderen, zodat we het alleen maar zien de dag erna. Een mens wordt gek van al dat geklingel en de wetenschap dat er niets dan deugenieterij aan de gang is...

Gisteren na een helpende hand van Niels is alles nog op tijd in orde geraakt om de schilderwerken af te ronden: de slaapkamer verhuisd, de gang verhuisd naar de ex-slaapkamer, beetje rommel langs de muur geschoven: we zitten weer in de ruimte! Krijg ik nog een telefoontje dat Nip niet gisteren maar pas vandaag thuis zal komen. Nou vraag ik me af waarom ik me zo diende te reppen, al ben ik er niet rouwig om, want zo hoeft er nu niets meer te gebeuren. Vlinderman kan zijn laatste week vakantie met bijzonder veel luiheid tegemoet zien.

En omdat we zo een vroege vogel zijn vandaag, al om 8u49 een gedicht!

stormachtige koopvaardij

het schip rolt
van schots naar scheef
de destabilisator geplaagd
door een virus, legt het aan
met de middeleeuwen
en haar houten barken

de rotsen onverstoorbaar vlakbij
kijken niet naar een eeuw
meer of minder evolutie
heeft hen slechts bijgebracht
dat ze er nog steeds
als de klippen bij kunnen zijn

in morse en andere code
de noodkreten werden alle
zonder uitzondering
voor de statistieken geregistreerd
zoveel koppen, zoveel cargo
zo laat, die dag, verder
geen opmerkelijke sporen
na

© Frans Vlinderman