Vanalles + gedicht

Miss Jackie T is boos op me. Haar oude kamer is weg, foetsie, niets meer om een rommeltje van te maken. De papierversnipperaar zal het geweten hebben. Strook na strook wordt er vakkundig aan ontfutseld, het zwarte pootje met witte 'sokje' diep in de vezamelbak van zoveel interessants, en dan maar door het huis hossen. Misschien moeten we dan toch maar dat belletje van haar halsbandje verwijderen, zodat we het alleen maar zien de dag erna. Een mens wordt gek van al dat geklingel en de wetenschap dat er niets dan deugenieterij aan de gang is...

Gisteren na een helpende hand van Niels is alles nog op tijd in orde geraakt om de schilderwerken af te ronden: de slaapkamer verhuisd, de gang verhuisd naar de ex-slaapkamer, beetje rommel langs de muur geschoven: we zitten weer in de ruimte! Krijg ik nog een telefoontje dat Nip niet gisteren maar pas vandaag thuis zal komen. Nou vraag ik me af waarom ik me zo diende te reppen, al ben ik er niet rouwig om, want zo hoeft er nu niets meer te gebeuren. Vlinderman kan zijn laatste week vakantie met bijzonder veel luiheid tegemoet zien.

En omdat we zo een vroege vogel zijn vandaag, al om 8u49 een gedicht!

stormachtige koopvaardij

het schip rolt
van schots naar scheef
de destabilisator geplaagd
door een virus, legt het aan
met de middeleeuwen
en haar houten barken

de rotsen onverstoorbaar vlakbij
kijken niet naar een eeuw
meer of minder evolutie
heeft hen slechts bijgebracht
dat ze er nog steeds
als de klippen bij kunnen zijn

in morse en andere code
de noodkreten werden alle
zonder uitzondering
voor de statistieken geregistreerd
zoveel koppen, zoveel cargo
zo laat, die dag, verder
geen opmerkelijke sporen
na

© Frans Vlinderman