Gedicht: nuchterheid troef

Beloofd is beloofd, Vlinderman brengt op deze zondag wat poëzie. Lees, verpoos, maal, ga slapen, de volgorde staat u uiteraard volledig vrij. Ik heb mij alvast geamuseerd met het schrijven ervan en ben blij dat ik het onlangs terug mocht ontdekken in mijn geschriften. Of hoe verhuizen toch nog goed kan zijn voor sommige zaken...

'Nuchterheid troef', een gedicht van maart verleden jaar, handelt over toestanden globaal en bijzonder regionaal, waarbij de kleine Vlaamse man er het zijne van peinst en gewoon zijn ding verder doet.

Scheren, hoezo?

nuchterheid troef

na eeuwen feodale slierten
deeg afgewikkeld rond rijst
verschuift het Oosters accent
per dozijn procent naar meel
tot deeg, gedesemd brood
op de immer groeiende plank

terwijl in het Oude Westen
de race naar meer steeds weer
leidt tot minder boeren in de stiel
het invullen van formulieren zus
voltijds door pennenlikkende loonslaven zo
de geldbeugels verder doet krimpen

doorbladert een man zijn krant
het glas Vlaamse bier bij de hand
waarmee hij globaal doorspoelt
wat zijn kleine wereld nog niet
helemaal heeft aangeraakt

© Frans V.