Collega's, algeheel rookverbod

Dag na dag groeit de stapel op het werk, maar dag na dag groeit ook de ervaring om ze weg te werken. Ooit, en dat zal binnen niet al te lange tijd zijn, zal de evenredigheid toeslaan en zal ik de stapel zien slinken. Dat wordt een dag om naar uit te kijken, te koesteren ook. Want dan zal ik terug wat kalmer door het professionele leven mogen/kunnen spurten. Of lopen. Nee, doe maar wandelen. Gelukkig heb ik fantastische (nieuwe) collega's, die ondanks het 'erin gesmeten' worden, toch hun uiterste best doen om zo snel mogelijk met alles mee te zijn en een foutloos parcours af te leggen. Via deze weg, dames: nen dikke en vette bedankt voor jullie allemaal! En gij daar, die ergens op een andere bureau de handen nooit in de mouwen krijgt: ook bedankt!

Aangezien ik sebiet naar Wijnegem afreis met Nip, hou ik het maar kort hier. Enkel nog een voorstel aan de heren van Unizo, dat kartel van zelfstandigen: ik stel voor om naast het invoeren van een algeheel rookverbod (no more tabacco, in 's hemelsnaam) dan maar gelijk een staatsverbod te opperen op vrachtwagens, auto's, vliegtuigen, motoren, boten, enfin, alles waar maar een verbrandingsmotor aan te pas komt. Die dingen zijn zo mogelijk op veel en veel grotere schaal een gevaar voor de volksgezondheid. En als we daar dan zijn aanbeland, misschien kunnen we dan met een knuppel terug naar een stelletje onverwarmde grotten verhuizen. Want in de goeie ouwe tijd... Stelletje amateurdeb(vulzelfmaaraan).