Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zaterdag 23 februari 2008

laptop + gedicht

Vlinderman was er een dagje tussenuit. Niet uit het werken of zo, gewoon, geen tijd om online te gaan. Nadat ik gisteren immers een namiddagje overuren gepresteerd had, ben ik samen met Nip aansluitend naar Broer Jurgen en Schone Zus Joke gebust. We werden daar immers verwacht voor een heerlijk avondje met Semi-Schone Zussen Liesbeth en Inge en hun respectievelijke Ben en Hans. Ook Neefje Sander en Nichtje Silke waren even van de partij, evenals de nieuwe gelapte top van Broer. Pas aangeschaft in de GB, een heerlijke Toshiba, die nog moest klaargemaakt worden voor het Grote Werk op de internetsnelweg...

Om kort te gaan: oververzadigd van de vele op Tapas-leest geschoeide Happerij werd het nogal laat (ik schat iets van een half vier) vooraleer we de koffer indoken. Daar werden we weer uitgejaagd door een bijzonder vroeg koppel kinderen, zodat ik om een uur of half tien terug beneden stond om het nieuwe lettermachientje in gebruik te stellen. Zowat alles is nu geïnstalleerd, zodat Broertje weer naar hartenlust kan surfen. En zo zijn we opnieuw met weer wat meer volk in space-land.

ruisvogel

hier fluister ik stilte
een gat in de atmosfeer
dat gevuld moet worden
met een stevige streep leegte
om even te vergeten

geen geluid is onmogelijk
één al evenzeer zo
zal ik me troosten met
het ontbreken van gereutel
telkens hersenraderen ratelen
om te voelen hoe
alleen ik dan toch nooit

al blijf ik fluisteren
ooit zal iemand toch
mij horen doorheen het ruis
van zoveel leven

Frans V.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Frans,

Mag ik zo onbescheiden zijn om te vragen hoelang je er over doet om een pareltje zoals "ruisvogel" tevoorschijn te toveren ?

Ik vond het geniaal - nooit gedacht dat ik poëzie nog zo zou beginnen waarderen.
Zoals Carmen begaafd is op literair vlak, zo ben jij briljant wat het dichten betreft.

Wat is er toch veel ongekend en onbekend (maar niet onbemind) talent aanwezig onder de mensen, talent dat zomaar te grabbel ligt voor wie de moeite doet er op zoek naar te gaan. Ik dank de voorzienigheid elke dag voor het bestaan van internet - hier kan je immers zelf kiezen, niets wordt er je opgedrongen door zogenaamde experten die bepalen wat goed is en wat niet. Want wat goed is volgens "de experten" is het daarom niet voor mij.

Het is zoals met de wijn, een wijn is lekker als hij lekker is volgens jezelf.
Het is volgens mij niet ondenkbaar dat het type lyriek zoals jij die brengt voor veel meer mensen een openbaring en een genot zouden kunnen betekenen dan de bekende meesters in het genre.

In de gepubliceerde soort vond ik tot nog toe alleszins niet mijn gading.

En die grappige woordspelingen man zoals "gelapte top" - heel erg groovy - is dat een vondst van jou?

Blij dat ik je heb leren kennen - op mijn Toshiba sta je in ieder geval al bij mijn favorieten.

Keep up the good work, Branco.

Filip Roman zei

tis idnerdaad een super gedicht. klasse!

AMB zei

Ik heb genoten van deze lezerij.
Waar is de zwaarte gebleven in jouw poëzie? Wat een evolutie zeg. Dit smaakt bij mij naar meer

Frans Vlinderman zei

@ Branco

Ik vond het bijzonder fijn je reactie te lezen. Bedankt voor de complimenten die je me daarin maakt. Ik zal trouwens trachten jouw vragen te beantwoorden:

=> duurtijd: Het is geschreven vorige donderdag, toen ik op een poëzieavond naar iemands voordracht aan het luisteren was, welk ik eerder al had gehoord. Daarin vond ik wat inspiratie die ik gebruikt heb in dit gedicht. Duurtijd: ongeveer 5 minuten. Geschrapt: 1 woord.

=> gelapte top: blijkbaar stond mijn bijdrage van gisteren bol van dergelijke woordspelinkjes. Soms heb ik dat: dan wil ik aan de slag met klank en beeld, maak ik er mijn eigen taaltje van, dat hopelijk nog net verstaanbaar genoeg is voor mijn lezer. Waarom? Ik zou het eigenlijk niet weten, denk dat ik het gewoon leuk vind om af te wijken van de standaard, mijn eigen norm te volgen...

Wat jouw bemerking betreft inzake de gevestigde (poëzie)orde: die kan ik alleen maar bijtreden. Het internet biedt ons allemaal de kans om op een vrijblijvende manier een invulling te geven aan wat we zelf willen verstaan onder poëzie. Niemand dwingt iemand hierbij de ander een mening op, vermits het een vrij binnen en buiten lopen is in de virtuele huiskamers. Zalig vind ik dat.

Doe de groetjes aan jouw Toshiba en tot binnenkort nog wel eens.

Frans V.

Frans Vlinderman zei

@ Filip Roman

Bedankt voor het compliment, Filip. Was zelf al eens op onderzoek uitgetrokken naar jouw webstekje, maar ik denk dat je het nog veel te druk hebt met herschrijven van jouw boek, gezien de gedateerde bijdragen... Laat maar weten wanneer je terug in actie schiet, goed?

Frans Vlinderman zei

@ AMB

Genieten doet altijd verlangen naar meer ;-) En wat die zwaarte betreft: die is er bij tijden nog wel, maar de verwoording is minder barok geworden, Victor heeft me leren schrappen, leren voordragen, leren een nieuwe eigen stijl ontwikkelen...

Anoniem zei

We 'kennen' elkaar al geruime tijd en ik mag stellen je te zien groeien hebben in de poëzie. Deze ruisvogel mag best één van je beste genoemd worden tot nu toe. Mocht ik ooit de vraag krijgen om een bundel samen te stellen van gedichten zou ik zeker aan deze denken.

Frans Vlinderman zei

@ Murdoch

Wat is dat toch met die ruisvogel? Het lijkt me niet zo speciaal, maar blijkbaar zien de lezers er meer dan ikzelf in... Wat dat groeien betreft: je weet ook wie mij indertijd op sleeptouw heeft genomen, nietwaar? Zou ik dan toch wat opgestoken hebben? Alleszins bedankt voor alweer een compliment, B!

Blogarchief