Gedicht

et geskeiden land

ze staan in de woestijn
waar de enige rimpels met aanzien
die van de golvende duinen zijn
en niet de botoxoverwinnende
uitgezaaide maatschappijgezwellen

ze roepen wat naar elkaar
over het heen en weer
hoe bruiner hoe liever
in wel vier differente talen
en nog een stuk of wat
eigenzinnige diale ecten

dat het huis thuis intussen
in brand, terwijl zij zonder land
op vakantie uit de band gesprongen
en de nieuwe baksteen veel te duur
het daadwerkelijk tentjes zullen blijven

on verra bien
car d'abord
il faut absolument
ne que se battre

Frans Vlinderman