Weekend + gedicht
Zo, nog twee nachtjes slapen en dan doen we een ontbijtsessie met poëzie in De Kleine Wereld (Tussen koffie en kaneel, Vlasmarkt, Antwerpen), om dan omstreeks 13u00 op de bus naar Amsterdam te stappen. Vlinderman gaat op studiereis en gaat ineens ook even proeven van het maatschappelijk werkveld bij onze Noorderburen. Ben eens benieuwd hoe zij daar de zaken aanpakken op sociaal vlak...
Deze avond staat er nog een feestje geprogrammeerd in de feestzaal van De Nieuwe Zurenborger (Dageraadplaats, Antwerpen), waar ik eindelijk wat gezichten zal leren kennen van mensen waarmee ik al zo vaak aan de lijn heb gehangen. Het zal een deugddoend verzetje zijn na alweer een hels dagje op de werkvloer zonder mijn collega's. Niet alleen heb ik een half uurtje langer gewerkt om één en ander rond te krijgen, ik heb ook wat huiswerk meegenomen... Al is dat dan toch maar mooi voor morgen!
Over morgen gesproken: dan ga ik naar Sint-Niklaas, waar er een meeting plaatsvindt met schrijversvrienden van WriteHistory. En morgenavond misschien naar... Nee, dan blijf ik thuis, bij mijn Nipke en ons Miss Jackie T-gevalleke. Er zijn immers grenzen aan mijn agenda, al durf ik die inderdaad soms al eens met mijn te grote voeten treden...
Frans Vlinderman
Deze avond staat er nog een feestje geprogrammeerd in de feestzaal van De Nieuwe Zurenborger (Dageraadplaats, Antwerpen), waar ik eindelijk wat gezichten zal leren kennen van mensen waarmee ik al zo vaak aan de lijn heb gehangen. Het zal een deugddoend verzetje zijn na alweer een hels dagje op de werkvloer zonder mijn collega's. Niet alleen heb ik een half uurtje langer gewerkt om één en ander rond te krijgen, ik heb ook wat huiswerk meegenomen... Al is dat dan toch maar mooi voor morgen!
Over morgen gesproken: dan ga ik naar Sint-Niklaas, waar er een meeting plaatsvindt met schrijversvrienden van WriteHistory. En morgenavond misschien naar... Nee, dan blijf ik thuis, bij mijn Nipke en ons Miss Jackie T-gevalleke. Er zijn immers grenzen aan mijn agenda, al durf ik die inderdaad soms al eens met mijn te grote voeten treden...
voor de maneschijn
wat mooi toch die roos
haar blaadjes zo broos
met haar eindeloze geur
als een deur naar de liefde
op een aardse kier gezet
met niets dan wat doornen
om van zich af te bijten
hij romantiseert aandachtig
de bloem die hem daar en dan
zomaar bevlogen inspireert
hem intrigeert, zoals voor hem
anderen, wel duizend doden,
en vindt geen antwoord
dan een druppel bloed daar
waar hij zich geprikt
zijn toekomst zal anders zijn
zo zonder het genot van weten
dat hij niet alles kan begrijpen
maar wel het leren bevat
dat hij ergens eindig is
wat mooi toch die roos
haar blaadjes zo broos
met haar eindeloze geur
als een deur naar de liefde
op een aardse kier gezet
met niets dan wat doornen
om van zich af te bijten
hij romantiseert aandachtig
de bloem die hem daar en dan
zomaar bevlogen inspireert
hem intrigeert, zoals voor hem
anderen, wel duizend doden,
en vindt geen antwoord
dan een druppel bloed daar
waar hij zich geprikt
zijn toekomst zal anders zijn
zo zonder het genot van weten
dat hij niet alles kan begrijpen
maar wel het leren bevat
dat hij ergens eindig is
Frans Vlinderman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten