grieperig + gedicht

Ik ben te mottig om veel neer te zetten (voel me al heel de dag grieperig en het wordt almaar erger). Dus plaats ik gewoon het voorziene gedicht en ga dan op de zetel hangen.

vooruit

zomaar afwezig hun zon
afgeschermd door de massa
grijs en onbekommerd om zonen
en dochters, die nooit beter wisten
dan dat het eeuwig nachtte
en familie iets
uit verzonnen sprookjes
onaanraakbaar

tot uit een onbekende hoek
twee uitgestoken armen
vreemd en onbevreesd
hen uit de diepte tilden
doof voor het gespartel
van wat verloren leek

tot een klein stukje boven de smog
dat zij zolang voor het leven hielden
hun ogen voorgoed geopend

Frans Vlinderman