Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 2 augustus 2007

Vrijspraak + gedicht

De kranten stonden er de afgelopen dagen bol van: mensen die door het gerecht vrijgesproken werden omwille van procedurefouten of andere idiote interpretaties van zogenaamde rechten. Als men in België (en wie weet ook in tig andere landen) bijvoorbeeld gefilmd wordt tijdens een arrestatie, dan is dat zoveel als een vrijspraak, ook al is het zwart op wit bewezen dat je een misdrijf pleegde. Als je het mij vraagt, is hier de logica een beetje zoek. Het recht is er om de maatschappij zo een beetje te regelen, niets meer maar zeker niet minder dan dat. Als dan in de wetgeving (niet) staat geschreven dat je vrijuit kan gaan doordat je gefilmd wordt tijdens je scheve schaats, dan schort daar wat. En de spitsvondige advocaat die op al die kleine (ongeschreven) lettertjes aanstuurt, dat is pas een pest voor deze wereld.

Moest me even van het hart.

Gisteren gewéldig verjaardagsfeestje van Erwin gevierd. Daarmee dan wel Didi de Paris gemist, maar het Conscienceplein was óók goed gevuld. Waar ik dacht dat het er beperkt aan toe zou gaan, bleek dat nogal wat mensen hunnen gps hadden gehanteerd om af te zakken naar het gewetensplein... Ik weet alleen nog altijd niet wat er nou juist in die doorzichtige fles zat. Met de nadruk op dat laatste woord, want ben ik me daar een beetje te diep in gaan kijken. De twee dames in mijn leven konden er niet echt om lachen: Nip omdat ik in de gang zo een beetje gevallen was, Miss Jackie T niet omdat zij de landing verzacht heeft. Nu ja, we lopen en we springen en we lachen allemaal (terug) hahahahaha. Lachen dus, en voortaan even niet meer ;)

voorbij bijna

hij zit in het verstarde zand
de grot rond staart leeg
het duurt niet lang meer
voor het tij alweer
bezit zal nemen van haar
versteende ingewanden

in de korte tijdsspanne daarna
het wonder van de vruchtbaarheid
kleine kiemen tot gras
gezouten kruid tot was
plankton op het land

het gebulder der golven
zwelt stilaan aan
tot het geluid van sterven
in de euforie van het leven
wil hij niet, hij rept zich
weg van het strand
er zijn andere manieren
dan deze recyclerende grot

© Frans Vlinderman

Geen opmerkingen:

Blogarchief