Gemijmer + gedicht

Ik zit hier wat te staren naar al die lettertjes en beeldjes op al die sites en ik word een beetje stil. Zomaar, out of the blue, into the blue. Ik was bezig met een gedicht te zoeken om hier te plaatsen en kwam uit op mijn opa, wat ik enkele dagen geleden geschreven heb. Hij is nu toch al weer enkele maanden geleden gestorven en er is ondertussen zoveel gebeurd... Goede dingen, slechte dingen, normale dingen, rare dingen, ze blijven maar aanschuiven om ook eens aan mijn voordeur aan te mogen kloppen en mijn koffie te proeven. Veel van de laatste maanden is bijna op automatische piloot gepasseerd, ik onderging bijna lethargisch wat er allemaal op me afgekomen is. Moeder bijna weg, broer bijna weg, je zou voor minder even overschakelen op stand by. Er zijn natuurlijk ook leuke dingen geweest, zoals gisteren met Nip, verjaardagsfeestje voor nichtje Silke, de Muzevalavonden en al die andere optredens met leuke warme mensen. Dan kom ik even aan die pauzetoets, ga ik weer even spelen. Nu ja, morgen is er weer een nieuwe dag en ook die zal dan weer overgaan in een nog nieuwere.

mijn opa

haar als het zilver
dat in kerstbomen hangt
engelentranen draden
vol levensgetuigenis

een stem die alleen
weerklonk om te verhalen
over hoe goed en wel
toen en af en toe ook
nu onder de mensen

hij is er niet langer
bij om te vertellen
hoe graag hij zijn vlees
zelf had gesneden
gekauwd, vermalen
door de tijd

maar nog steeds
in gedachten hier
bij ons, bij mij
opa, jij
en ik
nog eenmaal?

© Frans Vlinderman