Werkdag + fijn stof + gedicht

Werkdag acht achter de rug, het begint nu echt wel te wennen. Woensdagen zijn zo van die plezante dagen, dan komen er tig telefoontjes binnen, zijn er tig mensen die een afspraak ergens in het gebouw hebben en kom je eigenlijk armen en benen te kort om van hot naar haar te vlammen. Zo'n dag is natuurlijk snel om, dat weet je zo.

In de krant stond er dan weer vanalles over het eerste fijne stof alarm in België. Dankuwel, mooi en zacht weer, maar laat het in de toekomst maar een beetje meer waaien. Binnenkort leven we in een permanente staat van één of andere alarmvorm: ozonalarm, CO²alarm, stofalarm, brandalarm, inbraakalarm, alarm maar al op...

onder het stof

er hangt stof in de lucht
onzichtbaar, misschien een oom
of tante met een boodschap
uit het hiernamaals
dat Hij gelijk had
en niemand anders

ik bind de strijd aan
een rode doek met witte bollen
houdt me wel in het hiernumaals
en smijt het vege lijf op
de autotraagweg

vandaag geen overuren
de afstand wel dezelfde
maar de files ongebreideld
en teveel familie onderweg

© Frans V.