Blablablablabla etc.

Het is bijna kwart voor tien 's avonds en ik ben thuis. Nip en Bibi zijn een nieuw kroegje in town gaan inwijden, 'De Nieuwe Spiegel', recht in het hart van de hoek van Hoboken waar we nu resideren. De hal ruikt nog naar houtlak, de rekken zijn zover gevuld als het startgeld het blijkbaar toestond, de bediening is nog wat onwennig (edocht correct), maar het ziet er een leuke keet uit. Niet dat we daar de deur gaan plat lopen, want het is toch wel een klein half uur stappen, maar we denken er toch aan af en toe eens ons 'pleingevoel' daar te gaan luchten. Als er dan geen Dageraadplaats is met Hopen Zicht op Zee, dan moet een mens zich behelpen met wat er voor handen is, niet?

Vlinderman moest vandaag voor het werk in Brussel zijn. Vertrokken in Antwerpen omstreeks half vier had ik dus anderhalf uur om in de omgeving van het Noordstation te geraken, wat toch ruim moest zijn. Niet dus, lekker drie kwartier ter hoogte van Mechelen in de file gestaan (gelukkig met een leuk geluid van Studio Brussel uit de boxen), om dan uiteindelijk op goed acht minuten te stranden van de eindbestemming in een lokale minifile en weten dat je nog moet parkeren en zo. Bon, Bibi is omgedraaid en tegen half zes was ik terug in 't Stad. We zullen morgen dan maar eens de NMBS uitproberen...

Achter mijn rug hoor ik verontwaardigde geluiden uit Nip komen. Ze bladert door een tijdschrift van de bib, waaruit zowaar zomaar een blad gescheurd blijkt te zijn. En uiteraard net het blad dat ze nodig had, dus de frustratie laait nogal op. Iemand mag zich binnenkort verwachten aan een brief van de bibfirma. Logisch ook, neem dan een kopie als je iets leuk of interessant (of beide) vindt, maar laat het origineel waar het hoort!

Vlinderman stapte het af met Juul

Soit, nog een klein dichtsel en dan wens ik het jullie weer allemaal.

over uitgelezen vrienden

hij is onderdeel
deelt zich onder gelijken
zichzelf in handen van anderen
waar het warm toeven is
met veilig en koestering
opgetekend in zijn woordenboek

geniet hij van die vriend
die allicht niet veel langer meer
en van de onbesuisdheid
nog lang niet uitgedoofd
bij een tweede, een derde
waaraan hij zijn oor leent
voor het volgende woord

denkt hij schoon
mijn peis en vree
in handen van echte mensen
die niet grabbelen willen
in de ton van zijn bestaan
dan enkel willen afstaan
wat hem verder helpen kan
bij het verworden tot de man
die zij al in hem zagen
nog voor hij dat in de spiegel

Frans V.