Gedicht: intermezzo interruptus

Een oudje voor u, om de tijd te doden, nu ik u zo zie snakken naar meer letters.

intermezzo interruptus

hij laat zich verleiden tot een dansje
zwoel samenzijn met Zeisman
in een intieme omstrengeling
schuifelen ze heel even kaak tegen been
sloom en slinkend levensritme begeleidt
het gedempte bonzen
van zijn protesterend hart

ergens ver weg
slaat een eenzaam uur
niet het zijne
nog niet

wijl ingebeelde tonen zachtjes wegsterven
bevrijdt hij zijn deemsterende ziel
van een onwillige partner en
herrijst uit de eigen asse
hem bekoort niet langer de doodsdrum
en oneindig snel ontvliedt hem de
grauwe apathische eentonigheid

met een enkele soepele zwaai
wisselt hij als herboren van partner
stroomt en bruist dan zijn bloed
intermezzo interruptus

in de balzaal des levens
bij een passionele tête-à-tête
ontdekt hij het vitale van elke pas

Frans V.