Gedicht
Nog even voor het slapen gaan, een streepje poëzie loslaten op de wereld.
ten onder dan
ten onder gaat zij
het zinkend schip slagzij
geen oren naar 't gehuil
van trouwe maar onwetende opvarenden
die van zwemmen niets gehoord
bij 't aanmonsteren door geboorte
of 't volgen van hun ouders' lot
ongeacht wat stond geschreven
in al die sterren zonder naam
levens die worden gered, gerekt
om uiteindelijk genekt het hoofd
niet kundig dan maar gebogen
omdat wetenschap nog altijd
de toegift aan het niet weten
en mensen toch maar mensen
met stomweg ijdele wensen
op beter, veel beter dan
wat daar te rapen
ten onder onder gebubbel
bruisend gebral uitgekraamd
door dode dromers die dachten
het beste voor het hele volk
wat wanen kunnen toch zijn
in verloren gedachten
en wat met zij
die erin geloofden?
blijft het aan morgen
en zij die niet liever doen
dan uitstellen
wat vandaag nog
ook gisteren kon
2 opmerkingen:
Hey Frans
Deze vind ik echt wel goed hoor. Ik ben daar allang van teruggekomen om dingen uit te stellen. Zeker mijn dromen. Go for it.
Dingen uitstellen, BH, sinds ik Nip in mijn leven heb, leerde ik daar ook dat van (ze kan er wat van hoor). Nu, ik beschouw uitstel niet als het spreekwoordelijke afstel, er zijn gewoonweg wel teveel dingen die ik nog wil doen... En als je maar 24 uren in een dag hebt. Bof, ik ga in ieder geval deze zomer al achter een eerste superdroom aan ;-)
Een reactie posten