Miss Jackie T

Het poezenkind is van goed vier uur deze namiddag terug thuis. Maar hoe. Ze loopt al heel de namiddag en avond zo groggy als een doorzopen landloper door het appartement te waggelen. Het betert allengs, maar in het begin wilden haar achterste pootjes niet meewerken en had ze zo nog een glazige blik van huh, valt er hier dan wat te zien? Ik hoor het onze dierenarts nog zeggen: "Die gaat zeker vandaag én morgen nog veel slapen, ge zult er geen last mee hebben!" Ik dacht toen nog dat Miss Jackie maar beter niet te veel op haar virtuele vader zou trekken, want dan zou er van slapen niet te veel in huis komen. Hm, ik had maar beter niets gedacht, want het lieve dronken mormel weigert dus te rusten.

Momenteel valt ze al niet meer om, maar ze staat en loopt nog steeds als een landrot over het dek van een rollend schip. Koddig dus en ook wel een beetje meelijden wekkend. Maar we hebben goede hoop. Morgen zal ze er wel door zijn, het is tenslotte een gezonde kattegozer!

Deze avond is D. nog langs geweest, onze Ghana-reiziger-leraar, met foto's van het avontuur daar diep in het zuiden. Mooi digitaal reisverslag, en bij het afronden zaten we nog wat te dollen met die leuke naamcombinaties die onze Noorderburen onlangs in de verf gezet hebben. Beau Ter Ham heeft de hoofdvogel afgeschoten. We stellen ons geen vragen bij de keuze van de ouders, pa en ma Ter Ham, om hun zoon Beau te laten dopen, maar vragen ons wel af hoe ze hem aan tafel riepen. "Boke, komen eten!" Zoiets?