Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

woensdag 28 november 2007

Trouwjurk + gedicht

Ondank, niet alleen des werelds loon, maar soms ook dat van mij. Waar ik er vrijdag reeds een hele dag alleen voorstond, kon ik er wegens omstandigheden deze namiddag weer op dezelfde manier aanhangen. Woensdagnamiddag en er alleen voor staan voor alle telefoontjes, alle afspraken die binnen moesten gelaten, alle post die moest verwerkt, probleempjes hier en daar ontmijnd, soit, het klokje van vijf uur werd met veel plezier begroet.

Onlangs de bemerking gekregen dat het toch onmogelijk moet zijn zowel dichter als administratieve kracht te zijn. Mijn antwoord daarop was dat ik op het werk geen dichter ben, noch in mijn vrije tijd een administratief wonder. Feitelijk had ik moeten zeggen dat de dichter in mij elke dag vanaf het joelen van de vele wekkers sterft om pas bij het sluiten van de werkvloervoordeur opnieuw tot leven te worden gewekt. Ergens komt dat nog dicht bij de waarheid... Kan ik er trouwens wat aan doen dat de dichter in mij ook moet eten en geld moet verdienen om aldus naar menig poëtisch podium te kunnen afreizen?

Vandaag is er weer goed nieuws in het verlovingsrijtje: Nip heeft me net gebeld met de mededeling dat ze haar trouwjurk vandaag heeft gekozen én vastgelegd (of hoe noem je dat laatste?) Na de feestzaal, de traiteur, de trouwdatum (16/08/2008) alweer een behoorlijke stap in de goede richting... Ben er trouwens nieuwsgierig naar, maar ik zal nog 261 dagen geduld moeten oefenen, eerder zal ik ze niet te zien krijgen. Als echter Mama Mia, Schone Moeder Lenie, Bruidsmeisje Hannah én Getuige Britt het een mooie jurk vinden, hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken.

geklede trouwerij

stralend als een witte meeuw
die vrij het blauw bekrijst
van een zorgeloze hemel
zal ze voor de goegemeente staan
om zich weg te laten geven

hij zal er ook zijn, de man
die voor haar gevallen
de hemel aan haar voeten vond
zich van toen af aan haar bond
om zijn meeuw te beringen

de jurk zal ogen stelen
mensen met dromen beladen
zullen huiswaarts keren
net als zij
hand in hand
zullen zij minnen
wat onder het kleed
alleen voor elkaar
al jaren gloedvol klopt

Frans Vlinderman

Geen opmerkingen:

Blogarchief