Muzeval + gedicht

Gisteren was het de beurt aan Gijs ter Haar, een Nederlandse dichter om u tegen te zeggen, op Muzeval nummer 107. Ik plaats hierboven een fotoslide, kunnen jullie even een sfeermoment of tien meeproeven, maar ik moet zeggen dat ik (alweer) plat gegaan ben voor wat Gijs presteert. Niet alleen bevlogen poëzie brengen, maar ook nog geanimeerd, begeesterd, bevlogen, naar je strot grijpend. Als Gijs een podium bestijgt, gijzelt hij meteen de hele zaal ervoor. Ongelooflijk wat die man kan. En Gijs, mocht je meelezen, bedankt, gozer, voor een fijne poëzieavond, voor onze warme babbel, voor alles eigenlijk. En dat geldt uiteraard ook voor Nip, ook voor Pipelines vzw, volgens mij ook voor het publiek. En je bundel is gewoonweg prachtig!

Nip & Niels (Foto © FV)

uitgedrukt

of je nou of helemaal niet
de kleren die de man
de vrouw ook af en toe
en dan maar zweren bij
de tijd die almaar verder
scheid ons niet

tussen gisteren en morgen
blijft ons vandaag over
waar de seconden blijven
wie wil dat nou weten
en dus gewoon die tijd
van jouw en mijn leven
te delen, tot de dood ons scheidt

we spreken niet meer van
doen we niet, willen we wel
nee, we denken het gewoon en
de rest vindt zijn weg
doodleuk door onze schijn
die realiteit blijkt te zijn

© Frans Vlinderman