OMD + aangebrand

Zaterdag 7 juli zal de herinneringen ingaan als de dag dat zowel Nip als ik ons Pink hebben laten verbranden. Donkerpink zeg maar, het kleurtje dat nog enkele dagen zal trekken en laten weten wat een stel idioten we toch kunnen zijn. Bij het vertrek deze ochtend meegesleurd wat we met een halve blik naar buiten dachten nodig te hebben: truien en een paraplu. Geloven wat je ziet, zo heet dat, en het zag er nogal bewolkt uit, zo rond een uur of tien.

Een halve dag later beseffen we dat we de professionele weervoorspellers best eens mogen geloven als ze pertinent blijven zeggen dat het een zonnig dagje zal worden. Samen met Tom Helsen (aangename verrassing) trad inderdaad ook de zon aan. Om te blijven branden, de hele dag lang. De af en toe passerende wolkjes en zuchtjes wind strooiden zand in onze ogen en nu zitten we hier, met vel dat trekt om het hardst. Ooit leren we het wel.

Zonnecrème? Is een paraplu ook goed? (Foto © NL)

Wat Pink de zangeres betreft, daar kom ik morgen nog op terug. Nee, OMD, die mannen, die hebben me nog eens aangenaam verrast.

Orchestral Manoeuvres In the Dark (Foto © FV)

Pure nostalgie was het, die oudere muzikanten hun o zo bekende nummertjes te mogen horen spelen op dat megapodium. Ik voelde me gelijk terug in de tijd geslingerd, met meer en langer haar, een groter stuk in de voeten, jeugdhuissfeertje alom, zalig dus. Terug van weggeweest, die mannen, en ik heb het zien gebeuren, was er gewoon bij. Voor Nip waarschijnlijk de grote onbekende - en waarom ligt die vlindervent van haar nou zo hardop mee te brullen? Daarom dus ;) Zo een beetje als sommige dames schijnen te hebben met Anouk, maar dan minder uit nostalgie...