Autopiloot + gedicht

Het is zover. Vlinderman gaat even uit de werkether. Gedaan met wekkertjes dus, ik zei het eerder al. En Nip is terug van een paar daagjes Goes bij d'r oma. Allemaal redenen om te feesten. En toch zit ik hier niet volop uitbundig te wezen. De vriendin/levensgezel van een vriend heeft zich namelijk nog maar pas van het leven benomen. Zomaar, plotseling eruit gestapt. Het roept vanalles op uit het verleden. Daarom zit ik hier wat onbestemd te wezen, op automatische piloot zelfs. Normaal zou ik naar de Woorddadige Dichters in café De Kleine Wereld gegaan zijn, maar ik zou niet weten wat ik daar moet gaan doen. M'n hoofd staat er niet naar.

Mijn gedachten gaan hierbij ook uit naar de vriend die nu ontredderd achterblijft. Ik wou dat ik meer voor hem kon doen dan enkel dat, maar de wonde is nu nog te rauw.

mocht hij

niemand wist het
de hand die zo sloeg
zomaar aan zichzelf
de verbazing uit de meute
bezig met conditionering
en wat dan nog

geschreeuwd heeft hij het
in wel duizend gedichten
waarin hij gewoon hij
zelfs zij
personage speelde, uitspeelde
in de taal die hij voluit
dan toch beheersen kon
en wat dan nog

hij wist het
sommigen
hij wist het niet
sommigen
stommige, hij
en hij alleen
en wat dan nog

meer en meer
hij heeft het begrepen
ergens waar hij alleen
met haar en hij
voor haar wilde
maar niet kon
waar is er nog

een wereld vol poëzie
en niemand om te delen
wat in hem wroette dan
zijn vergeten Verdano
een geweten Daar Dan
en durf niet huilen
om wat dan nog

nu is er troost voor iedereen
die graag vlinders zag in
een tuin die al verwilderd
niet te onderhouden was
en een echo digitaal
waarschuwing alom
en dan nog waarom

schrijft hij

zeg niet
dat ik
het niet
heb gezegd
daarom

© Frans Vlinderman