S. + gedicht

Het is nu ongeveer vier uur in de namiddag, mijn werkweek (nummer drie alweer) zit erop. Ik ben net thuis van mijn vorig werk, waar ik eindelijk het gezicht bij de stem van mijn vervangster/opvolgster S. kon kleven. S., die af en toe hier kwam (komt?) lezen, die mijn gezicht dus al wel herkende aan de hand van de foto's die hier af en toe gepost worden. We hebben een leuke babbel gehad, over ziek zijn, over vervangen, over stoelen ook. Ik vind dat ze goed in stoelen kan zitten, alsof ze er in thuis hoort. Ja, S., als je dit leest, dan graag nog een woordje van succes voor jou, ik wens het je van harte toe. Jou en het hele team daar. Ik mis het wel een beetje, maar zoals het nu is, denk ik dat het het beste is. We zijn collega's nu, niks vervanger en of opvolger. En misschien tot maandag, aan de telefoon of zo ;)

een stoel voor S.

dit is jouw stoel
die waar jij nu op zit
de dingen zijn zoals altijd
hoe ze behoren te zijn

jij, daar, op jouw stoel
en niemand anders dan
op een leeg moment
jij ergens onderweg

dan nog blijft die stoel
van jou, zelfs zonder naam
maar met zijn vele uren
opgedragen aan jou

dus vraag ik je graag
om niet op te staan
blijf gerust, blijf zitten
ik moet weer verder gaan

© Frans V.