Pet, verjaardag + gedicht
Vandaag ben ik samen met Nip, broer en een hoop familie afscheid gaan nemen van mijn grootvader, 'Pet'. Hieronder de foto (hij is wat gekleurd, maar dat ligt aan mijn scanner) op zijn prentje, zo zag mijn paternale grootvader er dus uit toen hij nog duchtig café hield in Hamme, in zijn 'Flamingo'.
Markante figuur, ben er ondertussen achtergekomen dat hij in Zeeland geboren is, decennia lang toneel heeft gespeeld én een schilder was. Ken ik mijn familie dan niet goed? Er zijn redenen om aan te nemen van niet... maar ook omstandigheden, die ik hier niet uit de doeken ga doen.
Over naar mijn verjaardag. Met zo een begrafenis in de voormiddag kan je gerust stellen dat het niet een alledaags dagje is geworden. Al goed dat we (Mama Mia, Jurgen, Joke, Nip, Sander, koortsige Silke en ik) gisteren al een etentje ter meerdere eer en glorie van de voortschrijdende jaren hadden. Want het moet gezegd: vandaag was een beetje rare dag. Nip en ik zijn nu thuis, zo dadelijk gaan we een filmpje (of twee) huren, en dan is het weer voorbij. Tenminste, ik hou er nog steeds aan om morgen mijn jeugdjaren af te sluiten in café Zeezicht. Omdat ik geen geld heb voor een 'klassiek' feestje, omdat ik geen zin had in al dat geregel en georganiseer, omdat om zoveel redenen. Eén van die redenen kan jij als lezer trouwens ook zijn, voel je aangesproken (de enkele onverlaat die onlangs nog mijn leven trachtte te vergallen niet in beschouwing genomen) om eens binnen te springen. Morgen dus, vanaf 15u, Zeezicht, Dageraadplaats (mooie naam voor een plein/plaats trouwens).
In ieder geval bij deze bedankt aan al de verjaardagskaartschrijvers en -zenders...
het middenstuk
stoïcijns als een volleerde
dicht er een mens zijn jeugd
onverstoorbaar naar gisteren
hij moest volwassen, eindelijk
vaarwel aan de eindeloze streken
van een jonge-man
er heerst stilte aan het front
geen schoten, geen inslagen
noch invallen, de tijd is
bewaakt de grenzen, het fatsoen
is nog niet helemaal gestorven
leven na de dood en liefde
met een kus en zo voorbij
een kleinzoon verder gegaan
als jongen, de man tot mens
die nog altijd niet kan staan
op strepen zomaar verdiend
recht zijn rug te vereffenen
wat nog afbetaald moet worden
© Frans V.
Markante figuur, ben er ondertussen achtergekomen dat hij in Zeeland geboren is, decennia lang toneel heeft gespeeld én een schilder was. Ken ik mijn familie dan niet goed? Er zijn redenen om aan te nemen van niet... maar ook omstandigheden, die ik hier niet uit de doeken ga doen.
Over naar mijn verjaardag. Met zo een begrafenis in de voormiddag kan je gerust stellen dat het niet een alledaags dagje is geworden. Al goed dat we (Mama Mia, Jurgen, Joke, Nip, Sander, koortsige Silke en ik) gisteren al een etentje ter meerdere eer en glorie van de voortschrijdende jaren hadden. Want het moet gezegd: vandaag was een beetje rare dag. Nip en ik zijn nu thuis, zo dadelijk gaan we een filmpje (of twee) huren, en dan is het weer voorbij. Tenminste, ik hou er nog steeds aan om morgen mijn jeugdjaren af te sluiten in café Zeezicht. Omdat ik geen geld heb voor een 'klassiek' feestje, omdat ik geen zin had in al dat geregel en georganiseer, omdat om zoveel redenen. Eén van die redenen kan jij als lezer trouwens ook zijn, voel je aangesproken (de enkele onverlaat die onlangs nog mijn leven trachtte te vergallen niet in beschouwing genomen) om eens binnen te springen. Morgen dus, vanaf 15u, Zeezicht, Dageraadplaats (mooie naam voor een plein/plaats trouwens).
In ieder geval bij deze bedankt aan al de verjaardagskaartschrijvers en -zenders...
het middenstuk
stoïcijns als een volleerde
dicht er een mens zijn jeugd
onverstoorbaar naar gisteren
hij moest volwassen, eindelijk
vaarwel aan de eindeloze streken
van een jonge-man
er heerst stilte aan het front
geen schoten, geen inslagen
noch invallen, de tijd is
bewaakt de grenzen, het fatsoen
is nog niet helemaal gestorven
leven na de dood en liefde
met een kus en zo voorbij
een kleinzoon verder gegaan
als jongen, de man tot mens
die nog altijd niet kan staan
op strepen zomaar verdiend
recht zijn rug te vereffenen
wat nog afbetaald moet worden
© Frans V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten