Gedachten + gedicht

Daar gaat het, de bevlieging, de fure, de muze ook. De dagen zijn schakels geworden, die slechts hun zwaktepunt kennen in de nachten die hen verbinden. Zo is het winter, zo spreken we van de lente, en of er nog verandering zal zijn? Wie weet dat. De gewette messen lijken opgeborgen, de wonden gelikt, nieuwe bezigheden gezocht. Hoewel, gezocht, het is een groot woord. Er waren andere gebeurtenissen, waarbij al de rest in het niet verzinkt. Het is hier niet anders dan voorheen, ik heb geen plattegrond nodig om mijn weg te vinden in huis, maar toch. Ik kijk er anders tegenaan. Tegen een heleboel zaken trouwens.

Morgen is het gewoon woensdag, vandaag was het een jaar geleden dat ergens in mijn hoofd een slagader het nodig vond even niet meer normaal te doen en open te barsten. Maanden heb ik daar nog van 'nagenoten'. Maar dat is verleden tijd. Morgen is het woensdag gewoon.

Nu nog een vervelende vent uit zijn waanbeelden helpen, misschien dat de rust dan ook wel eens weerkeert. Eindelijk. Aan sommige zaken moet gewoon af en toe een einde komen.

over de wegen

hier rust het gelijk
uit, op zijn zijde gelegen
ter dood veroordeeld door zij
die niet beter hoeven weten
dan zo is het altijd geweest

ergens in de verte de toren
die staat en statig ziet
wat klein en miezerig krom
zijn eigen weg blijft eisen
naast het pad van de waarheid

de klok zal slaan
regelmatig zelfs
met af en toe een haan
driemaal werf en kijk daar
slijk en nog eens slijk


© Frans V.