Huwelijksstress?
We gaan stilaan naar de zone waarin het ook voor deze Vlinderman uit zal zijn met een stressloos aftellen naar zijn huwelijk. Terwijl de bevestigingen en sommige losmakingen blijven binnenlopen, kort ons tikkenderwijs de tijd tot het ultieme moment van plechtigheid. Het betekent schijnbaar dan ook niet veel dat we feitelijk alhaast vier jaar geleden ons elkaar toezegden... Nu gaat het immers gaan om het boterbriefje, de knieval voor elkaar met de goegemeente om het allemaal toe te juichen, het vaarwel tegen de toch nog steeds bestaande vrijwilligheid van ons samenzijn.
Vlinderman voelt de focus steeds scherper komen te liggen, maar verzuipt vooralsnog zoals gewoonlijk nog steeds afdoende genoeg om wat dan ook te merken in het alles absorberende werk, hij draait zijn dichterlijke en vrijwilligerswerkachtige opdrachten al dan niet gammel af (teveel en te weinig tijd ervoor, je kent dat wel, en dan blijft er al eens iets hangen), ..., en dat allemaal terwijl Nip ergens aan de bovenkant van de gordijnen het aantal haakjes telt (nu ze er toch van de stress alvast zo hoog in hangt), Miss Jackie T ontkent, van lieverlee gewoon heel de tijd snorrend en spinnend, dat zij voor al die littekens op ons beider armen heeft gezorgd, de afwas dient gedaan, affin, 'the works'. Het is wat en wat is het leuk!
Na jaren de broek te hebben gedragen, liefst met korte pijpen en met kwajongensstreken in de gescheurde mouwen, gaat er wat veranderen, en eigenlijk best wel voor het eerst in zelf gekozen positieve zin. De bengel wordt een volwassen engel, of zoiets in de aard, we zien wel, maar toch. Ik tel af. 38 nu en verder. Helemaal tot één. En dan begin ik op te tellen. Omdat er een hoop hoop is op vervulling. Van wat, dat laat ik jullie maar 'bevroeden' (voor verklaring in Vandale: klik hier).
Frans V.
Vlinderman voelt de focus steeds scherper komen te liggen, maar verzuipt vooralsnog zoals gewoonlijk nog steeds afdoende genoeg om wat dan ook te merken in het alles absorberende werk, hij draait zijn dichterlijke en vrijwilligerswerkachtige opdrachten al dan niet gammel af (teveel en te weinig tijd ervoor, je kent dat wel, en dan blijft er al eens iets hangen), ..., en dat allemaal terwijl Nip ergens aan de bovenkant van de gordijnen het aantal haakjes telt (nu ze er toch van de stress alvast zo hoog in hangt), Miss Jackie T ontkent, van lieverlee gewoon heel de tijd snorrend en spinnend, dat zij voor al die littekens op ons beider armen heeft gezorgd, de afwas dient gedaan, affin, 'the works'. Het is wat en wat is het leuk!
Na jaren de broek te hebben gedragen, liefst met korte pijpen en met kwajongensstreken in de gescheurde mouwen, gaat er wat veranderen, en eigenlijk best wel voor het eerst in zelf gekozen positieve zin. De bengel wordt een volwassen engel, of zoiets in de aard, we zien wel, maar toch. Ik tel af. 38 nu en verder. Helemaal tot één. En dan begin ik op te tellen. Omdat er een hoop hoop is op vervulling. Van wat, dat laat ik jullie maar 'bevroeden' (voor verklaring in Vandale: klik hier).
Frans V.
2 opmerkingen:
Lees ik dan toch, ergens tussen de regels, de vrees voor het onbekende? Bindingsangst? Het besef dat ge een "baas" krijgt? hahahahahahahaha
Bindingsangst niet, want voor iedereen die me kent staat het al een tijdje vast dat ik aan handen en voeten gebonden ben (graag zelfs) aan Nip... En 'baas'? Komaan, wie kan me dat??? Hehehehe, zoals ze dat dan typen :-)
Een reactie posten